Παπά-Δημήτρης Γκαγκαστάθης - «Πῦρ γάρ ἐστι τοὺς ἀναξίους φλέγον»

  Στὶς 30 Δεκεμβρίου τοῦ 1967, ἡμέρα Σάββατο καὶ ὥρα 3 μ.μ. ἐπῆγα στὰ Μετέωρα, γιὰ νὰ προσκυνήσω καὶ ὠφεληθῶ ψυχικά. Τὴν Κυριακὴ ἐλειτούργησα στὴν ῾Ιερὰ Μονὴ Μεταμορφώσεως καὶ τὴν Δευτέρα στὸν ῞Αγιο Στέφανο, νυκτερινή. Χαρὰ Θεοῦ καὶ εὐλογία Κυρίου. 

Αφοῦ μὲ τὴν δύναμη τοῦ Θεοῦ ἐπέστρεψα στὸ χωριό μου, μὲ εἰδοποίησαν ἀμέσως νὰ πηγαίνω νὰ κοινωνήσω τὴν γριά, Ζωὴ ᾿Αντωνίου Γκαγκαστάθη, ποὺ ἦταν ἀπὸ καιρὸ κατάκοιτη, περίπου 85 ἐτῶν.

 

᾿Επῆγα, καὶ μόλις τὴν κοινώνησα τῶν ᾿Αχράντων Μυστηρίων, ἀμέσως ἐφώναξε: μὲ ἔκαψεν ἡ Κοινωνία, φωτιὰ ἔχω, δός τε μου νερὸ νὰ πιῶ, καίγομαι. Μὲ καίει μέσα... Στὶς λίγες ὧρες ποὺ ἔζησε φώναζε συνέχεια, κάηκα ἡ καϋμένη.

 

Κατόπιν παρέδωκε τὸ πνεῦμα της. Αὐτὸ ἦταν θαῦμα, διότι αὐτὴ εἶχε καιρὸ νὰ ἐξομολογηθῆ καὶ εἶχεν ἄστατο χαρακτῆρα. Εἶχε τὸ δαιμόνιο τῆς καταλαλιᾶς. ῞Οπου πήγαινε, πάντα ἔλεγε διάφορα ἄσχημα λόγια γιὰ τὸ παιδί της, τὴν νύφη της κλπ. Πάντα καταλαλοῦσε.

 

Δὲν σταματοῦσε καθόλου. ῞Ολοι τὴν ἔβλαπταν καὶ ἀπὸ κανένα δὲν ἔμενε εὐχαριστημένη. Εἶχε καὶ τὸ δαιμόνιο τῆς γαστριμαργίας.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ὁ παπα- Δημήτρης Γκαγκαστάθης διηγεῖται ...

«Την 14ην Ιουλίου 1965, ημέρα Πέμπτη, και ώρα 5 με 7 μ.μ., παρουσιάσθη το εξής πρωτοφανές και μεγάλο σημείο καταστροφής: Επί 2 ώρες, σκότος μέγα και σύννεφα βαρειά παρουσιάσθηκαν, με πολλές και δυνατές βροντές. 

Έδειχνε πλημμύρα και καταστροφή! Ο κόσμος όλος, μαζεύτηκαν εις τα σπίτια τους και περίμεναν. Οι αστραπές και οι βροντές, πραγματικά, δείχνανε καταστροφή. Η βαζούρα του κακού πλησίαζε και οι βροντές διπλασιάζονταν και οι κεραυνοί έπεφταν βροχή.

Θαρρείς, γίνονταν χαλασμός του κόσμου! Υπήρχε, δε, και μέγα σκότος.

Εγώ, ως εφημέριος του χωριού μου (“Πλάτανος” ή, παλαιότερα· “Βάνια” Τρικάλων), τρέχω και πάλιν εις τον Ναόν των Ταξιαρχών και ανάβω την κανδήλα του Χριστού, της Παναγίας και των Ταξιαρχών. Βάνω το πετραχήλι και, γονυπετής, με δάκρυα και, εκ βάθους ψυχής και καρδίας, προσευχόμουν να απαλλάξει ο Θεός τον κόσμον από τον μεγάλον κίνδυνον. 

Επί μία ώρα και δέκα λεπτά, προσευχόμουν και παρακαλούσα τους Ταξιάρχας. Ο ιδρώτας μου, βγήκεν από την κεφαλήν μέχρι τους πόδας, από την μεγάλην αγωνίαν και δέησιν διά να απαλλαχθή το χωριό και, ω του θαύματος!

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Εἶδε ἕναν ἀστραπόμορφο νέο μέ σπαθί στό χέρι του..

π. Δημήτριος Γκαγκαστάθη

Ή Ευαγγελία Γ. , ετών 28 , κάτοικος Βάνιας, στίς 6 Αυγούστου τό απόγευμα, έπαθε τά εξής,

Ή Ευαγγελία από τά μικρά της χρόνια είχε μία άστατη ζωή.
“Έκανε τήν ζωή της” μή έχοντας καμμία σχέση μέ τόν Θεό καί τήν Εκκλησία, καί τελευταία συζούσε παράνομα μέ έναν παντρεμμένο, τόν Ν.Κ. 54 ετών, πού είχε αφήσει τήν γυναίκα του…
Ό Θεός όμως περίμενε τήν μετάνοιά της…
Στίς 6 Αυγούστου τού 1958 , ημέρα Τετάρτη, στίς 7 τό απόγευμα πήγε φαγητό στόν φίλο της πού έβοσκε τά πρόβατα. Τό έδωσε, καί φεύγοντας από εκεί γιά τό σπίτι της, τής παρουσιάστηκαν στόν δρόμο κάποια άγνωστα, περίεργα πλάσματα…
Τήν φοβέριζαν, γιατί είχε έλθει πιά ή οργή τού Θεού επάνω της καί έπρεπε νά ξεκαθαρίσει τήν θέση της. Άλλοι τήν έδερναν, άλλοι τήν τραβούσαν νά τήν πνίξουν στό νερό, άλλοι τήν έσπρωχναν δεξιά καί αριστερά…
Τελικά τήν πήγαν σ΄ ένα  μαντρί, καί εκεί όλη τήν νύκτα πέρασε αφάνταστη τιμωρία…
Τήν επόμενη μέρα, στίς 1 τό μεσημέρι, τήν βρήκαν σέ μιά καλύβα βασανιζόμενη από ακάθαρτα πνεύματα.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Παπα-Δημήτρης Γκαγκαστάθης, ῾Ο ὅσιος καί ἅγιος λευΐτης τοῦ Πλατάνου Τρικάλων

τοῦ κ. Γεωργίου Θ. Μηλίτση, διδασκάλου

 

Στίς μέρες μας πού «ἐπλεόνασεν ἡἁμαρτία», ὅπως γράφει ὁ ᾽Απόστολος Παῦλος (Ρωμ. ε´, 20), ὁ Θεός ἀνέδειξε μεγάλους ἁγίους οἱ ὁποίοι ἀποτελοῦν καταφύγιο τῶν πονεμένων καί δυσκολεμένων χριστιανῶν, δηλαδή ἔγινε αὐτό πού στή συνέχεια σημειώνει ὁ ᾽Απόστολος «ὑπερεπερίσσευσεν ἡ χάρις».

Μία ἀπό τίς ἅγιες καί χαρισματικές μορφές τῶν ἡμερῶν μας εἶναι καί ὁ μακαριστός κληρικός τῆς περιοχῆς μας παπα-Δημήτρης Γκαγκαστάθης. Τόν ἅγιο αὐτό ἱερέα οἱ μεγαλύτεροι στήν ἡλικία συντοπίτες μας τόν θυμοῦνται πού κατέβαινε ἀπό τό χωριό του, τόν Πλάτανο, στά Τρίκαλα, κυρίως τή Δευτέρα, ὄχι μόνον γιά τίς ἀνάγκες τῆς οἰκογενείας του ἀλλά καί γιά τίς ὑλικές καί πνευματικές ἀνάγκες τοῦ ποιμνίου του.

῾Η πατρῶα του γῆ

῾Ο μακαριστός παπα-Δημήτρης γεννήθηκε τό 1902 στό χωριό Πλάτανος Τρικάλων, ἀπέχει 15 χιλιόμετρα ἀπό τά Τρίκαλα, ἀπό γονεῖς ἁπλούς καί φτωχούς ἀλλά πολύ πιστούς καί ἐναρέτους, τόν Χρῆστο καί τήν Αἰκατερίνη. Στήν περίπτωσή του ἔχει πλήρη ἐφαρμογή ἡ παροιμία «τό μῆλο πέφτει κάτω ἀπό τή μηλιά». Πτωχοί ὄντες οἱ γονεῖς του τόν ἔβαλαν γρήγορα στή δούλεψη. Τούς βοηθοῦσε στά χωράφια ἀλλά καί φύλαγε τά λιγοστά ζῶα πού εἶχαν.

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Τό ὑπόλοιπο τοῦ Χρόνου

π. Δημητρίου Μπόκου 

 

Κυνηγημένος ἀπὸ μιὰ δεκαμελῆ ὁμάδα ἐνόπλων ἀνταρτῶν, Κυριακὴ πρωί, στὶς 20 Ὀκτωβρίου 1945, ὁ παπα-Δημήτρης Γκαγκαστάθης, μόλις χτύπησε τὴν καμπάνα, ἀναγκάσθηκε νὰ φύγει ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία γιὰ νὰ γλυτώσει. Ἔπιασε μιὰ ρεματιὰ καὶ τοὺς ξέφυγε, μὰ σὲ λίγο τὸν πρόλαβαν πάλι, γιατὶ ἦταν ἔφιπποι. Τὸν πυροβολοῦσαν, ὅμως καμμιὰ σφαίρα δὲν τὸν χτυποῦσε. Τοῦ ἔριχναν μὲ τὰ στέν, φορητὰ αὐτόματα, χωρὶς νὰ μποροῦν νὰ τὸν σκοτώσουν. Οἱ σφαῖρες τρυποῦσαν τὰ ράσα του, τὶς καταλάβαινε πάνω του, ἀλλὰ κυλοῦσαν στὸ χῶμα χωρὶς νὰ τὸν πληγώνουν. Τὸν κύκλωσαν βρίζοντάς τον χυδαῖα καὶ φωνάζοντας. Βλέποντας τὸν θανάσιμο κίνδυνο σήκωσε τὰ χέρια του πρὸς τὸν οὐρανὸ καὶ φώναξε «ἐκ βαθέων»:

- Μιχαήλ, ἀρχιστράτηγε τῶν Ἀγγέλων, σῶσε με, κινδυνεύω!

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/

«πῦρ καταναλίσκον»

«πῦρ καταναλίσκον»

ΦΟΒΕΡΗ είναι η επόμενη διήγηση του παπα Δημήτρη Γκαγκαστάθη (1902-1975) γι’ αυτούς πού κοινωνούν ανάξια τα άχραντα Μυστήρια:

Κάποια φορά με ειδοποίησαν νά πάω νά κοινωνήσω μία γριά, τη Ζ., 85 ετών, από καιρό κατάκοιτη.

Μόλις την κοινώνησα, φώναξε: ‘Μ’ έκαψε η κοινωνία, έχω φωτιά, δώστε μου νερό, καίγομαι!

Έζησε ακόμα λίγες ώρες, ενώ διαρκώς φώναζε: ‘Κάηκα η καημένη!’.

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/