Δευτέρα 27 Μαρτίου 2017

Σήμερα μέ πῆρε τηλέφωνο μιά γυναίκα καί μοῦ εἶπε τί αἰσθάνθηκε, ὅταν πῆγε νά κοινωνήση. Μοῦ εἶπε τό λογισμό της. ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΒΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ.


Σήμερα μέ πήρε τηλέφωνο μιά γυναίκα καί μου είπε τί αισθάνθηκε, όταν πήγε νά κοινωνήση. Μου είπε τό λογισμό της. «Ταλάνισα τόν εαυτό μου, Γερόντισσα, είδα ότι ήμουν τόσο γυμνή, τόσο ανάξια, καί είπα, πώς θά πάρω τό θείο Σου Σώμα, Μακρόθυμε, πώς θαρθής μέσα στην καρδιά μου;». Πήγε σαν τον Άσωτο υιό. Ή μεγάλη ταπείνωσι πού είχε εκείνη τήν ώρα πού έβαλε ο ιερεύς την Αγία Λαβίδα στο στόμα της, την αξίωσε καί αισθάνθηκε ότι πήγε η Θεία Κοινωνία κατ’ ευθείαν στήν καρδιά της. Δέν κατάπιε, όπως εμείς τό Σώμα καί τό Αίμα, αλλά αισθάνθηκε ότι βρήκε μία θέσι στήν καρδιά της καί τοποθετήθηκε εκεί πέρα ο Χριστός. Καί τής ήρθε μιά γλυκύτητα, μιά χαρά, τόσα δάκρυα, ούτε ήθελε νά γευθή τίποτε! Από τή Μεγάλη Πέμπτη είναι έτσι. Καί συνέχισε: «Δέν μπορώ νά τό ξεχάσω αυτό τό πράγμα, σάν νά άνοιξε ένα πηγαδάκι στήν καρδιά μου καί μπήκε μέσα ο Χριστός». Μου έκανε εντύπωσι καί τής είπα:

«Οἱ μεγάλοι πειρασμοί ἐμφανίζονται κυρίως κοντά στίς μεγάλες ἑορτές, ὅταν ἡ θεία χάρις κάνει ἰδιαίτερα ἔντονα τήν παρουσία της»


Μας είπε μία μέρα ένας μοναχός:
- Έχετε προσέξει πως οι μεγάλοι πειρασμοί εμφανίζονται κυρίως κοντά στις μεγάλες εορτές, όταν η θεία χάρις κάνει ιδιαίτερα έντονα την παρουσία της;
Για μένα μια τέτοια ημέρα έμπλεη θείας χάριτος έγινε η μέρα που τιμάμε την εικόνα της Παναγίας της Καλούγκα, όταν μαζί με τους πειρασμούς των κλοπών ανακάλυψα και κάποιες ακούσιες αμαρτίες μου.

27 Μαρτίου Συναξαριστής. Ματρώνης Ὁμολογήτριας, Ἀνανὶ Προφήτη, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Φιλητοῦ, Λυδίας, Θεοπρεπίου, Μακεδόνος, Ἀμφιλοχίου καὶ Κρονίδου, Βαρουχίου καὶ Ἰωάννου Μαρτύρων, Εὐτυχίου Ὁσίου, Κηρύκου Ὁσίου, Παύλου Σημειοφόρου, Ἐφραὶμ Ἀρχιεπισκόπου, Ἀμβροσίου Πατριάρχου.

Ἡ Ὁσία Ματρώνα ἡ Ὁμολογήτρια ἡ ἐν Θεσσαλονίκῃ

Ἡ Ὁσία Ματρώνα ἔζησε στὴ Θεσσαλονίκη καὶ συγκαταλέγεται μεταξὺ τῶν Μαρτύρων τῶν πρώτων αἰώνων τῆς Ἐκκλησίας μας, κατὰ τὴν περίοδο τῶν διωγμῶν. Ὑπῆρξε ἀκόλουθος μιᾶς πλούσιας καὶ εὐγενοῦς Ἰουδαίας, μὲ τὸ ὄνομα Παντίλλα ἢ Παυτίλλα, ἡ ὁποία ἦταν σύζυγος τοῦ στρατοπεδάρχη τῆς Θεσσαλονίκης. Καθημερινὰ συνόδευε τὴν κυρία της στὴ συναγωγὴ τῆς πόλεως, ὅπου ὡστόσο δὲν πήγαινε ἡ ἴδια, διότι κρυφὰ κατέφευγε σὲ χριστιανικὸ ναό, γιὰ νὰ προσευχηθεῖ.
Μοιραία, ὅμως, ἐπειδὴ γιὰ πολὺ καιρὸ ἡ Ματρώνα ξεγελοῦσε τὴν κυρία της, μία λάθος κίνηση στάθηκε ἀφορμὴ γιὰ νὰ ἀποκαλυφθεῖ ἡ ταυτότητά της. Σὲ μία ἑορτὴ τῶν Ἰουδαίων, κατὰ τὴν ὁποία συνήθιζαν νὰ τρῶνε πικρὰ χόρτα καὶ ἄζυμα, ἡ Ματρώνα ἄργησε νὰ ἐπιστρέψει ἀπὸ τὸ ναὸ καὶ ὅταν ἔφθασε στὴν συναγωγὴ γινόταν ἡ τελετὴ τῶν Ἐπιτιμίων.
Ἕνας ἀπὸ τοὺς δούλους τῆς Παντίλλας κατήγγειλε ὅτι ἡ Ματρώνα ἦταν Χριστιανὴ καὶ ὅτι ἐξαπατᾷ τὴν κυρία της, φροντίζοντας κάθε φορὰ ποὺ αὐτὴ προσερχόταν στὴν συναγωγή, ἐκείνη νὰ πηγαίνει στὴν Ἐκκλησία.

Κυριακή 26 Μαρτίου 2017

̎Περί μετανοίας ̎ , Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης





Ὁ Κύριος εἶπε νά μήν λέμε ὄχι καί «τόν ἐρχόμενον πρός με οὐ μή ἐκβάλω ἔξω» (Ἰω. 6,37). Θέλω νά ἐκφράσω τήν χαρά μου πού σᾶς βλέπω καί εὔχομαι πράγματι στόν Θεό νά σᾶς στηρίζει καί νά γίνετε καλύτεροι, γιατί πάντα ὑπάρχει περιθώριο νά γίνουμε καλύτεροι καί καλύτερος σημαίνει ἁγιότερος.
Σκέφτηκα σήμερα νά ποῦμε ἕνα θέμα περί μετανοίας μέ βάση τόν Ἅγιο Ἰωάννη τῆς Κλίμακος, τό ὁποῖο εἶναι πάντοτε ἐπίκαιρο καί τό θέμα καί τό βιβλίο του... πού σίγουρα θά τό ἔχετε ὑπόψη σας καί τό ὁποῖο δέν εἶναι μόνο γιά μοναχούς. Ἄλλωστε, ἄν κανείς μελετήσει τήν ἐκκλησιαστική ἱστορία, θά δεῖ ὅτι οὐσιαστικά δέν ὑπάρχει διαφορά μεταξύ μοναχοῦ καί λαϊκοῦ. Δέν χρησιμοποιῶ τόν ὅρο ‘κοσμικός’, γιατί κοσμικός σημαίνει ὑποταγμένος στόν κόσμο καί «ὁ κόσμος ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται» (Α΄Ἰω. 5,19), ὅπως λέει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης. Ὁπότε κοσμικός σημαίνει ἕνας ἄνθρωπος πού κεῖται ὑπό τόν πονηρό καί δέν εἶναι σωστό νά εἴμαστε ὑπό τόν πονηρό... ἀλλά ὑπό τόν Θεό. Νά εἴμαστε ὑποτακτικοί τοῦ Θεοῦ.
Ὁ μοναχός δέν εἶναι τίποτα ἄλλο, παρά ἕνας ἄνθρωπος πού μετανοεῖ καί ἔχει πάρει στά σοβαρά αὐτή τήν ὑπόθεση πού λέγεται σωτηρία ψυχῆς. Ὅπως λέει καί ὁ ἱερός Χρυσόστομος: καμία διαφορά δέν ὑπάρχει, οὔτε ὑπάρχουν δύο Εὐαγγέλια, ἕνα γιά τούς μοναχούς καί ἕνα γιά τούς λαϊκούς, οὔτε ὑπάρχουν δύο συστήματα -ἄν θέλετε- ἐντολῶν.

«Ὁ Γέροντας ὡς διδάσκαλος»


https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTAtQbY7Y5b_Hbgx4MjJgs-mAoPguHE_VPsRBcX_OFzX45QokUz 
Παπαχαράλαμπος Διονυσιάτης

Ἀφοῦ ἀκροαζόταν Γέροντας τόν ἐξομολογούμενον, δέν ἀρκεῖτο μόνο στήν ἄφεσιν. «Ἔκκλινον ἀπό κακοῦ καί ποίησον ἀγαθόν», λέγει Δαυΐδ. (Ψαλμ. Λγ΄ 15, Α΄Πέτρ. Γ΄ : 11.). Ἀμέσως μετά τήν ἄφεσιν ἀκολουθοῦσενἀνάλογη συνταγή καί τά φάρμακα. Στούς ἐγγάμους ἔριχνε τό βάρος στήν ἁρμονικήν συμβίωσιν, τήν καλήν ἀνατροφήν τῶν παιδιῶν, τακτικήν ἐξομολόγησιν, ἐκκλησιασμόν, Θ. Κοινωνίαν, κατά δύναμιν νηστείαν κλπ. Ἦταν πολύ αὐστηρός ὡς πρός τό ἔγκλημα τῶνκτρώσεων, τό ὁποῖο θεωροῦσε φόνον ἐν ψυχρῶ, μάλιστα σέ ἀνυπεράσπιστα πλάσματα. Ἀλλά καί τήν ἀποφυγήν τῆς τεκνογονίας ἐπίσης τήν ἔκρινε ἁμάρτημα, θεωρῶντας ἀνάξιους τῶν Θ. Μυστηρίων, ὅσους ἀπέφευγαν τήν τεκνογονίαν μέ τεχνητά μέσα. «Ὁ Θεός, ἔλεγε, ξέρει πόσα θά δώση καί ὅσα δώσει ἔχει καί τήν φροντίδα τους».

π. Στέφανος Ἀναγνωστόπουλος: «Θά ἔρθει ἡ Παναγία στήν ἀπολογία μας ἑνώπιον τοῦ φοβεροῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ, καί θά σταθεῖ συνήγορος»


Ενθυμούμαι μία θεία η οποία είχε την καλή διάθεση να πλένει τους κεκοιμημένους και τους νεκρούς, και ακόμα και αυτούς τους ζητιάνους τους εγκαταλελειμμένους σε οποιοδήποτε μέρος της πόλεως, αρκεί να την φώναζαν.
Μέσω του συζύγου της, ήξερε ορισμένες φορές, και αντιλαμβανόταν τον θάνατον αυτών των ανθρώπων, τους έπλενε, τους καθάριζε, τους ετοίμαζε, έτοιμοι για να τους κηδέψουν την επομένη μέρα.
Ξέρετε κάποτε μου είπε ένα μυστικό της. – Έχει κοιμηθεί τώρα αυτή. Δεν πρόκειται να μας ακούσει, ούτε και να υπερηφανευτεί γι’ αυτό που θα πούμε.– Μια φορά που προσηύχετο, την ανέβασε ο Θεός στο ταβάνι! Η αμοιβή για τους κεκοιμημένους. Για την περιποίηση αυτή. Η αμοιβή για τους γέροντες και τις γερόντισσες που είναι κατάκοιτες. Αυτό είναι το μάθημα. Διότι όταν τους ξέπλενε, έλεγε τους Χαιρετισμούς.

Τό κοσμικό κράτος καί τό σαμποτάρισμα στό Τάμα τοῦ Ἔθνους


Μέσα στις πυρετώδεις εργασίες αποχριστιανοποίησης του ελληνικού κράτους1, υπάρχουν ακόμη οι εθνικές επέτειοι που μας θυμίζουν από πού ερχόμαστε και που πάμε να καταλήξουμε. Από Έθνος ηρώων, σε έθνος μπαταχτσήδων! Και δεν εννοώ ως προς τους εκ Δύσεως τοκογλύφους, όπως προσπαθούν να μας πείσουν τα εγχώρια όργανά τους. Μπαταχτσήδες ως προς το χρέος μας στο Θεό και τους προγόνους μας.
Όταν ένας σοβαρός και ευσυνείδητος άνθρωπος έχει μία οφειλή, δεν ησυχάζει η συνείδησή του, αν δεν εξοφλήσει ολοσχερώς το χρέος του2.
Το ελληνικό κράτος έχει μία οφειλή σχεδόν δύο αιώνων, την οποία κρατά ανεξόφλητη, εκμεταλλευόμενο κουτοπόνηρα τη μακροθυμία του Ευεργέτη του. Πρόκειται για το τάμα των αγωνιστών του ‘21 που καταγράφεται στις αποφάσεις της Δ’ Εθνοσυνέλευσης του Άργους του έτους 1829, για την ανέγερση μεγαλοπρεπούς ναού στην πρωτεύουσα του απελευθερωμένου ελληνικού κράτους, επ’ ονόματος του Σωτήρος Χριστού. Οι χριστιανοί αγωνιστές εκείνης της εποχής, πόρρω απέχοντες από τους σημερινούς κοινωνικούς «επαναστάτες», απευθύνθηκαν για ενίσχυση στον πιο αξιόπιστο Σύμμαχο, το Θεό, όταν τους γύρισε την πλάτη η ευρωπαϊκή Ιερή Συμμαχία, οι πρόγονοι δηλαδή αυτών που σήμερα μας δανείζουν επεμβαίνοντας στα εσωτερικά μας ζητήματα και καταλύοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο την εθνική μας ανεξαρτησία.

