Ἀνάμεσα στά ὄντα τῆς ἀπέραντης κτίσεως βλέπω καί τόν ἑαυτό μου —τόν ἄνθρωπο. Ποιός εἶμαι ἐγώ; ’Ἀπό πού καί γιατί ἐμφανίστηκα στή γῆ; Ποιός εἶναι ὁ σκοπός τῆς ὑπάρξεώς μου; Ποιά εἶναι ἡ αἰτία καί ποιός ὁ προορισμός τῆς ἐπίγειας ζωῆς μου, αὐτοῦ τοῦ ταξιδιοῦ, πού εἶναι τόσο σύντομο σέ σύγκριση μέ τήν αἰωνιότητα ἀλλά τόσο μακρύ καί κουραστικό γιά μένα;

Ανάμεσα στα όντα της απέραντης κτίσεως βλέπω καί τόν εαυτό μου —τόν άνθρωπο. Ποιος είμαι εγώ; ’Από πού καί γιατί εμφανίστηκα στη γή; Ποιος είναι ο σκοπός της υπάρξεώς μου; Ποιά είναι η αιτία καί ποιος ο προορισμός της επίγειας ζωής μου, αυτού τού ταξιδιού, πού είναι τόσο σύντομο σε σύγκριση μέ την αιωνιότητα αλλά τόσο μακρύ καί κουραστικό γιά μένα; Έρχομαι σ’ αυτή τή ζωή ασυναίσθητα, χωρίς δική μου γνώση η συμφωνία καί φεύγω χωρίς τή θέλησή μου, σε ώρα ακαθόριστη καί απρόβλεπτη. Έρχομαι καί φεύγω σάν δούλος. Ακόμα χειρότερα —έρχομαι καί φεύγω σάν κτίσμα! Ζω στη γή χωρίς να γνωρίζω τό μέλλον. Δεν ξέρω τί θα μού συμβεί αύριο ή καί υστερ’ από λίγα λεπτά. Διαρκώς αντιμετωπίζω τό απροσδόκητο. Διαρκώς βρίσκομαι μέσα σε συνθήκες καί περιστάσεις πού μέ καθιστούν δέσμιο τους. Είναι η συνήθεια, είναι η ζωή πού περνά απερίσκεπτα... Συμφιλιώνομαι μέ μια τέτοια αφύσικη κατάσταση, πού, ωστόσο, δεν μπορεί να μείνει απαρατήρητη.

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/