Ἅγιος Ἀντώνιος τοῦ Ζαντόνσκ, ὁ διά Χριστόν σαλός

 Ο Αντώνιος γεννήθηκε το 1726 και καταγόταν από οικογένεια χωρικών της Ρωσικής πόλης Ζαντόσκ και έφερε το επίθετο Αλεξέγιεβιτς. 

Σε ηλικία εφτά χρονών εξαφανίστηκε από το σπίτι του κατά τη διάρκεια μιας καταιγίδας. 

Όταν τον βρήκαν δυο εβδομάδες αργότερα κοντά σ’ ένα ποταμάκι στους αγρούς της περιοχής, συμπεριφερόταν πολύ παράξενα. Σ’ όλες τις ερωτήσεις, τους απαντούσε ασυνάρτητα ή σιωπούσε, δεν μιλούσε καθόλου. Το μόνο γνωστό για το διάστημα αυτό των δύο εβδομάδων είναι ότι έτρωγε άγρια φασόλια.

 Από εκεί και πέρα συνέχισε να ζει ως ένας γιουροντίβι,μέχρι τα 125 του χρόνια που κοιμήθηκε ειρηνικά.Ντυνόνταν πολύ ιδιόρρυθμα,φορώντας πάντοτε άσπρα,με ένα κόκκινο μαντήλι γύρω από την μέση του και κρατούσε πάντοτε ένα μπαστούνι, καίτοι δεν είχε κανένα πρόβλημα στο περπάτημα.

 

Οι προσκυνητές που ερχόνταν στο λείψανο του Αγίου Τύχωνα στο Ζαντόνσκ,τον αντιμετώπιζαν με πολλή αγάπη και συχνά ζητούσαν τις συμβουλές του και τις ευλογίες του.

 

Κάποτε δύο γυναίκες που πήγαν κοντά του,του είπαν ότι η μία ήλθε να προσκυνήσει τον Άγιο Τύχωνα και να προσευχηθεί για μία μεγάλη της αμαρτία και η άλλη ότι δεν έχει κάτι ιδιαίτερο που βάραινε την συνείδησή της,εκτός από μικροπράγματα,αλλά παρόλα αυτά ήλθε να προσκυνήσει.

 

Τότε ο Αντωνούσκα,όπως τον φώναζαν χαϊδευτικά,είπε στην πρώτη:

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

«Γέροντα Παΐσιε, πῶς μερικοί Φαρασιῶτες, ἐνῶ ἔβλεπαν τόν Ἅγιο Ἀρσένιο νά κάνη τόσα θαύματα, δέν τόν καταλάβαιναν καί τόν παρεξηγοῦσαν;»

 Οι ταπεινοί διαφυλάσσουν τον πνευματικό τους πλούτο στο θησαυροφυλάκιο του Θεού

- Γέροντα, βλέπω ότι δεν αγαπώ την αφάνεια. Μήπως γι’ αυτό νιώθω μέσα μου άδεια;

- Εσύ μόνο για σαλή δεν κάνεις!... Εκεί θέλει πολλή ταπείνωση. Κοίταξε, αν θέλης να αγαπήσης την αφάνεια, διάβασε τον βίο της Οσίας Ισιδώρας, για να γνωρίσης τα φλωριά της Αγίας, τις αρετές της, να πετάξης τα δικά σου τα κάλπικα, τα μπακιρένια, και στο εξής να μαζεύεις χρυσαφένια και να τα κρύβης στην καρδιά σου και να τα 

κλειδώνης καλά, για να μην τα κλέψη το ταγκαλάκι.

Οι δια Χριστόν Σαλοί δεν έχουν μέσα τους κενό, αλλά ξεχειλίζουν από το πολύ γέμισμα ης αγάπης του Θεού. Είναι μεγάλοι Άγιοι. Λένε μεν μπανταλομάρες. Αλλά στην πραγματικότητα λένε σωστές συμβουλές με πολύ βάθος. Έχουν πολύ μεγάλη ταπείνωση∙ δεν λογαριάζουν καθόλου τον εαυτό τους. Γι’ αυτό και ο Θεός τους αξιώνει να γνωρίσουν τα θεία μυστήρια και να αποκτήσουν πολλά χαρίσματα.

- Γέροντα, πώς μερικοί Φαρασιώτες, ενώ έβλεπαν τον Άγιο Αρσένιο να κάνη τόσα θαύματα, δεν τον καταλάβαιναν και τον παρεξηγούσαν;

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ὅσιος Παναγῆς Μπασιάς (Παΐσιος)

 

  Ο Όσιος Παναγής ο Μπασιάς γεννήθηκε στο Ληξούρι της Κεφαλληνίας, το 1801 , και ήταν γιός ευσεβών και επιφανών γονέων, του Μιχαήλ Τυπάλδου – Μπασιά και της Ρεγγίνας Δελλαπόρτα. Έμαθε Ιταλικά, Γαλλικά, Λατινικά και καταρτίσθηκε στη φιλοσοφία και τη θεολογία. 

  Μικρός ακόμα χειροθετείται αναγνώστης και στην αρχή της σταδιοδρομίας του διορίζεται γραμματοδιδάσκαλος και εξασκεί το λειτούργημα του διδασκάλου, αλλά εμπνεόμενος από τα ριζοσπαστικά κηρύγματα του Κοσμά Φλαμιάτου και Ευσεβίου Πανά, εκκλησιαστικών αναστημάτων της εποχής, οι οποίοι υπεράσπιζαν ότι οι Άγγλοι (κυρίαρχοι της Επτανήσου) προστάτες, ουσιαστικά τύραννοι, επιβουλεύονται το ορθόδοξο φρόνημα των κατοίκων, αφήνει το δημόσιο σχολείο και παραδίδει μαθήματα κατ’ οίκον συνεχίζοντας την αποστολή του.

 Σε ηλικία 20 ετών, μετά τον θάνατο του πατέρα του, έχοντας έμφυτη κλίση και επηρεαζόμενος από την προσωπικότητα του πολιούχου μεγάλου ασκητού Αγίου Γερασίμου και του γείτονός του, επίσης μεγάλου ασκητού Αγίου Ανθίμου, εγκαταλείπει τα πάντα και φθάνει στο «Ξηροσκόπελο», μικρό νησάκι στην κάτω Λειβαθώ Βλαχερνών και τόπο εξορίας κληρικών από του Άγγλους.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ὁ παπα-Φώτης καί ἡ ἐξομολόγηση τῆς γριᾶς ἱερόδουλης

 

«…Ο παπα Φώτης ο Λαυριώτης δε δίσταζε να πλησιάζει ακόμη και ιερόδουλες, για να τις μιλήσει για τη Μετάνοια και την Εξομολόγηση! 

 Είναι κλασική η περίπτωση που ο παπα-Φώτης εξομολόγησε και κοινώνησε μια γριά ιερόδουλη, την Ευλαμπία. Την επισκέφθηκε στον οίκο ανοχής, καθώς έμαθε πως ήταν ετοιμοθάνατη. Της μίλησε για την άλλη ζωή, για την αγάπη και τη φιλανθρωπία του Θεού. Αυτή συγκινήθηκε. Μετανόησε και εξομολογήθηκε στον παππούλη!

 Με την αύριο, πριν ακόμη χαράξει, ο παπα-Φώτης μαζί με ένα πνευματικό του παιδί λειτούργησε σε ένα παραπλήσιο με τους οίκους ανοχής, υπόγειο και σπηλαιώδες ναΰδριο του Κάστρου της πόλης μας, στην Παναγία τη Γαλατούσα. Πήρε στη συνέχεια το Άγιο Ποτήριο με το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου, που συγχώρησε την πόρνη και έφυγε για να κοινωνήσει την ιερόδουλη. Μετά τη Θεία Κοινωνία η Ευλαμπία μετακόμισε στον Παράδεισο!...

Το πρόσωπο που τον διακόνησε σε αυτή τη Θεία Λειτουργία ήταν γνωστός μου και ενορίτης μου κι έτσι λίγες ημέρες μετά, το πληροφορήθηκα. Τον έψαξα τον παππούλη, τον βρήκα και τον ρώτησα σχετικά. Ο παπα-Φώτης τότε μου είχε πει:

«Κάτι τέτοια τα έχω κάνει πολλές φορές. Μια γυναίκα κοντά στην εκκλησία του Αγίου Συμεών μού δίνει τη σχετική πληροφορία κι εγώ πηγαίνω σ’ αυτές τις ψυχές.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Χαιρετισμοί - Πάντων τῶν διά Χριστῶν Σαλῶν Ἁγίων

 Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ΄. Τῇ Ὑπερμάχῳ.

Τὴν πολυάριθμον χορείαν καὶ θεόπλοκον, τῶν Σαλῶν Πάντων ἁγίων μακαρίσωμεν, τοὺς ἀξίως τιμηθέντας παρὰ Κυρίου. Ἐκκλησίας γὰρ τυγχάνουσι στηρίγματα, ὑπὲρ Ἧς καθικετεύουσι τὸν Κτίσαντα, αὐτοῖς βοήσωμεν· Χαίροις Ἅγιον σύστημα.

Ἀνδρέαν, τὸν ἐν Βασιλίδι διαλάμψαντα, μετ’ εὐφροσύνης οἱ πιστοὶ ἀνυμνήσωμεν (γ΄)· ὡς κορυφαῖον τῆς τῶν Σαλῶν σεπτῆς χορείας. Μετ’ αὐτοῦ δὲ τὸν ἐν Τότμα τούτου ὁμώνυμον, Ἀντώνιόν τε τοῦ Βαλαὰμ καὶ Ἀντώνιον ἕτερον τὸν τοῦ Ζαντόσκ, Ἀρσενίους τε δύο τοὺς τῆςΝοβογράδας, μετ’ Ἀναστασίας καὶ Ἀσινὲθ τῶν Νεομαρτύρων, βοῶντες αὐτοῖς τοιαῦτα·

 

Χαίρετε, οἱ τῶν λόγων τοῦ Παύλου ἐκφραγίσματα·

χαίρετε, οἱ τῶν λημμάτων τῆς πλάνης καταπτώματα.

 

Χαίρετε, οἱ ὑπάρχοντες Ὀρθοδόξων λαμπρότης·

χαίρετε, οἱ τυγχάνοντες Ἐκκλησίας φαιδρότης.

 

Χαίρετε, ἥλιοι ὁλόφωτοι, Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ·

χαίρετε, στηρίγματα ἀκράδαντα, τοῦ ποιμνίου τοῦ Θεοῦ.

 

Χαίρετε, εἰκόνες ἐν σαρκί, ἀῤῥαγοῦς καρτερίας·

χαίρετε, ἄνθη τὰ μυρίπνοα, μυστικῆς εὐθαλείας.

 

Χαίρετε, τὰ πυρὸς τῆς πλάνης σβεστήρια·

χαίρετε, τὰ φωτὸς οὐρανίου κειμήλια.

 

Χαίρετε, στεῤῥὰ τῆς πίστεως στηρίγματα·

χαίρετε, λαμπρὰ τῆς ἀληθείας σκηνώματα.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

ΝΥΜΦΟΔΩΡΑ ΜΟΝΑΧΗ. "Τότε παρέδωσε τήν ψυχή της στό Θεό. Ἤρεμη, γαλήνια καί τό κελί της μύρισε εὐωδία! Ὁ Φύλακας στόν Πανάγιο Τάφο ἐκείνη τήν ὥρα μύρισε νεκρολίβανο καί εἶπε: "Κάποιος πέθανε!".

Από το Μοναχολόγιο της Ιεράς Μονής Βηθανίας αντιγράφουμε ακριβώς ότι μιας απέστειλαν:

«Η Αδελφή Νυμφοδώρα έφθασε στη Βηθανία μαζί με τη Γερόντισσά της, Μοναχή Πελαγία, αλλά τελικά πήγαν στον Άγιο Αβραάμ (δίπλα στο Ναό της Αναστάσεως), όπου εργάστηκαν αρκετά χρόνια, ράβοντας ιερατικά άμφια και βοηθώντας στο πλύσιμο των ρούχων και σε άλλες εργασίες των Ναϊτών Πατέρων. Η Αδελφή Νυμφοδώρα ήταν όμορφη και σε μικρή ηλικία και η Γερόντισσά της την πρόσεχε πολύ, αλλά δυστυχώς, είχε ξεπεράσει το μέτρο! Παράδειγμα, της μουτζούρωνε το πρόσωπο με κάρβουνο όταν ήταν να πάει για δουλειά έξω, τη χτυπούσε, την έκλεινε στο κελί της. Το αποτέλεσμα ήταν, η Νυμφοδώρα να χάσει το λογικό της. Γυρνούσε στα Νεκροταφεία της περιοχής, ώσπου μια ημερα βρέθηκε έξω από την πόρτα του Μοναστηριού της Βηθανίας.

Ο Γέροντας είπε ότι ο Θεός την έφερε τη λυπήθηκε και την έβαλε μέσα, με δυο όρους που έβαλε η ίδια! Να μην πηγαίνει ούτε στην εκκλησία, ούτε στην τράπεζα! Έτσι καί έγινε.

Έμεινε σε ένα σπίτι μονή της. Φόρτωνε πέτρες στην πλάτη της με τον τενεκέ. Έπαιρνε δύο πέτρες και χτυπούσε το σώμα της και τα πόδια της αλύπητα.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

«Τρελογιάννης: ἕνας ἅγιος κοσμοκαλόγερος τῆς Ἀθήνας»

ΚΟΣΜΟΚΑΛΟΓΕΡΟΙ ΠΟΥ ΠΡΟΑΓΟΥΝ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ 

Η διά Χριστόν σαλότητα, αποτελούσε ως γνωστό πάντοτε ένα από τα πιο όμορφα κεφάλαια στο πολυάριθμο Συναξάρι των Αγίων μας στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Ένα λίαν διδακτικό κεφάλαιο σωτηρίας, που έδειχνε στην ουσία πως η δικαιοσύνη και η κρίση του Θεού διαφέρει κατά πολύ απ’ αυτήν των ανθρώπων. Ένα λιθαράκι επιπλέον σ’ αυτό το κεφάλαιο αποτελεί και η ιστορία που μας αφηγήθηκε ένας ταπεινός λευϊτης του ευαγγελίου, ένας στενός φίλος του Κυρίου μας, της Παναγίας μας, του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, του Αγίου Χαραλάμπους, του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, του Αγίου Αναστασίου του Γόρδιου. Ένας λευϊτης που ζει στα ευλογημένα βουνά των Αγράφων. Πρόκειται για ένα πραγματικό άνθος ευωδίας που ολοένα και περισσότερο ανακαλύπτεται από τις καταπονημένες από τη ζωή ψυχές, που σαν μέλισσες ταξιδεύουν κοντά του για να γευτούν ως δώρο την πολύτιμη γύρη που εκπέμπει η παρουσία του και ο λόγος του. Η αφήγηση του αφορούσε έναν σύγχρονο κατά Χριστό σαλό, που έζησε σε μία από τις απρόσωπες, απρόσιτες και αποξενωμένες γειτονιές της Αθήνας. Ο τρελό –Γιάννης αυτόν αφορά η αφήγηση του ζούσε σε μία φτωχική γκαρσονιέρα που κληρονόμησε από τη μητέρα του σε μία πολυκατοικία 20 συνολικά διαμερισμάτων.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Κατά τήν διάρκεια τῆς Θείας Λειτουργίας, βλέπω μιά ἀκτίνα ἀπό Φῶς σέ σχήμα Σταυροῦ νά ἔρχεται ἀπό ψηλά καί νά σκεπάζη τόν Λειτουργό ἱερέα καί ὅλους ὅσους βρίσκονται ἐκεῖ μαζί του. Μερικές φορές τούς καλύπτει ὅλους ἀνεξαιρέτως. Βλέπω μιά παράξενη δροσιά νά κατεβαίνει στά Τίμια Δώρα καί φωτεινοί Ἄγγελοι νά πετοῦν πάνω ἀπ’ τήν Ἁγία Τράπεζα ψάλλοντας: «Ἅγιος, "Ἅγιος, Ἅγιος Κύριος Σαβαώθ' πλήρης ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ τῆς δόξης Σου!» ΣΤΑΡΕΤΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ .

Ο βιογράφος του Στάρετς Παρθενίου στόν επίλογό του, περιληπτικά αλλά με βάθος καί σαφήνεια απεικόνισε τήν πνευματική του σχέση με τόν αγιασμένο Φιλάρετο, γράφοντας τά εξής:

«Μεγάλη ήταν η αγάπη του "Αγίου Φιλάρετου γιά τον Στάρετς Παρθένιο, αλλά καί απεριόριστη η αφοσίωση του Στάρετς πρός εκείνον. Κι αυτός ο πνευματικός δεσμός, εξασφάλιζε παρηγοριά καί στους δύο, στήν ασκητική τους πορεία, σ’ αυτή τή ζωή. Η ψυχή του Μητροπολίτη, συχνά κουρασμένη από τις ευθύνες καί τά προβλήματα του αξιώματος του, έβρισκε ανάπαυση στήν επικοινωνία μέ τόν πνευματοφόρο Στάρετς, καί η ψυχή του Στάρετς στηριζόταν στήν σοφία του Μητροπολίτη μέ απόλυτη εμπιστοσύνη».

Πώς είναι δυνατόν, θά ρωτήσετε, ο Μητροπολίτης Φιλάρετος, νά παραμένη τόσο ψυχρός πρός τον μακάριο Θεόφιλο, πού ήταν ένας τόσο αξιόλογος άνθρωπος, ενώ ο ίδιος είχε τόση αγάπη γιά τόν Μοναχισμό καί άληθινούς πνευματικούς δεσμούς μέ τούς Πατέρες τής Λαύρας; Καί γιατί ένοιωθε τόσο μεγάλη αγάπη γιά τον Ιερομόναχο Παρθένιο, παραμένοντας συγχρόνως σχεδόν αδιάφορος γιά τόν ασκητή Στάρετς Θεόφιλο;

 Η απάντησή μας είναι η εξής:

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

«Ὄχι! ὅλα ἔχουν τελειώσει! Ὁ Θεός εἶναι Δίκαιος. Μέ πρόσβαλαν, μέ κατέστρεψαν καί μ’ ἄφησαν σάν ζητιάνο. Ὁ Κύριος ἔδωσε καί ὁ Κύριος τ’ ἀφαίρεσε». ΣΤΑΡΕΤΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ

 Στο Κίεβο ζούσε τότε ένας πλούσιος ζωέμπορας ο Ά. Ντώφ. Η σύζυγός του ήταν ευλαβής καί μέ φόβο Θεού. Αλλά εκείνος ήταν ένας αγροίκος, σκληρός καί ολιγόπιστος άνθρωπος. Η γυναίκα του δέν έλειπε από τήν εκκλησιά καί τά Μοναστήρια, καθώς τής άρεσε νά δίνη ελεημοσύνη, νά βοηθάη τούς φτωχούς καί περιπλανώμενους προσκυνητές καί ευλαβείτο πολύ

 τούς ασκητές. Ηταν εξ ολοκλήρου αφοσιωμένη στον Στάρετς Θεόφιλο καί συχνά τόν προσκαλούσε στό σπίτι της. Ο σύζυγός της από τήν άλλη μεριά, ήταν σκληρόκαρδος καί άσωτος καί δέν ανεχόταν τήν παρουσία του Στάρετς στό σπίτι του. Συνέχεια ονείδιζε την γυναίκα του γιατί τόν προσκαλούσε:

«Δέ ντρέπεσαι νά χάνης την ώρα σου μ’ αυτόν τόν θρησκόληπτο τρελλό;» τήν ρωτούσε.

Ενα ωραίο πρωί, πού αυτός έλειπε από τό σπίτι, ο Στάρετς έφτασε εφοδιασμένος μέ κομμάτια κάρβουνο.

Αρχισε νά ζωγραφίζη μέ μηδενικά τήν ταπετσαρία, άλλα κατά δεκάδες καί άλλα κατά εκατοντάδες καί χιλιάδες.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ο ΣΤΑΡΕΤΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ. «’Ώ, τί χωρατατζῆς εἶσαι ἐσύ! Γιά δές τί σκαρφίστηκε ὁ γέρος! Ἕνα νεκρό σπουργίτι»

Αλλη μιά περίπτωση αναφέρεται, όχι μέ λιγότερο ενδιαφέρον. Στήν πόλη της Τούλα, ζούσαν δύο περιπλανώμενοι προσκυνητές, η Κίτρινα καί ο αδελφός της Ιβάν. Δεν είχαν οικογένεια ή συγγενείς. Κάθε Άνοιξη ξεκινούσαν γιά προσκύνημα στά ιερά μέρη· αυτός στόν Βορρά κι εκείνη στό Νότο. Όταν άρχιζε τό κρύο, επέστρεφαν στό σπίτι γιά νά περάσουν τόν χειμώνα.

Μιά χρονιά λοιπόν η Κατρίνα ήρθε στό Κίεβο καί ως συνήθως, σταμάτησε νά δη τόν Στάρετς Θεόφιλο.

Ο μακάριος της έδωσε την ευχή του καί μαζί μ’ αυτήν κι ένα μικρό πήλινο δοχείο, τυλιγμένο μέ χαρτί σαν ενθύμιο.

«Ορίστε, πάρτο! Αλλά πρόσεξε μή τυχόν καί τό ανοίξης πριν φτάσης στό σπίτι σου».

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ο ΣΤΑΡΕΤΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ. «Μή τολμήσης νά τό σκεφτῆς κἄν. Πήγαινε ὅσο πιό γρήγορα μπορεῖς».

Η Μαρία Ντουντάρεβα, σύζυγος κάποιου μεσίτη, ήθελε από πολύ καιρό να πάη στό Κίεβο. Εξ αιτίας όμως της επιδημίας της χολέρας του 1853, ανέβαλε το ταξίδι της. Είχε μιά σχολαστική φροντίδα γιά την υγεία της. Τελικά όμως τό ριψοκινδύνευσε καί ξεκίνησε. Καθώς πλησίαζε στό ερημητήριο Κιταγιέφσκαγια, αποφάσισε νά δη καί τον Στάρετς Θεόφιλο. Φτάνοντας στην πόρτα του, ο Θεόφιλος βγήκε να την συναντήση κουβαλώντας κι ένα μικρό κουτί μ’ ένα καπάκι.

«Γειά σου, γειά σου γυναίκα του μεσίτη! Έλα, έχω ετοιμάσει ένα μικρό κουτάκι γιά σένα, σ’ αρέσει;».

«Ναι, Μπάτουσκα πάρα πολύ».

«Καί αν κλείσουμε το καπάκι έτσι, θάναι καλά τότε;».

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ο ΣΤΑΡΕΤΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ. (1788-1853Μ.Χ). Ἕνας ἡγούμενος, σέ κάποιο ἀπό τά Μοναστήρια τῆς Ἐπαρχίας τοῦ Κίεβου διηγεῖται:

Ένας ήγούμενος, σε κάποιο άπό τά Μοναστήρια τής Επαρχίας τού Κίεβου διηγείται:

«Τό 1852 συμπλήρωσα τις σπουδές μου στό εκκλησιαστικό σεμινάριο τού Κούρσκ κι ένοιωσα τήν επιθυμία νά γίνω Μοναχός· έτσι πήγα στήν Λαύρα τού Κίεβου γιά προσκύνημα. Είχα άκούσει ότι ό Στάρετς Θεόφιλος δεν ευλογούσε τό ίδιο όλους καί γι’ αυτό πρίν πάω στό κελί του, έστειλα πρώτα έναν φίλο μου νά πάρη τήν ευχή του, ενώ εγώ κρύφτηκα πίσω από ένα δέντρο γιά νά δώ πώς θά τόν δεχόταν ό Στάρετς.

Ό Θεόφιλος τόν καλοδέχτηκε, τόν εύλόγησε καί τού είπε μερικές καλές κουβέντες. Παίρνοντας θάρρος εγώ από μιά τέτοια ύποδοχή, βγήκα πρόθυμα από τό δέντρο καί γονάτισα μπροστά του σταυρώνοντας τά χέρια γιά νά μ’ ευλογήση.

«Φύγε!», μου είπε ό Στάρετς, «δέν είμαι Αρχιεπίσκοπος νά σ’ εύλογήσω. Πήγαινε σ’ έναν Αρχιεπίσκοπο, αύτός θά σ’ εύλογήση».

Έμεινα άναυδος. Έπνιξα τά δάκρυα κι ίσια πού μπορούσα νά σταθώ όρθιος στά πόδια μου. Ό φίλος μου πρόσεξε τήν κατάστασή μου, μέ πήρε από τό χέρι καί φύγαμε από τό ερημητήριο. Δέν ξέρω πώς έφτασα στήν Λαύρα.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἡ Ἡγουμένη Σεραφείμα τοῦ μοναστηριοῦ Φλορόφσκυ τοῦ Κιέβου.Ὁ Στάρετς Θεόφιλος ὁ διά Χριστόν Σαλός, ἀσκητής τῆς Λαύρας τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου

Στις 5 Ιουλίου 1853, στις 8 μ.μ. η ηγουμένη Σεραφείμα του Μοναστηριού Φλορόφσκυ του Κίεβου καί η Μοναχή 'Αγνή, η οικονόμος του Μοναστηριού, έφτασαν στήν Λαύρα μέ σκοπό νά παρακαλέσουν τόν Μητροπολίτη Φιλάρετο, νά λειτουργήση στό Μοναστήρι τους, τήν ημέρα πού πανηγύριζε η εκκλησία τους, αφιερωμένη στήν εικόνα της Παναγίας του Καζάν.

Ο Δεσπότης υποδέχτηκε εγκάρδια τίς επισκέπτριες καί δέχτηκε μ’ ευχαρίστηση τήν πρόσκλησή τους.

«Καλά, καλά», είπε. «Σίγουρα θάρθω. Μόνον φροντίστε ότι χρειάζεται γιά τήν Θεία Λειτουργία».

Η ηγουμένη ετοιμάστηκε ν’ αναχωρήση από τόν Δεσπότη, αλλά εκείνος τήν σταμάτησε:

«Σκέφτεστε νά επιστρέψετε αμέσως, Σεβαστή Μητέρα;».

«Ναί, έτσι είχαμε σχεδιάσει, Σεβασμιώτατε».

«Σήμερα εγώ θά λειτουργήσω στό ερημητήριο Κιταγιέφσκαγια στήν εκκλησία του 'Αγίου Σέργιου. Αφού έτυχε νά βρίσκεστε εδώ, μήπως θέλετε νά παρακολουθήσετε καί τήν Θεία Λειτουργία;».

«Νάναι ευλογημένο Αγιε Δέσποτα. Μέ μεγάλη μας χαρά».

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ο ΣΤΑΡΕΤΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ .«Κάτσε κάτω! Κάτσε ἀμέσως!Ὁ Κύριος καθοδηγεῖ ὁλόκληρο τόν κόσμο. Αὐτός θά ὁδηγήση τό μικρό μας κοχύλι!».

Ο μακάριος περπατούσε κάποια ημέρα στήν όχθη του Δνείπερου πρός τήν Λαύρα. Ο υποτακτικός του Παντελεήμων ήταν μαζί του.

Ήταν περίπου δυό ώρες πριν σημάνουν οι καμπάνες της εκκλησίας.

Φτάνοντας στο μέρος πού οι σπηλιές της Λαύρας δεσπόζουν στόν λόφο, ο Στάρετς είδε μιά βάρκα δεμένη στήν όχθη καί είπε:

«Ξέρεις τί σκέφτομαι Παντελεήμων;».

«Τί Μπάτουσκα;».

«Νά περάσουμε οί δυό μας στήν αντικρινή όχθη. Κανείς εκεί δέν προσεύχεται στόν Θεό, έτσι εμείς θά προσευχηθούμε γιά τόν καθένα καί μετά θά διαβάσουμε τό 'Ιερό Ψαλτήρι»

«"Οπως θέλεις Μπάτουσκα».

Έτσι, ήλθαν οι δυό τους στήν όχθη κι ο μακάριος έλυσε την βάρκα, η οποία ήταν χωρίς κουπί καί διέταξε τόν Παντελεήμονα νά καθήση μέσα σ’ αύτήν.

«Μά πώς θά πάμε; ρώτησε μέ απορία ο υποτακτικός.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Κάποτε γνώρισα ἕναν ἅγιο…

Θυμάμαι κάπου στα 1997-98, συνόδευσα τον μακαριστό γέροντα μου και πνευματικό μου Πατέρα, Επίσκοπο Κερνίτσης κυρό Λεόντιο, στην αγιοτόκο Μυτιλήνη την οποία και επισκεπτόταν συχνά ο Επίσκοπος Λεόντιος μιας και έτρεφε μεγάλη ευλάβεια στα ιερά Προσκυνήματα της ιεράς νήσου, στην Παναγιά της Αγιάσου αλλά και στον Ταξιάρχη στο Μανταμάδο. Ήταν καλοκαίρι νομίζω, όταν πήγαμε στο νησί όπου τον καλούσε ο αγαπημένος του φίλος Σεβ. Μητροπολίτης κ. Ιάκωβος για να παραστεί σε κάποια πανήγυρη της επαρχίας του.

