«Ἐμπειρίες καί θαύματα ἀπό τόν Ὅσιο Πορφύριο»

Ο ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ - Μαρτυρίες – Διηγήσεις -Νουθεσίες

«Ἐμπειρίες καί θαύματα ἀπό τόν Ὅσιο Πορφύριο»

Μαρτυρία ἀνώνυμης μοναχῆς:

»Κάποια φορά πού ἤμουν ἐκεῖ, ἔφερε ἕνα φορτηγό τοῦβλα καί πῆγα νά βοηθήσω νά τά κατεβάσουμε. Ἦταν 2 -3 ἄτομα. Ἕνα παιδί βοηθοῦσε καί αὐτό· ὅταν τελειώσαμε, πήγαμε νά πάρουμε τήν εὐχή του. Λέει στό παιδί:

• Ἔ, Μανώλη, τί εἶναι πιό εὔκολο νά κατεβάζης τοῦβλα ἤ νά κάθεσαι καί νά λές ἀπερίσπαστα τήν εὐχή;

Ἀπήντησε:

• Ἄ, Γέροντα, τά τοῦβλα εἶναι πιό εὔκολα νά τά κατεβάζης.

»Φέυγοντας μία φορά ἀπό τόν ὅσιο Πορφύριο, κατεβήκαμε μέ μία ἄλλη κοπέλα στόν δρόμο γιά νά φύγουμε. Ἡ κοπέλα τόν εἶχε Πνευματικό. Κάναμε σῆμα σέ κάποιο διερχόμενο αὐτοκίνητο νά μᾶς πάρη. Ἀπό μακρυά μᾶς φάνηκε καλός ... Μπήκαμε μέσα, ἀλλά στήν διαδρομή Ὠρωπός – Ἀθήνα ἡ πραγματικότητα ἄρχισε νά μᾶς διαψεύδη. Ἡ ἄλλη κοπέλα ἔλεγε συνεχῶς τήν εὐχή “δι᾿ εὐχῶν τοῦ γέροντος Πορφυρίου .... “. Ἐκ θαύματος δέν πάθαμε κανένα κακό .... Θυμᾶμαι μόνο τήν ἀγωνία πού τράβηξα, ἄν καί εἶχα ἐμπιστοσύνη στίς εὐχές τοῦ ὁσίου Πορφυρίου.

»Πήγαμε μέ τόν ἀδελφό μου νά πάρουμε τήν εὐχή τοῦ. Ἄρχισε νά τοῦ λέη ὅλα τά προσωπικά του προβλήματα καί ὁ ἀδελφός μου αὐθόρμητα τοῦ εἶπε: “Τά βρήκατε ὅλα ... “. Τοῦ λέει ὁ π. Πορφύριος: “ Ὅλος αὐτός ὁ κόσμος πού περιμένει ... γιατί ἔρχεται; ... “. Ὕστερα ρώτησε ἐμένα:

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἅγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: «Ἐγώ σέ ἔκανα καλά; ποιός σοῦ τό εἶπε αὐτό; Ἡ Θεία Χάρις σέ ἔκανε καλά»

 «Δευτέρα πρωί 7 η ώρα βρισκόμουνα στο Μήλεσι, η πόρτα η κάτω, που πάντα ήταν κλειστή, ήταν ορθάνοιχτη· με περίμενε. Ανέβηκα στο κελλί του επάνω από τις σκάλες, με περίμενε μόνος του και, μόλις βλέπω ότι δεν υπάρχει κανείς, του φωνάζω:

— Σας ευχαριστώ, Γέροντα, που με την προσευχή σας με κάνατε να βλέπω. Μου λέει:

— Δεν σε άκουσα, έλα εδώ κοντά μου. Πλησιάζω κοντά του, γονατίζω, του φιλάω το χέρι και του λέω:

 

— Σε ευχαριστώ, που με έκανες και βλέπω. Και σηκώνει το χέρι του και μου δίνει δυο δυνατά χαστούκια με τέτοια δύναμη που απόρησα και του λέω:

 

— Γέροντα, τι σας έκανα; πού βρήκατε τέτοια δύναμη και με χτυπάτε;

 

— Εγώ σε έκανα καλά; ποιος σου το είπε αυτό; Η Θεία Χάρις σε έκανε καλά.

 

— Εγώ αυτήν την θεία δεν την ξέρω, εγώ σε εσάς μίλησα, εσάς παρακάλεσα, δεν παρακάλεσα την θεία χάρις. Φαντάστηκα ότι είναι κάποια θεία.

 

— Ποια θεία, βρε; Η Χάρις του Θεού σε βοήθησε, όχι εγώ. Το είπες πουθενά;

 

— Βέβαια το είπα στην αδελφή την γιατρίνα.

 

— Πάρτην τώρα τηλέφωνο και πες της ότι είπε ο Γέροντας «μέχρι να πεθάνω έχετε και οι δύο κανόνα να μην πήτε σε κανέναν τίποτα!». Τώρα πάρτην. Την παίρνω και της λέω:

 

— Αδελφή, είμαι μαζί με τον Γέροντα.

 

— Την ευχή του.

 

— Ναι, την ευχή του αλλά έχω να σου πω ότι έχουμε και οι δύο κανόνα να μην πούμε πουθενά ότι μου έκανε καλά τα μάτια … Γελάει η αδελφή. Μην γελάς, της λέω, τα πράγματα είναι σοβαρά, εγώ έφαγα ξύλο γι΄ αυτό. Το κλείνω και μου λέει ο Γέροντας:

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἅγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: «Πιό εὔκολα, μπορῶ νά σᾶς πῶ ὅτι αὔριο δέν θά βγεῖ ὁ ἥλιος, παρά ὅτι δέν ὑπάρχει ἡ ἄλλη ζωή»

 Ὁ Γέρων Πορφύριος πάντοτε τόνιζε στὰ παιδιά μου ὅτι ὑπάρχει ἡ αἰώνια ζωή. Πιὸ εὔκολα, τοὺς ἔλεγε, μπορῶ νὰ σᾶς πῶ ὅτι αὔριο δὲν θὰ βγεῖ ὁ ἥλιος, παρὰ ὅτι δὲν ὑπάρχει ἡ ἄλλη ζωή. Τὸ ξέρουμε αὐτό, τὸ βλέπουμε. 

Κ.Ἰ.: Ὁ Γέρων Πορφύριος εἶχε τὸ χάρισμα νὰ βλέπει καὶ ἀπὸ τὶς δύο ὄχθες. 

Χ.Χ.: Ναί, πράγματι. Ἔλεγε στὰ παιδιά μου πόσο ὡραία εἶναι ἡ ἄλλη ζωὴ κι ὅτι τὸ σῶμα μας, αὐτὸ ποὺ μπαίνει μέσα στὸν τάφο, εἶναι μὲν δικό μας, ἀλλά, ὅπως εἶπε καὶ σ’ ἐμένα τὴν ἴδια, «τὴν ὥρα ποὺ βάζουν τὸ σῶμα μας μέσα στὸν τάφο, αὐτὸ γίνεται ὅπως τὸ κοστούμι τοῦ ἀνθρώπου». 

Κι αὐτὰ τὰ λόγια του μὲ βοήθησαν πάρα πολὺ στὶς δύσκολες ἔκεινες ὧρες τῆς κηδείας καὶ τῆς ταφῆς τοῦ συζύγου μου. 

Ὁ Γέρων Πορφύριος ἀποκάλυψε στὰ παιδιά μου, ποὺ τὸν ἀγαποῦσαν πάρα πολύ, πολλὲς θεολογικὲς ἀλήθειες, χρησιμοποιώντας μόνο τὰ παραδείγματα καὶ τὰ παραμύθια. 

Κάποια στιγμὴ ὁ μεγάλος μου γυιὸς μοῦ εἶπε: «Καλά, μαμά, τὸ κατάλαβα ὅτι ὁ μπαμπᾶς μας εἶναι καλὰ ἐκεῖ, ποὺ πῆγε. Ἀλλὰ τώρα θὰ πρέπει ἐγὼ νὰ περιμένω ἑβδομῆντα, ὀγδόντα χρόνια, γιὰ νὰ τὸν ξαναδῶ;». Τὸ εἶπα στὸν Γέροντα κι ἐκεῖνος μοῦ εἶπε νὰ πῶ στὸ γυιό μου νὰ ρωτήσει ἕνα ἡλικιωμένο ἄνθρωπο πότε ἔφτασε στὰ ὀγδόντα του χρόνια καὶ ν’ ἀκούσει τὴν ἀπάντηση, ποὺ θὰ τοῦ ἔδινε. Πράγματι ὁ γυιός μου ὑπέβαλε αὐτὴ τὴν ἐρώτηση στὸν πατέρα μου. Κι ἐκεῖνος τοῦ ἀπάντησε: «Παιδί μου, σὰν νά ’ταν χθές, ποὺ πέρασαν τὰ χρόνια».  

Κ.Κ: Σ’ ἐσᾶς τὴν ἴδια, κυρία Χ., τί ἔλεγε τὶς ὧρες τῆς μοναξιᾶς καὶ τοῦ πόνου σας, ποὺ ὁ ἄνδρας σας πέθανε τόσο πρόωρα καὶ τόσο νέος; 

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/