«Παντί αἰσθητηρίῳ νοερῶ ΛΗΠΤΟΣ ὁ ἐν Τριάδι Θεός διά φιλανθρωπίαν γίνεται1»

 

Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μᾶς λένε ὅτι: «Ἐκ τῶν λοιπῶν πνευματικῶν ἡδονῶν, ἐκ τῶν ὁποίων οἱ σωματικές αἰσθήσεις ἀπολαμβάνουν, ἔσωθεν καί ἔξωθεν, μονοειδῶς καί μή, ὅλο τό σῶμα εὐωδιάζει, λεπτύνεται, βελτιοῦται, ὠραΐζεται, ἐνδυναμώνει, μετασκευάζεται ἐπί τό πνευματικώτερον». Δηλαδή ἡ Εὐχή πνευματοποιεῖ καί αὐτό τό σῶμα².

Ὁ δέ ἱερός Χρυσόστομος, μιλώντας γιά τήν Εὐχή καί τήν ἀξία τῆς προσευχῆς γενικότερα, λέει ὅτι γιά νά ἔχη καρπούς ἡ Εὐχή, πρέπει νά γίνεται μέ διάνοια συγκεντρωμένη καί καρδιά πληγωμένη ἀπό τήν αἴσθησι τῆς μετανοίας.

«Μέγα ὅπλον ἡ εὐχή -λέγει λοιπόν ὁ Ἅγιος- θησαυρός ἀνελλιπής, πλοῦτος μηδέποτε δαπανώμανος, λιμήν ἀκύμαντος, γαλήνης ὑπόθεσις καί μυρίων ἀγαθῶν ρίζα καί πηγή καί μήτηρ ἐστίν ἡ Εὐχή καί αὐτῆς τῆς βασιλείας δυνατωτέρα».

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/