Εκεί λοιπόν, συνήντησα έναν γέροντα Ιερομόναχο, λίγο ρακένδυτο, λίγο ατημέλητο. Σε κάποια στιγμή, είδα πως με κοιτούσε επίμονα. Τον πλησίασα και ζήτησα την ευχή του. Μου έδωσε το χέρι του και το ασπάστηκα. Λίγο αργότερα, ρώτησα τον μακαριστό γέροντα μου ποιος ήταν αυτός ο Ιερομόναχος και ο παππούς ο Λεόντιος μου λέει: »Αυτός είναι άγιος άνθρωπος, είναι ο παπά Φώτης!»

Λίγο αργότερα την ώρα που οι Ιερείς ξεκίνησαν να ντύνονται, βλέπω τον παπά Φώτη να βγάζει από ένα μπόγο μια παπαδική κεντητή στολή με καφτάνι! Ένα αριστούργημα παλαιάς κεντητικής τέχνης! Τότε, ανόητος νεαρός εγώ, σκέφθηκα χωρίς να πω τίποτα σε κανέναν, ρούχα δεν έχει να βάλει, καφτάνι ήθελε…

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/

«Καλά τότε, γνώριζε ὅτι, σ’ αὐτό ἐδῶ τό μέρος θά λάμψη σύντομα ἡ Δόξα τοῦ Θεοῦ κι ἕνα μεγάλο Μοναστήρι θά χτιστῆ. Ο ΣΤΑΡΕΤΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ

 Ο μακάριος προείπε και το ακόλουθο πού αφορούσε την ίδρυση του Μοναστηριού της Αγίας Τριάδας Ιονόφσκυ.

Στο αγρόκτημα Σάμπουργκ του ρρημητηρίου Κιταγιέφσκαγια, ζούσε η δόκιμη μοναχή Πελαγία. Έτρεφε μιά αληθινή ευλάβεια πρός το πρόσωπο του Στάρετς και με αγάπη εκπλήρωνε κάθε διακονία πού θα της ανέθετε ο μακάριος. ’Αν της έλεγε να πλύνη μιά πουκαμίσα, θά τήν έπλενε. ’Αν της έλεγε νά βάλη τά χαλινάρια στόν ταύρο, θά τά έβαζε. Αν τήν έστελνε στό Δνείπερο νά πλύνη ένα ζευγάρι μπότες, θά πήγαινε. Εξ αιτίας αυτής της ακρίβειας στήν διακονία καί της απλότητας στην υπακοή, ο Στάρετς τήν αγαπούσε πολύ καί συχνά τήν προστάτευε από διάφορους πειρασμούς καί μπλεξίματα.

Κάποτε, ένας Ιερομόναχος Μεγαλόσχημος από τό Αγιον Όρος, ήρθε στήν Λαύρα καί πρότεινε νά κείρη κρυφά την Πελαγία κι άλλες τρεις δόκιμες από τό αγρόκτημα. Εκείνες όμως, δίσταζαν νά δεχθούν τήν δελεαστική προσφορά χωρίς τήν ευλογία του Στάρετς Θεόφιλου. Πήγαν λοιπόν σ’ εκείνον νά τον συμβουλευτούν.

Ο μακάριος δεν έβγαλε λέξη, μόνον έφερε ένα καρβέλι χωρίς τήν εσωτερική ψίχα καί τότε είπε:

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ο ΣΤΑΡΕΤΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ. «Νά τό θυμᾶστε φίλοι μου! Σ’ αὐτό τό σημεῖο θά χτιστῆ ἕνα Μοναστήρι, καί πολλοί ζωντανοί καί νεκροί θά βροῦν ἐδῶ ἀνάπαυση».

 Εχουμε αναφέρει στά προηγούμενα κεφάλαια τόσες περιπτώσεις καί ενδεικτικά γεγονότα, τά οποία μάς έπεισαν γιά τό γνήσιο Θείο χάρισμα της διόρασης, πού είχε ο Στάρετς Θεόφιλος. Κι επιπλέον, γιά τήν σύνεση καί την ακρίβεια μέ την οποία τό χρησιμοποιούσε, για νά συμβουλεύη καί νά διορθώνη τις ψυχές, σ’ αύτόν τόν μάταιο κι αμαρτωλό κόσμο.

 Στά όσα άναφέρθηκαν, προσθέτουμε μερικά ακόμα γεγονότα σχετικά μ’ αυτό το χάρισμα του μακαρίου.

1)      Το πρωινό της 14ης Αύγουστου 1852, ο μακάριος ξεκίνησε με το κάρο του από το Κιτάγιεφ γιά την Λαύρα. Ήταν παραμονή της γιορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου καί ο Θεόφιλος σκόπευε νά περάση μιά νύχτα καί μιά ημέρα εκεί. Καθώς προχωρούσε μέσα στό δάσος, εκεί κοντά όπου τώρα βρίσκεται τό ερημητήριο Πρεοπραζένσκαγια, ο ταύρος έστριψε πρός τά δεξιά σάν νάχε χάσει τόν δρόμο, αλλά ο Στάρετς απορροφημένος στό Ψαλτήρι του, δέν τό πρόσεξε κι ο ταύρος συνέχισε τήν πορεία του μέσα στό πυκνό δάσος. Κάποιοι ξυλοκόποι πού βάδιζαν εκεί από τό πλησιέστερο χωριό, παρατήρησαν αυτό τό λάθος κι άρχισαν νά φωνάζουν πρός τόν Στάρετς:

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

«Εἶμαι χριστιανὸς καὶ δὲν τρώω κρέας τὴ Σαρακοστὴ γιατὶ νηστεύω!»

