Ο π. ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ
Νόστιμο φαγητό με λίγο ... υδροκυάνιο!
-Γέροντα, ο Καζαντζάκης εκτός από τα τόσα στραβά που λέει, έχει και κάποια
καλά. Γιατί τον πετάμε εξ ολοκλήρου και δεν τον αξιολογούμε, να πούμε αυτό
είναι καλό, εκείνο κακό;
- Αν κάποιος
φτιάξη ένα ωραίο φαγητό με ακριβά υλικά και πολλή τέχνη και το κάνη
πεντανόστιμο, αλλ’ ύστερα ρίξη καμμιά δεκαπενταριά σταγόνες υδροκυανίου, θα
φάη κανείς αυτό το φαγητό; Σάς ερωτώ. Μα είναι νόστιμο, μα έχει καλά υλικά,
μα... Ναι, αλλά έπεσε δηλητήριο επάνω. Ποιος θα τολμήση, έστω να δοκιμάση, ένα
φαγητό, που έχει μέσα υδροκυάνιο, που όχι άνθρωπο, αλλά ελέφαντα σκοτώνει;
Αυτό έχει κάνει και ο
Καζαντζάκης. Κι αν κάπου - κάπου έχη και κάποια σελίδα της προκοπής, λίγο πιο
πέρα, στην άλλη, ρίχνει υδροκυάνιο μέσα. Γιατί να
συστήσουμε να τον διαβάσουν οι νέοι μας; Θα οικοδομηθούν, θα ωφεληθούν; Τι να
πάρουν από τον Καζαντζάκη, που κάθε λίγο και λιγάκι λέγει αθλιότητες και αισχρότητες; Δεν ξέρεις
σε ποια σελίδα θα σου πη κάτι καλό και σε ποια σελίδα θα σου πη τις αχρειότητές
του.
Και επί τέλους γιατί είναι τόσο
αναγκαίο να διαβάσω τον Καζαντζάκη; Χάθηκαν οι
άλλοι λογοτέχνες; Ή μήπως πρόκειται για αναντικατάστατα επιστημονικά συγγράμματα;
Αν κάποιος μεγάλος εφευρέτης, ένας επιστήμονας (δεν τα κάνουν αυτά οι
εφευρέτες) σ’ ένα βιβλίο επιστημονικό γράφη και μερικές σελίδες τέτοιες, θα πη
κανείς, τι να κάνω, πρέπει να το διαβάσω, διότι έχει μέσα π.χ. ιατρικά θέματα
και πρέπει να τα μάθω. Στη λογοτεχνία όμως δεν ισχύει αυτό. Γιατί, λοιπόν να
διαβάσω τον Καζαντζάκη; Για να αντιμετωπίζω σε κάθε
σελίδα την κόπρο που προσφέρει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου