«Οἱ ρινόκεροι».Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

 Ὑπάρχει ἕνα θεατρικό ἔργο, πού τό ἔγραψε ἕνας Ρουμάνος ὀνόματι Ἰονέσκου καί -ἄν δέν κάνω λάθος- ὁ τίτλος του εἶναι «Ρινόκεροι». Ὁ συγγραφέας εἶναι κοσμικός, ἀλλά ἔχει ἕνα ὡραῖο νόημα τό ἔργο του αὐτό. Ὅπως ὁ Χριστός μας, μιλοῦσε μέ ἱστορίες ἀλλά ὁ κόσμος μετά ἔφευγε, γιατί δέν εἶχαν ὄρεξη, οὔτε διάθεση νά μάθουν τί ἐννοοῦσε. Ὅσοι εἶχαν πραγματικό ἐνδιαφέρον, μετά τό τέλος τῆς ἱστορίας, τοῦ ζητοῦσαν νά τούς πεῖ καί τήν κρυμμένη ἀλήθεια, πού ὑπῆρχε πίσω ἀπό αὐτήν.

Ἡ ἱστορία λοιπόν ἔχει ὡς ἑξῆς: σέ μία πόλη ὑπήρχαν ἄνθρωποι καλοί, πού ζοῦσαν σωστά. Κάποια στιγμή ἕνας ἄνθρωπος ἄρχισε νά ζεῖ ἄτσαλα, ἀπρόσεχτα. Ἐκτός ἀπό αὐτό, φάνηκε ἡ διαφορά καί ἐξωτερικά, γιατί αὐτός ὁ ἄνθρωπος ἔβγαλε στό μέτωπό του ἕνα καρούμπαλο, τό ὁποῖο ἄρχισε σιγά σιγά νά μεγαλώνει. Στό τέλος τό καρούμπαλο ἔγινε ἕνα κέρατο. Ἔτσι, ὁ ἄνθρωπος αὐτός ἔμοιαζε μέ ρινόκερο!

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/