Ἡ δύναμη πού ἐκβάλλει δαίμονες - Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσιανίνωφ


Ανάμεσα στις μυστηριώδεις και θαυμαστές ιδιότητες του ονόματος του Ιησού Χριστού είναι η δύναμη και η ιδιότητα να εκβάλλει τους δαίμονες. Η ιδιότητα αυτή αποκαλύφθηκε από τον Ίδιο τον Κύριο.
Είπε ο Κύριος πως όσοι πιστεύουν σ’ Αυτόν, «θα βγάζουν δαιμόνια με το όνομά Του» (Μάρκ. 16, 17). Πρέπει ιδιαίτερα να προσεχθεί αυτή η ιδιότητα του ονόματος του Ιησού, γιατί έχει μεγίστη σπουδαιότητα για όσους εφαρμόζουν στη ζωή τους αυτή την Προσευχή.
Πρώτα απ’ όλα πρέπει να ειπωθούν λίγα λόγια για την ενοίκηση δαιμόνων μέσα στους ανθρώπους. Αυτή συμβαίνει με δύο τρόπους· ο ένας απ’ αυτούς μπορεί να ονομαστεί «σωματική» ενοίκηση και ο άλλος «ηθική», «πνευματική».
Ο σατανάς ενοικεί σωματικά μέσα σ’ έναν άνθρωπο, όταν, σαν ύπαρξη, θέτει υπό την κατοχή του το σώμα του ανθρώπου βασανίζοντας το σώμα και τη ψυχή του. Μ’ αυτό τον τρόπο είναι δυνατό να ζει μέσα στον άνθρωπο ένας δαίμονας, όπως επίσης είναι δυνατό να ζουν μέσα στον ίδιο άνθρωπο πολλοί δαίμονες. Τότε ο άνθρωπος αυτός ονομάζεται «δαιμονόπληκτος» ή «δαιμονισμένος».
Από το Ευαγγέλιο μαθαίνουμε πως ο Κύριός μας θεράπευσε ανθρώπους που ήταν δαιμονόπληκτοι. Το ίδιο έκαναν και οι μαθητές Του· έδιωχναν τους δαίμονες έξω από τους ανθρώπους με το όνομα του Κυρίου. Ο σατανάς ενοικεί ηθικά μέσα σ’ έναν άνθρωπο, όταν ο άνθρωπος αυτός πράττει το θέλημα του διαβόλου. Μ’ αυτό ακριβώς τον τρόπο ήταν που ο «σατανάς εισήλθε» μέσα στον Ιούδα τον Ισκαριώτη (Ιωάν. 13, 27)· έθεσε δηλαδή ο προδότης μαθητής κάτω από τον έλεγχο του αιώνιου εχθρού μας τη λογική και τη βούλησή του κι έγινε ένα μ’ αυτόν πνευματικά.

Συμβουλὲς Ἁγίου Γέροντος Πορφυρίου σ’ ἕνα παιδίατρο


paidiatroi-proseyxh
— Πῶς ἐξετάζεις τὰ παιδιά; 
— Ἔτσι… 
— Ἄκουσε νὰ σοῦ πῶ. Τὴν ὥρα ποὺ ἐξετάζεις τὸ κάθε παιδάκι θὰ κάνεις μέσα σου ἔνθερμη προσευχὴ μὲ ἀγάπη: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησε τὸν δοῦλο σου». 
(Καὶ λέγοντας αὐτὰ ἔπαιρνε βαθιὰ εἰσπνοή, ἄνοιγε τὰ χέρια του). 
Νά ἔτσι, μὲ ἀνοιχτὴ καρδιὰ θὰ παρακαλεῖς γιὰ τὸ κάθε παιδάκι. Εἶναι μία ψυχούλα ποὺ ἔστειλε ὁ Θεὸς στὰ χέρια σου. Καὶ καθὼς θ’ ἀκουμπᾶς τὸ χέρι σου στὸ κεφαλάκι τους καὶ θὰ προσεύχεσαι ἔνθερμα μέσα σου, ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ θὰ μεταγγίζεται στὴν ψυχούλα τοῦ παιδιοῦ. Ὅλα αὐτὰ μυστικά. Δὲν θὰ καταλαβαίνουν τίποτα οἱ ἄλλοι. 
Θὰ τοὺς δίνεις τὰ φάρμακα ποὺ λέει ἡ ἐπιστήμη σου, ἀλλὰ τελικὰ ὁ Χριστὸς θὰ θεραπεύει τὸ παιδί, ποὺ παρακαλεῖς ἐσὺ καὶ οἱ γονεῖς του. 
** 
Ἄλλη φορὰ τοῦ εἶπε: 

Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς - Τό φάρμακο στήν τρέλα τῶν σκέψεων


Για μένα η σκέψη, η κάθε σκέψη, είναι το μεγαλύτερο βάσανο που υπάρχει κάτω από τον ουρανό, μέχρι να μεταμορφωθεί σε Θεο-σκέψη, σε Χριστο-σκέψη, δηλαδή μέχρι να λογοποιηθεί, να νοηματοδοτηθεί.
Αλήθεια η σκέψη είναι κόλαση, αν δεν μεταμορφωθεί σε Χριστο-σκέψη.
Χωρίς τον λόγο η ανθρώπινη σκέψη βρίσκεται συνέχεια στην άλογη παραφροσύνη, στο παραλήρημα, στη σατανική ανόητη αυτοβεβαίωση, σε εκείνο το σατανικό: η σκέψη για τη σκέψη, σε αναλογία με το l' art pour l' art.
Η ανθρώπινη σκέψη μωραίνεται με την αμαρτία, όπως και η αίσθηση.

Συγχώρεσέ με, παντοκράτωρ Δέσποτα


 
https://paraklisi.blogspot.gr/
 
http://hristospanagia3.blogspot.gr/

26 Μαρτίου Συναξαριστής. Σύναξη Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ, Μοντανοῦ Ἱερομάρτυρα καὶ Μαξίμης, Εἰρηναίου Ἱερομάρτυρα, Δομνίνου καὶ Φιλήμονος Μαρτύρων, τῶν Ἁγίων Θεοδώρου Ἱερομάρτυρα, Εἰρηναίου διακόνου, Σεραπίωνος καὶ Ἀμμωνίου τῶν ἀναγνωστῶν, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Πέτρου, Μαρκιανοῦ, Ἰωάννου, Θέκλας, Κασσιανοῦ καὶ τῶν σὺν αὐτῶν, Κοδράτου Ἱερομάρτυρα, Ἐμμανουὴλ καὶ Θεοδοσίου Μαρτύρων καὶ τῶν σὺν αὐτῶν, Εὐτυχίου τοῦ ὑποδιακόνου, τῶν Ἁγίων εἴκοσι ἕξι Μαρτύρων ἐν Γοτθίᾳ, Στεφάνου τοῦ Ξυλινίτου, Βασιλείου τοῦ Νέου, Γεωργίου Νεομάρτυρα, διήγηση ὠφέλιμος Μάλχου μοναχοῦ αἰχμαλωτισθέντος.

Σύναξη τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριὴλ

Τὸ ὄνομα Γαβριὴλ σημαίνει τὴν ἰσχὺ τοῦ Θεοῦ. Ὁ Ἄρχων Γαβριὴλ εἶναι ἕνας ἐκ τῶν τριῶν Ἀγγέλων ποὺ ἀναφέρονται στὴν Ἁγία Γραφή. Ἀπεστάλη ἀπὸ τὸν Θεὸ στὸν Ζαχαρία, γιὰ νὰ τοῦ ἀναγγείλει τὴν γέννηση τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, στὴν Παρθένο Μαριάμ, γιὰ νὰ τὴν χαιρετίσει καὶ νὰ φέρει τὸ μήνυμα τῆς ἐπικείμενης γέννησης τοῦ Λυτρωτοῦ καὶ στὸν Προφήτη Δανιήλ, γιὰ νὰ ἐξηγήσει τὰ ὁράματα τὰ ὁποῖα εἶχε δεῖ αὐτὸς καὶ νὰ ἀποκαλύψει τὸν χρόνο τῆς ἐλεύσεως τοῦ Μεσσία.
Ἡ Ἐκκλησία τιμᾷ τὴν Σύναξη τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ, ἐπειδὴ προανήγγειλε τὴ Σάρκωση τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ.

Ἀπολυτίκιον. 'Ἦχος δ’. Ὃ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῳ.
Φερωνυμία καταλλήλω ἐμπρέπων, καθυπουργεῖς ἐν τὴ τοῦ Λόγου σαρκώσει, ὡς στρατηγοὶ τῶν Ἀσωμάτων τάξεων ὅθεν εὐηγγέλισαι, τὴ Παρθένω Μαρία, χαῖρε προσφωνῶν αὐτή, τὸν Θεὸν γὰρ συλλήψη, ὂν ἐκδυσώπει σώζεσθαι ἠμᾶς, τοὺς σὲ ὑμνοῦντας, Γαβριὴλ Ἀρχάγγελε.

Σάββατο 25 Μαρτίου 2017

Κυριακή Δ νηστειῶν (Ἰωάννου τῆς Κλίμακος): Ἀπόστολος-Εὐαγγέλιο-Ὁμιλία γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου


 "ΚΛΙΜΑΞ" ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΙΝΑΪΤΟΥ - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ : ΕΔΩ

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΌΡΘΡΟΥ, ΤΡΟΠΑΡΙΑ, ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ doc & pdf.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ
 ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ (στ΄ 13-20)
Ἀδελφοί, τῷ Ἀβραὰμ ἐπαγγειλάμενος ὁ Θεός, ἐπεὶ κατ' οὐδενὸς εἶχε μείζονος ὀμόσαι, ὤμοσε καθ' ἑαυτοῦ, λέγων· ἦ μὴν εὐλογῶν εὐλογήσω σε καὶ πληθύνων πληθυνῶ σε· καὶ οὕτω μακροθυμήσας ἐπέτυχε τῆς ἐπαγγελίας.
Ἄνθρωποι μὲν γὰρ κατὰ τοῦ μείζονος ὀμνύουσι, καὶ πάσης αὐτοῖς ἀντιλογίας πέρας εἰς βεβαίωσιν ὁ ὅρκος· ἐν ᾧ περισσότερον βουλόμενος ὁ Θεὸς ἐπιδεῖξαι τοῖς κληρονόμοις τῆς ἐπαγγελίας τὸ ἀμετάθετον τῆς βουλῆς αὐτοῦ, ἐμεσίτευσεν ὅρκῳ, ἵνα διὰ δύο πραγμάτων ἀμεταθέτων, ἐν οἷς ἀδύνατον ψεύσασθαι Θεόν, ἰσχυρὰν παράκλησιν ἔχωμεν οἱ καταφυγόντες κρατῆσαι τῆς προκειμένης ἐλπίδος· ἣν ὡς ἄγκυραν ἔχομεν τῆς ψυχῆς ἀσφαλῆ τε καὶ βεβαίαν καὶ εἰσερχομένην εἰς τὸ ἐσώτερον τοῦ καταπετάσματος, ὅπου πρόδρομος ὑπὲρ ἡμῶν εἰσῆλθεν Ἰησοῦς, κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδὲκ ἀρχιερεὺς γενόμενος εἰς τὸν αἰῶνα.

