Θυμᾶμαι τήν ἀδελφή Βρυαίνη πού μοῦ κρατοῦσε τό χέρι καί μοῦ ἔλεγε: «Πού θά πᾶς; Ἔχω νά διανύσω χάος. Πού θά πᾶς;». ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΒΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ

Να καταλάβουμε ποιος είναι ο σκοπός μας καί ο προορισμός μας. Διάβαζα προχθές στον αββά Ισαάκ ότι ένας μοναχός σώζει επτά γενεές καί λάμπει επτά φορές σάν τον ήλιο. Σκεφθήτε τί μεγάλη αξία! Τί μάς έχει δώσει ο Θεός! Γι` αυτό θάχουμε καί πειρασμούς, θάχουμε καί λογισμούς. Όλα θά τά πολεμήσουμε γιά τήν αγάπη του Χριστού. Καί λογισμούς θά έχουμε καί σταυρούς καί βάσανα θά έχουμε. «Δόξα σοι, ο Θεος, μέριμνες κλπ., μόνο όταν υπάρχη ανάγκη μεγάλη. Όταν δεν ύπάρχη ανάγκη, δέν χρειάζεται να ξεφεύγουμε από την τάξι μας καί να μάς τραβάη η μέριμνα η μεγάλη καί να αφήνουμε τον Θεό.

Υστερα λέμε πώς θαρθή το δάκρυ, πώς θαρθή η κατάνυξις, η επίγνωσις του εαυτού μας, γιά να καταλάβουμε ποιο είναι τό θέλημα τού Θεού, πώς πρέπει να εργαστούμε τον Θεόν. Πώς θά περάσουμε τά τελώνια την ημέρα της αναχωρήσεώς μας;

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

«Γιατί σταμάτησες νά μοῦ κάνης κομποσχοίνι; Κάθε μέρα, ὅσο ζῆς, θά μοῦ κάνης τό κομποσχοινάκι, γιατί κάθε μέρα λαβαίνω τό δῶρο σου». ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΒΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ

Θυμάστε, σάς είπα κάποτε γιά ένα άτομο, πού ήρθε και μου είπε ότι δέν πιστεύει πώς υπάρχει αιώνιος ζωή; Ξαφνικά μιά μέρα πέθανε ο καλύτερός του φίλος, πολύ νέος άνθρωπος. Από τον πόνο πού αισθάνθηκε, ήρθε μιά μέρα, μέ βρήκε, μιλήσαμε καί τού είπα να του κάνη κάθε μέρα ένα κομποσχοινάκι τριαντα- τριάρι κι ας μή πιστεύη. Μετά από λίγο καιρό σταμάτησε να κάνη τό κομποσχοίνι.

 Παρουσιάστηκε τότε ο φίλος του καί του λέει: «Γιατί σταμάτησες να μου κάνης κομποσχοίνι; Κάθε μέρα, όσο ζής, θά μου κάνης τό κομποσχοινάκι, γιατί κάθε μέρα λαβαίνω τό δώρο σου». Ας χάσουμε καί λίγο ύπνο. Είναι τέτοιες οί καταστάσεις τώρα, πού πρέπει να χάνουμε λίγο ύπνο, να εγκρατευώμαστε στο φαγητό μας καί σ’ όλα μας.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἐκείνη τήν ὥρα εἶδα πού ἄστραψαν τά δόντια της καί βγῆκε ἕνα φῶς ἀπό τό στόμα της ἦταν σάν νά ἦταν διαμαντένια τά δόντια της, ὅλα χρυσά. ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΒΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ.

Όλα νά τά γνωρίζη ο Γέροντας καί η Γερόντισσα. Ηταν μία ενάρετη ψυχή πού ζούσε μέ πολλή εγκράτεια καί άσκησι. Κάποτε είδε στον ύπνο της κάποιο όραμα, το οποίο πίστεψε καί έπεσε σέ πλάνη. Αυτό ήταν ένα σοβαρό κώλυμα καί ο πνευματικός της πού τη χειροθέτησε λυπόταν πού δέν μπορούσε νά τό καταλάβη και νά τό αποβάλη από τή διάνοιά της. Επέτρεψε ο Θεός νά τό πή σέ μένα: «Κοίταξε, Μαρικάκι, μου είπε, αυτά πού έβλεπα όλα ήταν πλάνη». Στήν τελευταία της ώρα, αφού κοινώνησε, κάθησε, ήρθε γιατρός, της έκανε τήν ένεσι και είπε ότι ήταν πέντε λεπτά υπόθεσι. Τότε ήρθε και ο πνευματικός καί της είπα νά τον φωνάξω καί τήν εξομολόγησε. Είπε αυτό πού δέν τό έλεγε, ότι «έχω πλάνη καί μέ πλανάει αυτό τό πράγμα». Τής τραβούσα από προηγουμένως κομποσχοινάκι καί έλεγα «Θεέ μου, βοήθησέ την νά καταλάβη αυτό τό σφάλμα της».

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Θά ἔρθη καιρός, πού δέν θά βρίσκουμε ἕνα ἀντιδωράκι τόσο δά μικρό καί θά λέμε: «Πού εἶσαι, ἀντιδωράκι μου, νά σέ φάω, πού σέ εἶχα κάθε μέρα, σέ ἔπαιρνα καί σέ ἔτρωγα μέ τίς χοῦφτες!». ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΒΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ.

Πόσο ευτυχισμένοι είμαστε καί πόσο πρέπει αυτές τίς μέρες να τίς εκτιμούμε καί να τις σεβώμαστε! Πρέπει να σκεφτώμαστε, τό βράδυ πού πηγαίνουμε να κοιμηθούμε: «Θά τήν ξαναβρούμε αυτή τή ζεστασιά, αυτό τό ζεστό φαγητό πού τρώμε; Θά ξαναβρούμε αυτά τά καλά πού έχουμε, αυτή τήν ήσυχία;». Δέν ξέρουμε τί ξημερώνει- αυτά έρχονται εν ριπή οφθαλμού. Γι’ αύτό αυτές τίς μέρες πρέπει να τίς εκτιμούμε καί να τίς σεβώμαστε.

Λέω, οι Σέρβοι μέ τόση πίστι καί εύλάβεια, τέτοιο μαρτύριο! Άλλα πάλι, λέω, καί στήν Ιερουσαλήμ στη Μονή Χοζεβά, ήταν χιλιάδες οι Πατέρες πού σφαγιάσθηκαν μέσα στο σπήλαιο- οι Χοζεβΐτες δέν ήταν άγιοι Πατέρες; Όταν πήγαμε εκεί στο σπήλαιο, βάλαμε χώμα μέσα στο μαντήλι καί μάτωσε τό μαντήλι- ευωδίαζε τό χώμα, ένδειξι μαρτυρίου. Τό ίδιο καί στον Άγιο Θεοδόσιο καί στά ρωσικά Μοναστήρια παντού αίματα. Πήγαμε καί στο χωριό των Ποιμένων καί λέμε, κάτι ευωδιάζει- έβγαινε άρρητος ευωδία. Καί στον άγιο Μηνά στή Χίο σφαγιάσθηκαν δεκατέσσερις χιλιάδες τήν ημέρα του Πάσχα. Τί μαρτύριο ήταν αύτό, δεκατέσσερις χιλιάδες! Γιατί επέτρεψε ο Θεός καί τούς αποκεφάλισαν; Δέν ήταν εκείνοι άγιοι Πατέρες; Σύμφωνα μέ τήν πίστι μας, θά δώση καί σ’ εμάς ο Θεός. Η Χάρις του Θεού θά μάς σκεπάση. Να λέμε τούς Χαιρετισμούς- «τείχος ει των παρθένων, Θεοτόκε Παρθένε», καί τί θά κάνη ο Θεός δέν ξέρουμε.

Λέω, πώς πρέπει να είμαστε καί στο θέμα τής προσευχής!

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ὁ νέος πού εἶδε τόν Χριστό. Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου

Είδατε τί μάς έλεγε προχθές ο κ. Ν.; Δέν σάς τό είπα; Οί γονείς ενός νέου τού έλεγαν: «Τί ζωή είναι αυτή πού κάνεις; Νά πάς νά γλεντήσης, νά βρής γυναίκες, νά κάνης, νά φτιάξης...». Ο νέος απελπίστηκε καί σκέφτηκε νά πάη στήν Πάτμο, στο έρημο αυτό νησί, γιά νά ησυχάση. Μόλις έφτασε στο νησί, πήγε στο ξενοδοχείο. Τό πρωί βγήκε βόλτα νά δή τό νησί. Στον περίπατο πού πήγε, τον πλησίασε μία νέα μέ σκοπό νά προσβάλη τήν αγνότητά του. Σκέφτηκε όμως ότι ο διάβολος τήν έβαλε, και πολέμησε μέ πολλή βία τον εαυτό του. Επέστρεψε στο ξενοδοχείο στενοχωρημένος από τήν κακία του διαβόλου. Μέσα στο δωμάτιό του βλέπει ένα φώς ουράνιο καί βλέπει τον Χριστό μπροστά του νά τον κοιτάζη μέ ένα χαμόγελο, μέ μιά στοργή, μέ μιά αγάπη! Δέν μπορεί νά τό φανταστή η διάνοια του ανθρώπου! Πληροφορήθηκε τότε μέσα του ότι επειδή αντέδρασε στις «προτάσεις» των γονέων του και αντιστάθηκε σ’ αυτή τή γυναίκα τό πρωί, γι’ αύτό τον βοήθησε η Χάρις τού Θεού και τον επισκέφτηκε ο Χριστός. Καί αμέσως είπε: 

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ὅταν πήγαμε στά Ἱεροσόλυμα, γνωρίσαμε ἕνα Ρῶσο ἱερομόναχο, τόν πατέρα Ἰγνάτιο στό προσκύνημα τῆς φιλοξενίας τοῦ Ἀβραάμ στή Δρῦ τή Μαβρῆ. ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΒΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ.

Όταν πήγαμε στά Ιεροσόλυμα, γνωρίσαμε ένα Ρώσο ιερομόναχο, τον πατέρα Ιγνάτιο στο προσκύνημα της φιλοξενίας του Αβραάμ στη Δρυ τη Μαβρή. Η Θεία Λειτουργία πού έκανε διαρκούσε οκτώ ώρες. Τί έβλεπε! Η Γερόντισσα Ευπραξία, από τό Μοναστήρι του Γέροντος Θεοδοσίου στή Βηθανία, μάς είπε ότι πολλά ήθελε νά μάς πή καί νά μάς μεταδώση από τό μεγαλείο της Χάριτος του Θεού πού ζούσε μέσα του, αλλά δέν ήξερε τήν ελληνική γλώσσα καί εμείς δέν ξέραμε τή ρωσική. Έτσι λοιπόν ας μή χάνουμε τό χρόνο μας, καί μάς καταλαμβάνει η αμαρτία, μάς ρίχνει στή ραθυμία, στήν αμέλεια καί έρχεται καί ο διάβολος καί μάς λέει, «μή τό πής στή Γερόντισσα»- καί ύστερα μάς δίνει καί καταλαβαίνουμε καί γινόμαστε εκτός εαυτών καί ’μείς τυραννιόμαστε καί οι γύρω υποφέρουν. Πολύ σάς ικετεύω, νά κάνουμε πολλή υπακοή, νά κάνουμε τό θέλημα του Θεού, νά κάνουμε υπομονή.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἄμα ἐπιτρέψη ὁ Θεός νά γίνη τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, ἀμέσως μετά θά βασιλέψη ὁ ἀντίχριστος, τότε θά θυμηθοῦμε αὐτές τις μέρες. Δέν θά τίς ξαναβροῦμε, θά λέμε: «Ἄχ, αὐτές τίς μέρες πῶς τίς ἔχασα, αὐτή τή νύχτα πῶς τήν ἔχασα, νά μή προσευχηθῶ;». ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΒΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ

 Μεγάλη Τεσσαρακοστή- αυτές τις μέρες δέν ξέρουμε αν θά τις ξαναζήσουμε. Νά προσέξουμε την «ευχή», νά λέμε όλο καί περισσότερο την «ευχή»- διότι όσο πλησιάζουν τά χρόνια προς τό τέλος του κόσμου, τόσο θά απομακρύνεται ο άνθρωπος από τον Θεό. Ο όσιος Εφραίμ ο Σύρος έλεγε ότι όσο θά πλησιάζουμε στά χρόνια του αντιχρίστου, τόσο χειρότεροι θά γινώμαστε, μοναχοί καί κοσμικοί.

   Σήμερα δέν ύπάρχει οικογένεια πού δέν έχει προβλήματα, κυρίως από τά παιδιά τους- φοβερά προβλήματα. Φθάσαμε στήν κατάστασι πού ο ένας νά μη θέλη να δη τον άλλο. Ό διάβολος περιλαβαίνει καί τά Μοναστήρια. Έχει μία ουρά πού είναι απεριόριστη καί τυλίγεται στον καθένα καί του λέει: «Μή κάνης εκείνο, κάνε τό άλλο, μή κάνης προσευχή, μή κάνης αυτό, τό κάνεις μεθαύριο, κοιμήσου» καί φέρνει τη χαύνωσι. Εμείς λοιπόν νά κάνουμε υπακοή- η υπακοή στούς Προεστώτες είναι υπακοή στον Θεό. Οι Προεστώτες είναι ένα μέσο της σωτηρίας μας, δηλαδή είναι όπως μία φαγάνα πού αφαιρεί τά μεγάλα βράχια, γιά νά περάσουμε- τά υπόλοιπα όμως πρέπει νά τά βγάλουμε εμείς. ’Άν εμείς δέν κάνουμε υπακοή στον Θεό, δέν θα μας σκεπάζη η Χάρις Του. Τίποτε δέν γίνεται έτσι. Και νά προσεύχεται ένας άνθρωπος από τό πρωί μέχρι τό βράδυ γιά ένα άλλο άνθρωπο, αν δέν έχη εκείνος προαίρεσι, δέν τον βοηθάει η προσευχή. Γι’ αυτό θέλει λοιπόν νά έχουμε καλή προαίρεσι, νά θέλουμε τή σωτηρία μας καί νά θέλουμε νά αγωνιστούμε.

   Αγώνας! Πώς είναι σέ ένα γήπεδο, σέ ένα στάδιο πού αγωνίζονται νά κερδίσουν τό κύπελλο, έτσι και εμείς πρέπει νά τρέχουμε, νά λέμε τήν «ευχή» συνέχεια. Είναι κόπος;

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Στό «ἐξαιρέτως τῆς Παναγίας Ἀχράντου» νά σταυρώνουμε τόν νοῦ μας, ὅπου πονᾶμε καί νά μνημονεύουμε ὀνόματα ἀρρώστων, ἁμαρτωλῶν, φυλακισμένων καί ὅσων ἀνθρώπων ἔχουν ἀνάγκη. ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΒΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ

Θέλω καί κάτι επί πλέον νά επισημάνω γιά τήν Θεία Λειτουργία, γιά τή στιγμή του «Άξιον εστι». Εκείνη τήν ώρα νά προσέχουμε τον λογισμό μας και νά σταυρώνουμε όλο το σώμα μας, διότι είναι παρών ο Θεός. Εκείνη τήν ώρα αποκαλύπτει πολλά πράγματα ο Θεός και πολύ μας ενισχύει. Εκείνη την ώρα επισκιάζει η Χάρις του Παναγίου Πνεύματος. Η δέ Παναγία όλα τα εξορκίζει είτε πειρασμό είτε αρρώστια. Στο «εξαιρέτως της Παναγίας Αχράντου» νά σταυρώνουμε τον νου μας, όπου πονάμε καί νά μνημονεύουμε ονόματα αρρώστων, αμαρτωλών, φυλακισμένων καί όσων ανθρώπων έχουν ανάγκη. 

Τήν ώρα πού εύχεται ο ιερεύς καί λέει: 

«Μνήσθητι Κύριε... ζώντων καί τεθνεώτων» νά γονατίζουμε, αν μπορούμε -καί οι εκκλησιαστικές- καί νά προσευχώμαστε γιά όλους τούς ανθρώπους.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Σᾶς εἶχα πεῖ παλαιότερα γιά μία ψυχούλα πού εἶχε λογισμούς καί ἔκανε συγκαταθέσεις. Μιά μέρα καθώς πήγαινε στό στάβλο, εἶδε δαιμόνια ἐκεῖ, πού τήν φώναζαν μέ τό ὄνομά της. ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΒΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ

 Ιανουάριος 1991

 Ο δαίμονας φοβάται το όνομα του Γέροντος καί της Γερόντισσας. Σας είχα πει παλαιότερα γιά μία ψυχούλα πού είχε λογισμούς καί έκανε συγκαταθέσεις. Μιά μέρα καθώς πήγαινε στο στάβλο, είδε δαιμόνια εκεί, πού την φώναζαν μέ το όνομά της. Τότε φοβήθηκε καί άρχισε νά φωνάζη: «Γερόντισσα, Γερόντισσα!». Τά δαιμόνια αμέσως σκόρπισαν, λέγοντας: «Ξέρεις τί θά σέ κάνουμε τό βράδυ;». Όταν έπεσε νά κοιμηθή τό βράδυ, είδε τον δαίμονα ολοζώντανο νά της λέη: «Ξέρεις τί θά κάναμε; Θά σέ σηκώναμε στον αέρα' άλλά τί νά σέ κάνω; Φώναξες τό όνομα της Γερόντισσας!». Ήταν πολύ φοβερό!

 Ο Γέροντας, η Γερόντισσα έχουν την Χάρι του Θεού. Όταν δέν πούμε τον λογισμό μας σ’ αυτούς, θά μας πολεμήση πολύ ο δαίμονας, θά μάς βγάλη από τήν θύρα της Παναγίας (της Μονής) καί τελειώνει η υπόθεσις. Γιατί νά μή λέμε τόν λογισμό μας; Νά τον λέμε καθαρά. «Γερόντισσα, μέ πολεμάει αυτός ο πειρασμός- βοήθησέ με, ενίσχυσέ με». Η Γερόντισσα θά αγρυπνήση, θά προσευχηθή, θά κάνη ό,τι μπορεί για νά μάς βοηθήση.

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Αὐτά μοῦ τά ἀποκάλυψε ὁ Θεός, μόνο καί μόνο ἐπειδή ἔχω αὐτό τό διακόνημα- τά εἶδα ὀφθαλμοφανῶς, ὄχι ὅτι ἤμουν ἄξια. ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΒΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ.

Τό μεγαλύτερο θηρίο στον άνθρωπο είναι ο εγωισμός, είναι η υπερηφάνεια. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο κακό από το «γιατί», το «πώς» καί το «τί». Εσύ κάνε υπακοή καί θά κάνης φτερά. Σήμερα έσβησε η υπακοή καί η ταπείνωσις από τούς ανθρώπους καί από τούς γονείς έσβησε καί από τά παιδιά. Βλέπουμε τά διαζύγια χιλιάδες η υπακοή έσβησε από τά ανδρόγυνα. Η εκκλησία βρίσκεται σε μία κατάστασι δύσκολη. Στά Μοναστήρια, τα ίδια. Ο διάβολος τώρα γυρίζει, κάνει γύρο στά Μοναστήρια. Όλους τούς κέρδισε. Οι μοναχοί δύο-τρεις είναι, πέντε είναι, θα πάη νά τούς διαλύση. Νά μή υπάρχη τίποτε. Αφού τά ξεθεμέλιωσε όλα ο διάβολος, δέν ύπάρχει ούτε κράτος ούτε εκκλησία, τίποτε. Γι’ αυτό νά κάνουμε υπακοή, νά σωθούμε, νά πάμε στον ουρανό. 

Γιατί πώς θά αντεξουμε τήν αιώνια Κόλασι;

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

«Τί κάνεις, Γερόντισσα, ἐδῶ;». «Νά, τραβῶ κομποσχοινάκι, καί σκέπτομαι τί “μέλλει γενέσθαι”, πῶς θά σωθοῦμε, τί θά γίνουμε;ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΒΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ.

Είδατε εκείνος ο μοναχός πού ήταν πολύ άρρωστος; Ηταν κάποτε ένας δεσπότης και ένας μοναχός καί πήγαν νά ζήσουν στήν έρημο σάν ασκητάδες. Κάποια μέρα λέει ο δεσπότης: «Θά πάω γιά εξυπηρέτησι στήν τάδε πόλι καί εσύ μείνε εδώ πέρα, κάνε τήν προσευχή σου καί θά επιστρέψω». Στο διάστημα αυτό προσέβαλε μιά σοβαρή αρρώστια τον υποτακτικό καί κινδύνευσε νά πεθάνη. Ο δεσπότης όπου πήγαινε καί όπου στεκόταν είχε τό κομποσχοινάκι του καί άκουγε, «Γέροντα, πρόφθασον, ο υποτακτικός σου είναι πολύ άρρωστος, τελειώνει, είναι πολύ βαρειά άρρωστος». «Μπά, λέει, τί φωνή είναι αυτή; Θά επιστρέψω». Φθάνοντας βλέπει τον υποτακτικό του καί του λέει: «Πώς μέ ειδοποιούσες;» «Νά, μεταχειρίστηκα τό κομποσχοινάκι μου σάν τηλέφωνο καί έλεγα, Γέροντα, πρόφθασον. Ακουγα τη φωνούλα σου. Τώρα εγώ θά φύγω». Μετά τον έκανε μοναχό, τον χειροτόνησε καί κοιμήθηκε. Είδατε πώς πληροφορεί ο Θεός;

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Μιά φορά, θυμᾶμαι, ἀνέβαινα ἕναν ἀνήφορο καί εἶχα τριάντα κιλά στήν πλάτη μου. Ἤμασταν στίς Σταγιάτες τότε. Λοιπόν, εἶχα βάρος στόν ὧμο, εἶχα καί στά χέρια. ...... ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΒΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ.

Μιά φορά, θυμάμαι, ανέβαινα έναν ανήφορο καί είχα τριάντα κιλά στήν πλάτη μου. Ήμασταν στίς Σταγιάτες τότε. Λοιπόν, είχα βάρος στόν ώμο, είχα καί στά χέρια. Ήταν καταμεσήμερο, ζέστη, καί νά ανεβαίνης τον άνήφορο. Αλλά έλεγα με τό νου μου ότι τώρα ο Χριστός ανεβαίνει με τον Σταυρό. Πώς ανέβηκε ο Χριστός τον Γολγοθά; ’Έτσι καί ’γώ θά ανέβω. Καί ’κείνη τήν ώρα πού ανέβαινα μέ κόπο καί μόχθο καί δέν μπορούσα καί είχε γίνει τό πρόσωπό μου σάν τό μαύρο πανί, αισθάνθηκα δυο χέρια νά μου σηκώνουν τό βάρος από τό πίσω μέρος. Πώς μέ σπρώχνετε καμμιά φορά στόν ανήφορο γιά νά ανέβω; Έτσι ανέβηκα, τόσο εύκολα, ούτε νά ιδρώσω ούτε τίποτε, καί μετά αισθάνθηκα τόσο ελαφρωμένη! Μετά άφησα τό βάρος αυτό καί πήγα κι έκανα τετρακόσιες μετάνοιες. Πλημμύρισα από χαρά. Τί ήταν αυτό; 

Ήταν μιά ξεκούρασι καί μιά πληρωμή από τον Θεό τό αισθάνθηκα στήν καρδιά μου. Δέν μπορώ νά τό ξεχάσω, αυτό μου έμεινε μέσα στήν ψυχή μου.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Φοβερό ὅραμα τῆς γερόντισσας Μακρίνας

Προσέξτε, αυτό πού μάς δωρίζει ο Θεός, μέ πολλή ταπείνωσι νά τό δεχώμαστε, νά τό κρύβουμε, νά τό φυλάττουμε, ώστε νά μή τό χάσουμε. Τό χάσαμε; Είμαστε απαρηγόρητοι. Γι’ αύτό πρέπει να προσέχουμε, νά προβάλλουμε όλο τήν ταπείνωσι, νά πηγαίνουμε τήν ψυχή μας από τό σκοτάδι στο πυρ, από τό πυρ στον τριγμό τών οδόντων. Νά σκεφτώμαστε πώς θά ανέβουμε τή σκάλα, πώς θά την ανέβουμε, πού δίπλα στέκουν οί δαίμονες νά μάς άρπάξουν καί νά μάς ρίξουν στην αφάνεια, όπως χάριτι Θεού τό είδα. Ό Θεός αυτά τά δείχνει, όχι γιατί είναι άξιος ό Προεστώς, αλλά λόγω τού φορτίου πού σηκώνει, προς γνώσι καί συμμόρφωσι καί τού εαυτού του καί τών πνευματικών του παιδιών. Είδα ότι βρέθηκα σέ ένα Μοναστήρι μέ μία πόρτα σιδερένια, όπως η δική μας, καί εκεί ήταν μία εικονούλα. Καί βρίσκω τρία χρυσά νομίσματα σάν λίρες καί τά πήρα καί λέω, τί ωραία, καί τά έπαιζα στο χέρι. Καί μου ήρθε μία σκέψη, ότι αυτά είναι τά τάλαντα.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Μιά πνευματική του κόρη πού πῆγε νά μονάση σέ Μοναστήρι -τήν ἔλεγαν Παρθενία- εἶδε ὁλόκληρη ὁπτασία τήν Δευτέρα Παρουσία. ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΒΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ.

Ήρθε ένας πνευματικός άνθρωπος σήμερα καί μου έλεγε γιά την κα Μαρία Παπαμακαρίου στην Αθήνα, ήταν σάν τήν αδελφή Ταβιθά. Πολύ πλούσια κυρία. Όλη τήν περιουσία της την διέθεσε σε πτωχούς.Εκείνα τά δύσκολα χρόνια τής Κατοχής μάς είχε προστατέψει μέ τον αδερφό μου σαν μητέρα. Τελευταία είχε κάνει ένα μεγάλο ορφανοτροφείο, είχε βοηθήσει πολλά παιδάκια. Την ώρα πού ξεψυχούσε, έλαμψε τό πρόσωπό της σάν τον ήλιο. Ενα φως υπέρλαμπρο είδαν οι δικοί της μέσα στο δωμάτιο- καί με ζητούσε: «Πού είναι η Μακρίνα, το Μακρινάκι νά το δω;». Πρόφθασα νά την δω την τελευταία ώρα.

Θυμήθηκε η κυρία Μαρία κάποιον Γέροντα πού είχε πολλή εγκράτεια καί άσκησι στήν μοναχική του ζωή. Αυτόν τον άνθρωπο, τον έζησα καί εγώ από κοντά, τότε πού ήμουν στην Αθήνα. Μέναμε μέ τον αδελφό μου στο Μαρούσι, στήν κα Παπαμακαρίου, καί πηγαίναμε πολλές φορές στο Μοναστηράκι του καί βοηθούσαμε. Γιά κελί είχε ένα φούρνο χτισμένο από πλινθιά καί έμπαινε μέσα καί κοιμόταν. Από τό κελλάκι του έβγαιναν ζουζούνια καί διάφορα ζωύφια. «Άφησέ τα, παιδί μου, νά βγούνε, είναι ευλογημένα απ’ τον Θεό καί αυτά, τά έστειλε νά μέ επισκεφτούν», έλεγε. Τόση αγάπη είχε ακόμη καί στα ζώα! Μιά φορά πήγανε κάποιοι Αρχιερείς νά τον δουν καί όπως ήταν μέσ’ τίς στάχτες, ξυπόλητος, σάν διά Χριστόν σαλός, παρουσιάστηκε, έβαλε μετάνοια καί ασπάστηκε τό χέρι τους.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἡ Σοφία, μία πνευματική μου ἀδελφή ἀπό τόν κόσμο.Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου

Θα σάς πω καί γιά την Σοφία, μία πνευματική μου αδελφή στον κόσμο. Οί δικοί της ήταν πρόσφυγες από τήν Καππαδοκία καί εξασκούσαν πολύ τήν αυτοσχέδια προσευχή, τό «τατλί». Στο σπίτι τους είχαν πιάτα πήλινα, ξύλινα κουτάλια, έτρωγαν μέ πολλή απλότητα. Εστρωναν τό τραπεζομάντηλο κάτω καί κάθονταν γύρω-γύρω' τό φαγητό τους ήταν πολύ λιτό, ταχίνι, λίγες ελιές και ψωμί. 

Τά πρόσωπά τους λάμπανε. Η γιαγιά της πολλές φορές την ώρα πού έκανε προσευχή, δεν πατούσε στην γη, τά χέρια της ακουμπούσαν στο ταβάνι. Πολλά θαύματα έκανε αυτή. Όταν κοιμήθηκε, το λείψανό της ευωδίαζε. Όταν την πήραν νά την θάψουνε, λέγανε, πρώτη φορά είδαμε τέτοιο λείψανο νά ευωδιάζη. Καί τό δωμάτιο πού έμενε ευωδίαζε γιά σαράντα μέρες μετά την κοίμησί της. Όταν έγινε η εκταφή, τα οστά της ήταν όπως είναι τά σφουγγαράκια εκείνα τά ωραία, τά κίτρινα. Όλα τα οστά της ζύγιζαν πενήντα δράμια, τόσο βάρος είχαν και έκανε η Σοφία μιά ωραία λειψανοθηκούλα και τά είχε στο σπίτι της, και έλεγε:

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ὅταν ὁ πατήρ Ἱερώνυμος τῆς Αἰγίνης συνάντησε τήν γερόντισσα Μακρίνα τῆς Πορταριᾶς Βόλου

Μάς έστειλε ό Γέροντας Ιωσήφ, ό παππούς, νά βρούμε τον π. Ιερώνυμο. Που νά τον βρούμε τώρα εμείς τον π. Ιερώνυμο; Ξεκινήσαμε και πάμε- μπήκαμε μέσα στο πλοίο και ρωτήσαμε μία γυναίκα εκεί πέρα: «Μήπως ξέρετε τον π. Ιερώνυμο πού έχει μία Γερόντισσα, πού τήν λένε Ευπραξία;». Μάς είπε: «Τον δεύτερο άγιο Νεκτάριο ζητάτε; Δεν φιλοξενεί αυτός, νά πάτε στο Μοναστήρι στον άγιο Νεκτάριο, εκεί νά κοιμηθήτε και τό πρωί νά ερωτήσετε τίς μοναχές, νά σάς οδηγήσουν από πού θά πάτε». Εμείς ξεκινήσαμε, όπως μάς είπε η γυναίκα, πήραμε τό αυτοκίνητο καί πήγαμε στον άγιο Νεκτάριο. Καθήσαμε τό βράδυ εκεί. Τό πρωί σηκωθήκαμε καί ρωτήσαμε μία μοναχούλα: «Μήπως ξέρετε τό Μοναστηράκι του π. Ιερωνύμου πού είναι;». 

«Είναι πολύ μακριά, θά κοπιάσετε πολύ, δέν θά μπορέσετε νά τό βρήτε», μάς είπε.

Ό Γέροντας Ιερώνυμος είπε τό πρωί εκείνο στήν Γερόντισσα Ευπραξία:

-Σήμερα θά πάς στο Μοναστήρι, στον άγιο Νεκτάριο, νά ανάψης τά καντήλια.

-Καλέ Γέροντα (είχε βγάλει ανεμοπύρωμα στο πρόσωπο της) πού θά πάω, δέν μπορώ, μέ πονάει τό πρόσωπό μου, πού νά πάω;

-Κάμνε υπακοή, κάμνε υπακοή καί πήγαινε στόν άγιο Νεκτάριο, νά ανάψης τά καντήλια.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Θά σᾶς πῶ καί γιά ἕνα ἀνδρόγυνο πού ἦρθε προχθές ἀπό τήν Βόρειο ’Ἥπειρο καί μόλις ἦρθε, μοῦ συστήθηκε: ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΒΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ.

Θα σάς πω καί για ένα ανδρόγυνο πού ήρθε προχθές από την Βόρειο ’Ήπειρο και μόλις ήρθε, μου συστήθηκε:

-Είμαστε από τήν Βόρειο Ηπειρο.

-Ελάτε μέσα, καθήστε. Εχετε υπόψιν σας τί περνούνε εκεί πέρα οι άνθρωποι; Πόσα χρόνια έχετε πού φύγατε; Ρώτησα.

-Εχω σαράντα χρόνια, μού απάντησε.

-Εχετε ανθρώπους εκεί;

-Εχω ξαδέλφια καί μέσες άκρες ξέρω" μόνο έλαβα ένα γράμμα πού έλεγε ότι οι γάμοι θά γίνουν όπως ξέρεις. Η μητέρα μου πέθανε εκεί πέρα. Την θάψανε χωρίς παπά καί χωρίς σταυρό.

-Ελα να σου δώσω ένα βιβλίο νά το διαβάσης, νά δής πόσο θά πονέσης καί θά κλάψης γιά τήν στέρησι των ανθρώπων εκεί- θά τα δης όλα, τί τραβάνε οι άνθρωποι και θά θυμηθής τις εκκλησίες πού πήγαινες- θα δης τί κατάντια έχουν τώρα.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Εἶχε δεῖ μία ὁπτασία. Εἶδε ὅτι πέθανε καί ἕνας Ἄγγελος τῆς ἔδειχνε διάφορα πράγματα πού εἶχε δώσει. ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΒΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ

 Ο Γέροντας Ιωσήφ τό πρωί πού σηκωνόταν έπιανε τό εργόχειρο, αφού έκανε όλη την νύχτα αγρυπνία. Μετά έτρωγε λίγο καί μετά πάλι τό εργόχειρο. ’Έκανε σταυρούς σκαλιστούς καί μάς έστελνε παλαιότερα καί πουλούσαμε κι όλας. Κάποια σταυρουδάκια πολύ ωραία! Έκανε αυτό τό έργοχειράκι. Καί μου το έλεγε ο Γέροντας, ότι μετά την αγρυπνία πρώτα ήθελε νά πιάνη τό εργόχειρο, γιατί μέσα στο εργόχειρο έβλεπε τον Θεό. Σε μάς έρχεται αμέλεια καί οκνηρία, γιατί ο διάβολος περισσότερο πολεμάει στην οκνηρία. Φέρνει τούς λογισμούς καί αρχίζουμε νά παρατηρούμε, γιατί εκείνη έτσι καί γιατί εκείνη αλλιώς.

Όσα βήματα κάνει κανείς γιά τον Θεό καί όσο εργάζεται γιά τον Θεό, τόσο Εκείνος τον ανταμείβει. Μία αδελφή πού αδιαφορεί καί λέει, ας το κάνη η άλλη, όταν θαρθή η ώρα της ούτε αποσκευές θάχη ούτε τίποτε. Ό,τι κανείς εργάζεται, θά τό παρουσιάση στον Θεό. Ό,τι δίνουμε, όλα τά δέχεται, τίποτε δεν πάει χαμένο. Όλα τά δέχεται, όπως μάς έλεγε καί της αδελφής Ευπραξίας η νονά. Είχε δει μία οπτασία. Είδε ότι πέθανε καί ένας Άγγελος της έδειχνε διάφορα πράγματα πού είχε δώσει. Εκείνη κάποτε είχε δώσει ένα κουβαράκι σε ένα παιδάκι, γιά νά του φτιάξη η μητέρα του τις φτέρνες στις κάλτσες του πού ήταν τρύπιες.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Θά σᾶς πῶ ἕνα πράγμα πρός δόξαν Χριστοῦ. Θυμᾶμαι μιά χρονιά, Κυριακή τῶν Βαΐων, βρισκόμουν στήν ἐκκλησία καί γονάτισα στό σκαμνάκι καί, καθώς ἔλεγα τήν «εὐχή» βλέπω στήν Ἱερά Πρόθεσι ἕνα κόκκινο ὕφασμα, κόκκινο τῆς φωτιᾶς. ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΒΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ.

Θά σας πω ένα πράγμα προς δόξαν Χριστού. Θυμάμαι μιά χρονιά, Κυριακή των Βαΐων, βρισκόμουν στήν εκκλησία καί γονάτισα στο σκαμνάκι καί, καθώς έλεγα τήν «ευχή» βλέπω στήν Ιερά Πρόθεσι ένα κόκκινο ύφασμα, κόκκινο της φωτιάς. Δέν μπορώ νά σας τό περιγράφω, όπως είναι το βελούδο. 

Ηταν καί ένα Αγιο Ποτήριο, πού το σχήμα του γύρω-γύρω κατέληγε σε «γλώσσες»- σέ κάθε μία υπήρχε αναπαράστασι από τά Πάθη του Χριστού μέχρι καί την Ανάστασι. Υψωσα τό κεφάλι μου νά δώ μέσα στο Αγιο Ποτήριο καί είδα τόση λάμψι καί τέτοιο φώς, πού γιά μιά στιγμή έχασα το φως μου καί είπα: «Ά πά, πά! Δέν βλέπω!». Όταν συνήλθα καί επανήλθε το φως στά μάτια μου, πληροφορήθηκα στή διάνοιά μου ότι αυτό ήταν τό άκτιστο φώς. Μου ήρθε μία χαρά, ένα μεγαλείο, μία αγαλλίασι, πού εκείνη η δεσποτική μέρα έμεινε αξέχαστη στην ψυχή μου.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

«Ἐδῶ, ἄκουσα φωνή πού μοῦ εἶπε, εἶναι ἡ Νέα Ἱερουσαλήμ!». "Ἅγιος ἦταν, Ἄγγελος ἦταν, ὁ Θεός οἶδε. Καί εἶπα: «Τί ὡραῖο μέρος ἡ Νέα Ἱερουσαλήμ!». Ἀπέναντι φαινόταν ὁ θρόνος τοῦ Θεοῦ, οἱ ἅγιοι καί οἱ Ἄγγελοι. Στή συνέχεια ἦταν ἕνας πελώριος ποταμός μπροστά μου καί σκέφτηκα: «Πῶς θά περάσω τόν ποταμό;». Ἄκουγα σέ μία ἐκκλησία νά ψέλνουν τήν Ἀκολουθία τοῦ ἁγίου Χαραλάμπους καί νά διαβάζουν ἕνα λόγο γιά τό μαρτύριό του.

 Απρίλιος 1988

Τί δύναμι έχει ή προσευχή και τί θαύματα κάνει! Πώς ενώνεται τό πνευματικό τέκνο μέ τούς Προεστώτες! Όπως πριν λίγο πέρασε και μου μίλησε ένας παππούλης καί μου άνοιξε θέμα καί μου είπε: «Δέν ύπάρχει, Γερόντισσα, τίποτε. Παντού πήγα, δέν γεύτηκα τίποτε άλλο καλύτερο πλήν τήν προσευχή καί τό Αγιο Ποτήριο». Δέν υπάρχει άνώτερη κατάστασι στον άνθρωπο άπό τό νά έχη πολλή αγάπη στον Θεό καί νά ενώνεται μαζί Του.

Θά σάς πώ κάτι πού μου έδειξε ό Θεός. Σκεπτόμουν παλαιότερα πώς ή προσευχή έχει τόσο μεγάλη δύναμι καί αλλοιώνει τον άνθρωπο καί τά βλέπει όλα χρυσά καί διαμαντένια καί τά δένδρα καί τά σπίτια, τά έπίγεια καί τά ούράνια καί όλα; Βαδίζει στο δρόμο καί βλέπει ότι ανοίγει ό ουρανός καί τά βλέπει όλα τόσο όμορφα, τόσο ωραία! Γι’ αυτό, όταν έχη κανείς τήν προσευχή, τήν άδιάλειπτη προσευχή, τό «Κύριε Ιησού Χριστέ, έλέησόν με», έρχεται ένα πυρ μέσα στήν ψυχή του καί δέν μπορεί νά σταθή' τά πάντα φλέγονται, τά πάντα εύωδιάζουν. Όπως καί νά τά εξηγήσω, όσο καί νά τά πώ, δέν μπορεί νά τά συλλάβη ή διάνοια του ανθρώπου, είναι τόσο πολύ σπουδαία!

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/