Οἱ διὰ Χριστὸν σαλοὶ διακρίνονται ἀπὸ μιὰ σπάνια ἔλλειψη φόβου.

 

Ὁ μακάριος Νικόλαος ἔτρεχε ἀνάμεσα στοὺς δρόμους τοῦ Πσκὼφ προσποιούμενος τὸν τρελό, ἐλέγχοντας τοὺς ἀνθρώπους γιὰ τὶς κρυφὲς ἁμαρτίες τους καὶ προφητεύοντας ἐκεῖνα ποὺ ἐπρόκειτο νὰ τοὺς συμβοῦν. 

Ὅταν ὁ Ἰβὰν ὁ Δ΄ ὁ Τρομερὸς κατέφθασε στὸ Πσκώφ, ὁλόκληρη ἡ πόλη διασαλεύτηκε ἀπὸ τὸν τρόμο γιὰ τὸ φοβερὸ τσάρο. Γιὰ νὰ τὸν ὑποδεχθοῦν οἱ κάτοικοι τοποθέτησαν στὴν εἴσοδο κάθε σπιτιοῦ ψωμὶ καὶ ἁλάτι, ἀλλὰ οἱ ἴδιοι, φοβισμένοι, δὲν ἐμφανίστηκαν.

Ὅταν ὁ κυβερνήτης τῆς πόλης πρόσφερε στὸν τσάρο ψωμὶ καὶ ἁλάτι σ’ ἕνα δίσκο, ὁ τσάρος ἔσπρωξε μακριά τον δίσκο, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ πέσουν καταγῆς τὸ ψωμὶ καὶ τὸ ἁλάτι. 

Τότε ἐμφανίστηκε μπροστά του ὁ ὅσιος Νικόλαος:

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ὁ Στάρετς Θεόφιλος, ὁ διά Χριστόν Σαλός, Ἀσκητής τῆς Λαύρας τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου. Ἡ χήρα

Η Μαρία Ματθέγιεβνα Γκένζο, χήρα πλουσίου γαιοκτήμονα από την Χέρσωνα, είχε μπλεχτή σε μιά Δικαστική υπόθεση, γιά αρκετά χρόνια με τους κουνιάδους της, που αφορούσε τα κτήματα. Εξ αιτίας της έλλειψης πονηριάς εκ μέρους της, έχασε τήν δίκη καί τώρα ήταν ολοκληρωτικά κατεστραμμένη. Στήν απόγνωση της έκανε έφεση στο Ανώτατο Δικαστήριο γιά επανεξέταση της Δικαστικής απόφασης. Έχοντας ακούσει γιά τόν Στάρετς από ευλαβείς γνωστούς της, η Γκένζο ταξίδεψε στο Κίεβο να ζητήση την συμβουλή του μακαρίου διορατικού.

Ο Στάρετς τότε ζούσε στο ερημητήριο Κιταγιέφσκαγια και συναντώντας την επισκέπτρια τής έφερε ένα πελώριο καυτό καρβέλι άσπρο ψωμί, χωρισμένο σέ δύο μέρη. Στο κάτω μισό υπήρχε μιά λακκούβα στην ψίχα που την γέμισε μέ τόσο πολύ λάδι, ώστε να ξεχειλίση καί νά τρέχη στο πάτωμα.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ο ΣΤΑΡΕΤΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ. «Δέν μπορεῖτε νά πᾶτε στόν Ἄθωνα. Μείνετε ἐδῶ», τούς ἀπάντησε ὁ Στάρετς. «Δέν θά σᾶς ἐπιτρέψουν νά πᾶτε».

3 Δύο χωρικοί από τήν επαρχία Σαράτωφ, ο Ιωνάς καί ο Δαμιανός, ξεκίνησαν γιά τό Αγιον ’Όρος. Στόν δρόμο τους, σταμάτησαν στό Κίεβο νά προσκυνήσουν τ’ αγία μέρη καί νά επισκεφτούν τόν Στάρετς Θεόφιλο γιά νά πάρουν τήν ευλογία του γιά τό ταξίδι.

«Δεν μπορείτε νά πάτε στόν Άθωνα. Μείνετε εδώ», τούς απάντησε ο Στάρετς. «Δεν θα σας επιτρέψουν νά πάτε». Οι νέοι άνδρες δέν τόν άκουσαν καί πήγαν στήν “Οδησσό. Τό Ρωσικό Υπουργείο δέν τούς έδωσε διαβατήριο εξ αιτίας της αυξανόμενης έντασης μέ τήν Τουρκία. Οι φίλοι επέστρεψαν στό Κίεβο κι έγιναν δεκτοί στήν Λαύρα σάν δόκιμοι.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/