Ο καιρός της παρούσης ζωής παρέρχεται ανεπαίσθητα, αθόρυβα και το
ποινικόν κάθε ανθρώπου βαρύνεται με την πάροδον του χρόνου, χωρίς τούτο
να γίνεται αντιληπτόν απ’ αυτόν τον ίδιον. Κάποια ημέρα θα το εννοήση
και θα απορήση και θα είπη: Άράγε που ήταν τόσα αμαρτήματα συναγμένα και
εγά ο τάλας τα ηγνόουν; Οίμοι, τον ταλαίπωρον, τι με περιμένουν τώρα!
Πως θα περάσω τα τελώνια!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δημοφιλείς αναρτήσεις τίς τελευταίες 7 ημέρες
-
«Ἡ ζήλεια εἶναι χειρότερη ἀπ᾿ ὅλα τά κακά. Ὁ ζηλόφθονος συχνά πέφτει. Ὁ Θεός μπορεῖ νά διασκορπίσει ὅλες τίς σκέψε...
-
Ὑπῆρχε κάποιος ἀσκητής, ἀφηγεῖται ὁ Ἀββὰς Αἰλιώτης, ἔγκλειστος ποὺ δοκιμαζόταν χρόνια πολλὰ ἀπὸ τὸ δαιμόνιο τῆς πορνείας. Κά...
-
ΑΜΕΣΟ ΚΑΤΕΒΑΣΜΑ ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΜΕΝΩΝ ΟΜΙΛΙΩΝ (ΣΕ PDF) ΑΝΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΡΟΣΘΗΚΗ | Κύριος Ἰησοῦς Χριστός-Ὑπεραγία Θεοτόκος
-
Η ιστορία μιας απάντησης από τον άλλο κόσμο Τό έτος 1904 αναπαύτηκε ο αρχιμανδρίτης Παύλος ηγούμενος τη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου