ΤΟ ΜΑΚΑΡΙΟΝ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΕΥΣΕΒΙΟΥ ΓΙΑΝΝΑΚΑΚΗ."«Μες’ τίς πύλες τοῦ οὐρανοῦ... Ἀφήνω τή σαβούρα τῆς γῆς... Αἰωνιότητα... Ἀνοίγουν οἰ πύλες τοῦ οὐρανοῦ... Ἀνοίγουν οἱ σελίδες οἱ ἁπλές τοῦ οὐρανοῦ... Να ’ναι καλό τό Κριτήριο... Λαμπρότερα, ἀκτινοβολιότερα, φωτεινότερα, ἁγιότερα."

ΠΟΤΕ ΗΞΩ ΚΑΙ ΟΦΘΗΣΟΜΑΙ ΤΩ ΠΡΟΣΩΠΩ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. (ΨΑΛΜΟΣ ΜΑ ,3)

Ο π. Ευσέβιος όχι μόνο προαισθανόταν το τέλος της επίγειας ζωής του, άλλα ήταν πλέον βέβαιος. Γαλήνιος περίμενε την εις Κύριον εκδημία του. Στις 13 Ιουνίου, είπε ήρεμα και νηφάλια στη Γερόντισσα: «Φεύγω, αναχωρώ... Να πάρουν ευχή οι αδελφές».

Με δυνατό καρδιοχτύπι συγκεντρωθήκαμε. Όλες, βαθιά συγκινημένες, με συναισθήματα απερίγραπτα περνούσαμε μία- μία στο κελί του να πάρουμε την ευχή του. Ο φιλόστοργος Πατέρας μας είχε να πει στην καθεμιά μια ιδιαίτερη ευχή: «Ζυμωμένη με την Αγία Γραφή», «Χαρούμενη, καλόκαρδη», «Πάντα να νικάς», «Άφθαστη να είσαι ουρανός!», «Να μη στενοχωριέσαι να είσαι δυνατή, για να είσαι παράδειγμα», «Πάντα να λάμπεις και να ακτινοβολείς». Στο τέλος είπε σε όλες: «Να είσθε αγαπημένες' μια ψυχή και μια καρδιά».

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/