«Νεανικές ἀσκήσεις»


http://diakonima.wpengine.netdna-cdn.com/wp-content/uploads/2016/06/%CE%93%CE%B5%CC%81%CF%81%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CE%99%CE%B1%CC%81%CE%BA%CF%89%CE%B2%CE%BF%CF%82-%CE%9F%CE%B9-%CE%B1%CC%81%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CC%81-%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%B9%CC%81%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CF%85%CF%86%CE%BB%CE%BF%CE%B9%CC%81-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B2%CE%BB%CE%B5%CC%81%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%84%CE%BF-%CF%84%CE%B9-%CE%B3%CE%B9%CC%81%CE%BD%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CE%B5%CC%81%CF%83%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%BD%CE%B1%CE%BF%CC%81-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%98%CE%B5%CE%B9%CC%81%CE%B1-%CE%9B%CE%B5%CE%B9%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%B9%CC%81%CE%B1.jpg 
Ὁ Γέρων Ἰάκωβος Τσαλίκης

Ἡ μητέρα μου ἔκανε μετάνοιες, δεήσεις, προσευχές, νηστεῖες. Ἔτσι γιατρευόμασταν τότε. Ἀπό μικρό, μέ εἶχε μάθει ἡ μανούλα μου νά τηρῶ τήν τάξη τῆς Ἐκκλησίας, νηστεῖες, μετάνοιες. Μικρό παιδάκι, ἄνοιγα (τήν πόρτα) χωρίς νά μέ παίρνουν εἴδηση στίς 12 μέ 1 (ἡ ὥρα) τό βράβυ καί πήγαινα στήν ἐρημιά. ( Ἄλλες φορές) ἔκανα “Λειτουργίες” μέ τά μικρά παιδάκια. Μέ φώναζαν: “ὁ παπα-Ἰάκωβος”. Χαρά μου ἦταν νά πῶ τό “Χριστός Ἀνέστη” καί νά ἠχήση σ᾿ ὅλη τήν πλάση. Πήγαινα σέ ξωκκλήσια. Ἄναβα τά καντήλια, τά περιποιόμουν, σκούπιζα. Εἶδα τήν ἁγία Παρασκευή. Ἤμουν ἁπλό παιδί. Οὔτε νερό δέν ἔπινα χωρίς τήν εὐχή τῆς μητέρας μου. Πρίν κοινωνήσω φίλαγα τό χέρι τοῦ πατέρα, τῆς μητέρας, (καί σάν στρατιώτης) τοῦ Διοικητοῦ μου. “Τίμα τόν πατέρα σου καί τήν μητέρα σου”.
»Ὅταν ἤμουν νέος, ἔκανα τόσες... μετάνοιες, ποτέ δέν τίς μετροῦσα. Τώρα πού γέρασα ἔχω καρδιά, ζάλη, πόνους στά πόδια, στά χέρια... Ὅμως, λέω:
Ἄς πεθάνω ἐκεῖ ( στόν ἀγῶνα)”».

«Μικρός ἤμουν εὐσεβής»

«Εὐχαί γονέων στηρίζουσι θεμέλια οἴκων»


http://expresstime.gr/wp-content/uploads/2015/04/jpg336 
Διάσημος αρχιτέκτονας και πολιτικός μηχανικός στην Αθήνα. Πολλά λεφτά, μεγάλες δουλειές. Κέρδιζε τους καλύτερους διαγωνισμούς για μεγάλα –δημόσια και ιδιωτικά- έργα. Λίγο πριν πεθάνει έδωσε συνέντευξη στην τηλεόραση. Απέδωσε τις ατελείωτες επιτυχίες τους στο εξής:

Η Έυα και η Θεοτόκος_mp3



Π. Σάββας 2016-03-25_Η Έυα και η Θεοτόκος_mp3

http://www.hristospanagia.gr/?p=62370


Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 25-03-2016 (Κήρυγμα στὴν Ι. Μ. Ἁγίας Τριάδας Ἔδεσσας).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἅγιος Ἰγνάτιος Μπριαντσανίνωφ: "Ὁ καθένας, πού δεν ἔχει συντετριμμένο πνεῦμα, πού ἀναγνωρίζει ὁποιαδήποτε ἀξία στόν ἑαυτό του, πού δέν τηρεῖ τή διδασκαλία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας εἶναι σέ κατάσταση πλάνης".


Χαρακτηριστικά γνωρίσματα της πλάνης

Ο εχθρός, μπορεί να επιχειρήσει να πλανήσει με πολλούς τρόπους. Είτε με το να δώσει "υψηλές’’ καταστάσεις χωρίς να έχει προηγηθεί η κάθαρση είτε "εξυψωτικά’’ συναισθήματα.
Ο π¯ Σεραφείμ Ρόουζ στο βιβλίο του ‘’Η Ορθοδοξία και η θρησκεία του μέλλοντος’’, αναφέρει με βάση τα συγγράμματα του Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ:
«Υπάρχουν δυο βασικές μορφές πλάνης. Η πρώτη και πιο θεαματική μορφή προκύπτει όταν ένα πρόσωπο μοχθεί για μια υψηλή πνευματική κατάσταση ή πνευματικά οράματα χωρίς να έχει πρώτα καθαρθεί από τα πάθη και την επανάπαυση στη δική του κρίση. Σε κάποιον τέτοιο ο διάβολος παρέχει σπουδαία «οράματα». 
Υπάρχουν πολλά τέτοια παραδείγματα στους βίους των Αγίων, που ανήκουν στα βασικά εγχειρίδια της Ορθόδοξης ασκητικής διδασκαλίας.

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου.Ὁμιλία στόν Εὐαγγελισμό τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου



«Πάλι σήμερα έχουμε χαρμόσυνες ειδήσεις,  μηνύματα ελευθερίας, μια ανάκληση από την πτώση και μια επάνοδο στη ζωή, μια υπόσχεση ευφροσύνης και μια απαλλαγή από τη δουλεία. Ένας άγγελος συνομιλεί με την Παρθένο, για να μην ξαναμιλήσει ο διάβολος με γυναίκα. Λέει η Γραφή: «Τον έκτο μήνα της εγκυμοσύνης της Ελισάβετ στάλθηκε από τον Θεό ο άγγελος Γαβριήλ σε μια παρθένο, που ήταν μνηστευμένη με έναν άνδρα». Στάλθηκε ο Γαβριήλ, για να αποκαλύψει την παγκόσμια σωτηρία των ανθρώπων, για να φέρει στον Αδάμ τη βέβαιη αποκατάστασή του, για να μεταβάλει την ατιμία του γυναικείου φύλου σε τιμή, για να προετοιμάσει το νυμφικό θάλαμο, ώστε να είναι αντάξιος για τον αμόλυντο Νυμφίο και για να συντελέσει να νυμφευθεί το πλάσμα με τον πλάστη, στο έμψυχο παλάτι του βασιλιά των αγγέλων.

Ἐλεημοσύνη, ἡ βασίλισσα τῶν ἀρετῶν


http://cdn-pentapostagma.pressidium.com/wp-content/uploads/2015/06/agios-ioannis-xrusostomos.jpg 
Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

... Εννοώ δηλαδή την ελεημοσύνη, τη βασίλισσα των αρετών, που ανεβάζει γρήγορα τους ανθρώπους στις αψίδες του ουρανού, την άριστη συνήγορο. 
«Μεγάλο πράγμα αυτό το δημιούργημα του Θεού, που λέγεται άνθρωπος. Πολύτιμος όμως είναι ο ελεήμων» (Παροιμ.20,6). 
Είναι μεγάλα τα φτερά της ελεημοσύνης. Διασχίζει τον αέρα, ξεπερνά τη σελήνη, υπερβαίνει τις ακτίνες του ήλιου και ανεβάινει ακόμη και στις αψίδες του ουρανού. Αλλ' ούτε εκεί σταματάει.

Γέροντας Ἐφραίμ τῆς Ἀριζόνα - Ὅλες οἱ ψυχές θά λάβουν τούς μισθούς τους


 Ο Γέροντας Εφραίμ με τον Γέροντα Ισίδωρο τον Φιλοθεΐτη
 
Ω, πόσον ευεργετικώς επεμβαίνει ο Θεός και Πατήρ δια του πόνου εις το παιδί Του, τον άνθρωπον! 
Εάν ήξευρεν ο άνθρωπος την ψυχικήν ωφέλειαν που δίδουν οι πόνοι, θα ηύχετο εις όλην του την ζωήν να υποφέρη ποικίλους πόνους, ίνα κατατίθεται εις την τράπεζαν του Θεού, εις την άνω πόλιν, χρήμα πνευματικόν, χρήμα πόνων, ίνα χρήμα μακαριότητος λάβη, εν καιρώ που θα λαμβάνουν όλαι αι ψυχαί τους μισθούς, των κόπων και πόνων και θλίψεων.
πηγή
https://paraklisi.blogspot.gr/2017/03/blog-post_860.html
 
http://hristospanagia3.blogspot.gr/

25 Μαρτίου Συναξαριστής. Εὐαγγελισμὸς τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Βάτου, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Εὐαγγελίστριας, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῶν Κηπουρέων, Σεννουφίου τοῦ Σημειοφόρου, Θεοδοσίας καὶ Πελαγίας Μαρτύρων, δημίου Μάρτυρος, Τίμωνος τοῦ Ἐρημίτου, Παρθενίου Ὁσίου, Τύχωνος Πατριάρχου.

Εὐαγγελισμὸς τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου (ἑορτὴ Εὐάγγελος, Εὐαγγελία)

Ἡ λειτουργικὴ παράδοση καὶ ἡ Ὀρθόδοξη πνευματικότητα τοποθετοῦν σὲ ἰδιαίτερη θέση τὴν σημερινὴ ἑορτὴ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου. Καὶ εἶναι ἀλήθεια ὅτι οἱ θεομητορικὲς ἑορτὲς πλουτίζουν τὴν λειτουργική μας ζωή, γιατί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ πάντοτε ἀτενίζει μὲ ἰδιαίτερη ἀγάπη καὶ σεβασμὸ τὴν μεσίτρια τοῦ οὐρανοῦ.
 Οἱ θεολογικοὶ λόγοι καὶ ὕμνοι στὴν Κυρία Θεοτόκο εἶναι σὲ τελευταία ἀνάλυση δοξολογία στὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπινου γένους.
Τὸ μόνο ὄνομα τῆς Θεοτόκου, Μητέρα τοῦ Θεοῦ, περιέχει ὅλο τὸ μυστήριο τῆς οἰκονομίας τῆς σωτηρίας, λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός. Ἀποδεικνύεται ἔτσι ὅτι ἡ Μητέρα τοῦ Χριστοῦ ἀποκαλύπτεται στοὺς πιστοὺς ὡς ἡ κὰτ ἐξοχὴν μάρτυς τοῦ γεγονότος, πὼς ὁ Θεὸς προσέλαβε πραγματικὰ τὴν ἀνθρώπινη φύση, στὴν ὁποία ἄνοιξε τὸν δρόμο τῆς σωτηρίας.
Σωτηρία ποὺ ἀποβαίνει πραγματικότητα καὶ γεγονὸς ποὺ σημαίνει τὴν ἔλευση τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Σὲ μία ὁμιλία του ὁ Βασίλειος Σελευκείας σημειώνει χαρακτηριστικά: «Θεοτόκος ἐστὶ τε καὶ λέγεται.

Παρασκευή 24 Μαρτίου 2017

Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς: Ὁμιλία στόν εὐαγγελισμό τῆς πανυπέραγνης Δέσποινάς μας Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας


1. O ψαλμωδὸς προφήτης, ἀπαριθμώντας τὰ εἴδη τῆς δημιουργίας καὶ καθορώντας τὴν ἀποτεθειμένη σʼ αὐτὰ σοφία τοῦ Θεοῦ, γεμάτος θαυμασμὸ ὁλόκληρος, ἐκεῖ ποὺ ἔγραφε ἀνεφώνησε· «πόσο μεγαλοπρεπῆ εἶναι τὰ ἔργα σου, Κύριε, ὅλα τὰ ἔπλασες μὲ σοφία.

Σʼ ἐμένα τώρα, πού ἐπιχειρῶ νὰ ἐξαγγείλω κατὰ δύναμι τὴν σαρκικὴ ἐπιφάνεια τοῦ Λόγου πού ἔκτισε τὰ πάντα, ποιὸς λόγος θὰ μοῦ ἀρκέση γιὰ ἐξύμνησι; Ἐὰν πραγματικὰ τὰ ὄντα εἶναι γεμάτα θαῦμα καὶ τὸ ὅτι αὐτὰ προῆλθαν στὴν ὕπαρξι ἀπὸ μὴ ὄντα εἶναι θεῖο καὶ πολυύμνητο, πόσο θαυμασιώτερο καὶ θειότερο εἶναι καὶ πόσο ἀναγκαιότερο εἶναι νὰ ὑμνῆται ἀπὸ μᾶς τὸ νὰ γίνη κάποιο ἀπὸ τὰ ὄντα θεός, καὶ ὄχι ἁπλῶς θεός, ἀλλὰ ὄντως ὧν Θεός, καὶ μάλιστα φύσις μας ποὺ δὲν μπόρεσε δὲν θέλησε οὔτε τὸν χαρακτήρα κατὰ τὸν ὁποῖο ἔγινε νὰ φυλάξη καὶ γιʼ αὐτὸ δικαίως ἀπωθήθηκε στὰ κατώτατα μέρη τῆς γῆς;

Δημοφιλείς αναρτήσεις τίς τελευταίες 7 ημέρες