Τα παιδιά από τη φύση τους τρέφουν ιδιαίτερο σεβασμό απέναντι στους γονείς. Το φυσικό αυτό αίσθημα εμπνέει και η πέμπτη εντολή. Θα ήταν ίσως εντελώς περιττό να πούμε στους γονείς: Φερθείτε με τέτοιο τρόπο, ώστε να σας σέβονται τα παιδιά σας.
Βέβαια το παιδί γνωρίζει, ότι πρέπει να τιμά τον πατέρα και τη μητέρα, ότι αυτό ζητάει ο Θεός. Τι γίνεται όμως, όταν βλέπει στους γονείς κάτι που προκαλεί απέχθεια, αντιπάθεια και ταραχή στην αθώα παιδική του ψυχή, κι έτσι δεν μπορεί να τους σεβαστεί παρ’ όλη τή θέλησή του; Πώς μπορεί το παιδί να σεβαστεί ένα πατέρα μέθυσο, μια μητέρα που βρίζει και καταριέται, γονείς που καβγαδίζουν συνεχώς; Το κακό παράδειγμα των γονιών όχι μόνο κλονίζει το σεβασμό του παιδιού σ’ αυτούς, αλλά υπονομεύει και το θεμέλιο της υπακοής. Δεν θα σκεφτεί άραγε το παιδί: «Μα τί είδους γονείς είστε σεις;»
Γι’ αυτό οι γονείς πρέπει να προσέχουν τη συμπεριφορά τους και ν’ αποφεύγουν κάθε τι που μπορεί να κλονίσει το σεβασμό του παιδιού απέναντί τους. Πρέπει πρώτα οι ίδιοι να διακατέχονται από αισθήματα αμοιβαίου σεβασμού και να συμπεριφέρονται μεταξύ τους με λεπτότητα. Να μην αποδοκιμάζουν ποτέ ο ένας τον άλλο, και να μην επιτρέπουν στον εαυτό τους απρεπείς συζητήσεις, κυρίως μπροστά στά παιδιά. Δεν πρέπει τα παιδιά ν’ ακούνε εκφράσεις, όπως: «Δε θά ‘χεις προκοπή, όπως ο πατέρας σου», «Το ίδιο άχρηστος θα γίνεις, σαν τον πατέρα σου». ‘Η: «Σπάταλη είσαι κι εσύ, σαν τη μητέρα σου», «Όλο ψέματα λες, σαν τη μάνα σου». Όπου ακούνε τα παιδιά τέτοια λόγια, μάταια ζητάμε σεβασμό και υπακοή.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου