Γράφει ὁ Ἠλιάδης Σάββας, Δάσκαλος
Κρίμα, ποὺ στοὺς
δύσκολους αὐτοὺς καιροὺς καὶ οἱ ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας φθίνουν ὡς πρὸς τὴν
συνέπειά τους στὴν πίστη καὶ στὸ φρόνημα
τῶν ἁγίων. Μιμοῦνται τὰ κοσμικὰ τερτίπια καὶ δὲν πείθουν μὲ τὴν πολιτεία τους.
Δὲν «ἀποφαίνονται» ἁγιωτικὰ ἀλλὰ διπλωματικά. Φάνηκε δὲ καθαρὰ ἡ στάση τοὺς αὐτὴ
στὸ κοντινὸ χθὲς μὲ ὅλα τα διαδραματισθέντα στὴ Σύνοδο.
Μεταξύ των ἄλλων,
ὀρθόδοξος ἐπίσκοπος εἶπε - ἄρα καὶ πιστεύει - πὼς εἶναι ἀλαζονεία νὰ κηρύττουμε
καὶ νὰ ὁμολογοῦμε τὴν Ὀρθοδοξία ὡς τὴν κατέχουσα ἀποκλειστικῶς τὴν Ἀλήθεια στὴν πληρότητά της. Γράφει: «Μὲ βάση
αὐτὰ τὰ δεδομένα ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μπορεῖ νὰ ὁδηγηθεῖ στὴν ἀναγνώριση τοῦ ὑποστατοῦ
τοῦ Μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος ἑτεροδόξων, ὅταν πρωτίστως ἀποστῆ ἀπὸ τὴν ἀλαζονεία
τῆς ἀποκλειστικότητας. Ἡ ἀποκλειστικότητα δὲν ἀποτελεῖ δογματικὴ διδασκαλία τῆς
Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου