Οἱ θλίψεις (Μέρος Γ')

Γ. Καρποί των θλίψεων

Όλοι οι πιστοί θα περάσουν από το καμίνι των θλίψεων. Άλλοι θα συναντήσουν περισσότερες και ιδίως οι φυγόπονοι, οι αποφεύγοντες τις θλίψεις (…), οι υπερήφανοι και οι εγωϊστές, και άλλοι λιγότερες, οι ταπεινοί και οι οικειοθελώς συμμετέχοντες με τη ζωή και τις επιλογές τους στις θλίψεις του

Χριστού. Σε όλες τις περιπτώσεις πάντως μπορούν οι θλίψεις να γίνουν αφορμή για πνευματικούς αγώνες και θείες ευλογίες, εφ’ όσον αντιμετωπίζονται σύμφωνα με το πνεύμα του Ευαγγελίου και τη σοφία των Αγίων Πατέρων. Οι βιβλικές και πατερικές αναφορές για τους πνευματικούς καρπούς που μπορεί να προέλθουν από την αξιοποίηση των θλίψεων είναι πολλές.

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Οἱ θλίψεις (Β' Μέρος)

Β. Η θλίψη αναπόφευκτο στοιχείο της χριστιανικής ζωής

Έτσι δέχτηκαν οι Άγιοι στη ζωή τους τις θλίψεις: σαν φάρμακο θεϊκό, πιστεύοντας ότι τίποτε δε γίνεται χωρίς την Πρόνοια του Θεού. Φάρμακο που γιατρεύει την αρρώστια της αμαρτίας.

Οι θλίψεις δηλ. πρέπει να θεωρούνται φυσική απόδειξη της αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο. Ο Απόστολος Παύλος το τονίζει με σαφήνεια: «δια πολλών θλίψεων δει ημάς εισελθείν εις την Βασιλείαν του Θεού» (Πραξ. Ιδ΄, 22). Οι θλίψεις του πιστού είναι συνάρτηση με τη διακαή επιθυμία του να ζήσει την εν Χριστώ ζωή. Συμμετοχή στη ζωή του Χριστού σημαίνει συμμετοχή στις θλίψεις Του («ει εμέ εδίωξαν, και υμάς διώξουσιν» Ιω. ιε΄, 20) και οι θλίψεις είναι όρος απαραίτητος για να γίνει δυνατή η είσοδός μας στη Βασιλεία του Θεού.

«Και πως θα μπορέσω, ρωτάει κάποιος, τον ι. Χρυσόστομο, να μην απογοητευτώ, όταν υποφέρω;» Και ο Άγιος απαντάει: «Αν κατανοήσεις ότι, είτε το θέλεις είτε δεν το θέλεις, θα υποφέρεις τον πόνο. Αν τον υποφέρεις με ευχαρίστηση, πολλά θα κερδίσεις. Αν όμως τον περνάς με απελπισία, με ανησυχία και βλασφημίες, ούτε τις θλίψεις θα λιγοστέψεις, αλλά και μεγαλύτερο τον καταποντισμό και την απογοήτευσή σου θα κάνεις». Έτσι αντιμετώπισαν τις θλίψεις οι σωστοί χριστιανοί και γι’ αυτό τις αγάπησαν.

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Οἱ θλίψεις

Α. Αιτία των θλίψεων

Η ζωή σ’ αυτόν τον κόσμο είναι συνυφασμένη με τις παντός είδους θλίψεις, λόγω του προπατορικού αμαρτήματος, όπως μας βεβαιώνει και η Αγία Γραφή (Γεν. γ’, 16-17). Η αμαρτία και ο χωρισμός του ανθρώπου από τον Θεό έφερε την υπερβολική θλίψη, την αρρώστια και το θάνατο, που έχουν κυριεύσει τον κόσμο μετά την πτώση του Αδάμ. Εκτός όμως από τις «φυσιολογικές» αυτές θλίψεις, στην Καινή Διαθήκη αναφέρεται ότι θλίψη θα έχουν:

* Οι εργαζόμενοι το κακόν (Ρωμ. β΄9).

* Οι πιστοί που ζουν ευσεβώς και τους πολεμά ο διάβολος

(Αποκ. Β΄, 10).

* Οι πιστοί κατά τους εσχάτους χρόνους (Ματ. Κδ΄, 9).

* Όσοι υπερηφανεύονται για τις δωρεές και ευλογίες του Θεού ή, για να μην υπερηφανεύονται (Β’ Κορ. Ιβ΄, 7).

Η ζωή δηλ. του ανθρώπου είναι καιρός δοκιμασίας και θλίψεων και ο πιστός αντιμετωπίζοντάς τες έχει πάντα μπροστά του το παράδειγμα του ίδιου του Χριστού, ο Οποίος «έπαθεν υπέρ υμών (αναλαβών εκουσίως την αμαρτία, τη θλίψη και το θάνατο), υμίν υπολιμπάνων υπογραμμόν, ίνα ακολουθήσητε τοις ίχνεσιν αυτού» (βλ. Α’ Πετρ. Β΄, 21), μας άφησε δηλ. παράδειγμα για να ακολουθήσουμε τα ίχνη Του.

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Γιατί οἱ μητέρες πηγαίνουν τά βρέφη στήν Ἐκκλησία σαράντα μέρες μετά τή γέννησή τους;

Η γυναίκα, έπειτα από την κύηση χρειάζεται ένα διάστημα ώστε να επανέλθει και πάλι στην προ του τοκετού κατάσταση. 

Ο σαραντισμός είναι μια πανάρχαια λειτουργική πράξη της εκκλησίας μας.

Γίνεται σήμερα ως προτύπωση της Υπαπαντής του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και οι γυναίκες συμβολίζουν την Παναγία, η οποία έφερε στις αγκάλες της τον Υιόν της και τον πρόσφερε στον ναό ως θυσίαν «ευπρόσδεκτη».

Κατά το πρότυπο της Παναγίας,λοιπόν, η μητέρα έπειτα από σαράντα ημέρες πηγαίνει το βρέφος στο ναό για δυο λόγους. Πρώτον, για να εισάγει το βρέφος στο ναό, ώστε αυτό να μπορεί στη συνέχεια να βαπτισθεί και να συμμετάσχει στην εν Χριστώ λατρευτική ζωή, και δεύτερον για να καθαρισθεί και αυτή “από πάσης αμαρτίας και από παντός ρύπου…ίνα αξιωθεί ακατακρίτως μετασχείν των αγίων Μυστηρίων”. Με αυτό τον τρόπο εισέρεται στην κανονική εκκλησιαστική ζωή , που λόγω της γέννας στερήθηκε για σαράντα ημέρες.

Όλα αυτά γίνονται προς μίμηση του σαραντισμού του Κυρίου.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ὅποιος δέν ἀγαπᾶ τούς ἐχθρούς, αὐτός δέν θά ἔχει εἰρήνη, ἔστω κι ἄν τόν βάλουν μέσα στόν παράδεισο.

Η αγάπη προς τους εχθρούς και πως θα την αποκτήσουμε

 

Η εντολή του Χριστού «Αγαπάτε τους εχθρούς υμών» δε συναντάται σε καμία θρησκεία του κόσμου. Είναι αποκλειστικότητα του Χριστιανισμού. Η «καινή εντολή» του Κυρίου υπερβαίνει το Μωσαϊκό νόμο και αποτελεί την πλήρωσή του:

«Ηκούσατε ότι ερρέθη, αγαπήσεις τον πλησίον σου και μισήσεις τον εχθρόν σου. Εγώ δε λέγω υμίν, αγαπάτε τους εχθρούς υμών, ευλογείτε τους καταρωμένους υμάς, καλώς ποιείτε τοις μισούσιν υμάς και προσεύχεσθε υπέρ των επηρεαζόντων υμάς και διωκόντων υμάς» (Ματ. Ε΄, 43-44). Δηλ. τους αληθινούς μαθητές του Χριστού τους χαρακτηρίζει η αγάπη προς τους εχθρούς. Για να τονίσει την σπουδαιότητα της εντολής αυτής ο Κύριος, έδωσε το προσωπικό Του παράδειγμα επάνω στο Σταυρό: «Πάτερ, άφες αυτοίς∙ ου γαρ οίδασι τι ποιούσι» (Λουκ. Κγ’, 34).

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/