Μητροπολίτης Ναυπάκτου:Ὀρθοδοξία και Πουριτανισμός στό ἔργο τοῦ Παπαδιαμάντη καί τοῦ Καζαντζάκη

Ορθοδοξία και Πουριτανισμός στο έργο του Παπαδιαμάντη και του Καζαντζάκη

Εισήγηση στην ημερίδα για τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη που οργάνωσε ο Δήμος Ναυπάκτου στην Παπαχαραλάμπειο αίθουσα

Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγ. Βλασίου Ιερόθεος

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ
Το θέμα το οποίο πρόκειται να εισηγηθώ είναι πολύ μεγάλο και έχει πολλές προεκτάσεις, ήτοι θεολογικές, κοινωνικές και λογοτεχνικές, αφού άλλωστε μέσα από τα κείμενα των λογοτε­χνών μας περνούν όλοι οι καϋμοί, τα οράματα και τα βιώματα του λαού μας. Ωστόσο όμως 0ά επιδιώξω να παρουσιάσω, με συντομία, μερικές από τις κρίσιμες απόψεις του θέματος και κυρίως θα εντοπίσω το θέμα Ορθοδοξίας και Πουριτανισμού σε δύο έργα, στο έργο του Παπαδιαμάντη «Εξοχική λαμπρή» και στο έργο του Καζαντζάκη «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται». Και πάλι τονίζω ότι δεν θα εξετάσω όλες τις πλευρές που θα μπορούσα να κάνω, αλλά μερικά από όσα νομίζω ότι είναι εκθέσιμα.

Ο εξευρωπαϊσμός της Ελλάδος

Πριν προχωρήσω όμως στην καθ’ εαυτό ανάπτυξη του θέματός μου, θα ήθελα να δούμε για λίγο τον «χώρο» στον οποίο μεγάλωσε ο Παπαδιαμάντης και βέβαια και τον τρόπο ζωής του κληρονόμησε ο Καζαντζάκης.

Ο Παπαδιαμάντης γεννήθηκε σε μια περίοδο πολύ κρίσιμη για τον ελληνισμό, ήτοι το 1851, και βέβαια μεγάλωσε σε μια εποχή κατά την οποία γινόταν επίσημες διεργασίες για τον πολιτιστικό Εκσυγχρονισμό της Ελλάδος, που ταυτίζεται με τον εξευρωπαϊσμό, και αυτός ο πολιτιστικός εκσυγχρονισμός ταυτόχρονα είναι και προδοσία έναντι όλου του πολιτιστικού πλούτου του Γένους.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Τό Μακράκειον ἐπεισόδιον ἐν Σκιάθω (Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης)

Φίλε κ. Γαβριηλίδη,

Οφείλων να γράψω τι εις απάντησιν του «Λόγου» – επειδή ο έτερος των καταγγελθέντων ιερέων είναι ο εμός γεννήτωρ – επερίμενα να λάβω λεπτομερεστέρας πληροφορίας εκ Σκιάθου, περί του τι ακριβώς συνέβη. Αντί όμως πληροφοριών, μου ήλθεν η επομένη διατριβή, η οποία είναι ως να την έγραψα εγώ, και δια τούτο προθύμως αναλαμβάνω την επ’ αυτώ ευθύνην, παρακαλών σε να την δημοσιεύσης.

Εν Αθήναις, 22 Ιουλίου 1891.

Όλος σος

Αλέξ. Παπαδιαμάντης

Ορθώς είκασεν ο «Λόγος» ότι οι δύο ιερείς, ους κατήγγειλεν εις την Εισαγγελίαν Βόλου ο κ. Μακράκης, δεν έπραξαν εξ αμαθείας ο,τι έπραξαν, οι δύο εκείνοι ιερείς δεν είναι βεβαίως εκ των αμαθεστέρων του εν Ελλάδι κατωτέρου κλήρου. Τούτων ο μεν Σακελλάριος Ιωάννης Μανιώτης εβούλευσε δις επί Όθωνος, ο δε Οικονόμος Αδαμάντιος Εμμανουήλ επί έτη εδίδαξεν εν Ελληνικώ σχολείω.

Αλλ’ ο κ. Μακράκης δεν οκνεί να σύρη προ του ποινικού δικαστηρίου δύο γηραιούς κληρικούς, τον ένα ογδοηκοντούτην και βαρήκοον, τον έτερον εβδομηκοντούτην, από πεντηκονταετίας ιερατεύοντα και ποδαλγόν, διατί; Διότι έκαμαν το καθήκόν των και υπέμνησαν εις το ποίμνιόν των ότι ελεύθεροι μεν είναι ν’ ακούσωσι τον κ. Μακράκην, εάν θέλωσιν, αλλά να μη λησμονώσιν, ότι ο κ. Μακράκης έχει αποκηρυχθή υπό της Ιεράς Συνόδου, ως κακόδοξος και απειθής.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/