Στίς 21-6-1995 η 46χρονη Κατερίνα Νικηφ.
Τσοτοπούλου-Τριανταφύλλου, κάτοικος Καλαμαριάς Θεσσαλονίκης, μετά από
φοβερό αυτοκινητιστικό δυστύχημα, μεταφέρθηκε στό Νοσοκομείο
“Παπανικολάου” μέ βαριά κρανιοεγκεφαλική κάκωση: τό μετωπιαίο
οστούν είχε θρυμματισθεί, μήνιγγες,
αίματα, χώματα ήταν αναμειγμένα στό μέτωπο. Μετά από πέντε ώρες
χειρουργείο, τήν οδήγησαν στήν Εντατική Μονάδα. Εξ αντικειμένου, οι
ιατροί δέν έδιναν καμιά ελπίδα νά ζήσει, ούτε μία στό εκατομμύριο, καί
έλεγαν ότι, άν ζούσε, θά ήταν“φυτό”. Οι δικοί της, μέ αγωνία γιά τήν κατάστασή της, αλλά καί βαθειά πίστη, όλο τό βράδυ παρακαλούσαν τόν άγιο Ραφαήλ.
Τήν επομένη πληροφορήθηκαν ότι θά
γινόταν αγρυπνία στό Ιερό Ησυχαστήριο Τιμίου Προδρόμου στήν Μεταμόρφωση
Χαλκιδικής όπου μετέβησαν καί συμμετείχαν καί έδωσαν τό όνομά της γιά νά
μνημονευθεί στήν Προσκομιδή. “Εφυγαν μέ ανάλαφρη τήν ψυχή, γεμάτη
ελπίδα στό Θεό, έστω κι άν ιατρικώς η κατάσταση τής ασθενούς ήταν
απελπιστική.
Τήν άλλη μέρα απόγευμα, οι ιατρικές
πληροφορίες πάλι αποκαρδιωτικές. Κάποιος ιατρός τούς είπε ότι ήταν τόσο
σοβαρή η κρανιοεγκεφαλική κάκωση, πού δέν άφηνε καμιά ελπίδα, παρά μόνο
άν θά ήταν δυνατόν νά γίνει “μεταμόσχευση” κεφαλής! Η μητέρα της, όταν
τής επέτρεψαν μετά από μέρες νά εισέλθει γιά λίγο στήν Εντατική, δέν
κατόρθωνε νά αναγνωρίσει ποιά ήταν η κόρη της, παρά μόνο όταν τής τήν
έδειξε μία νοσοκόμος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου