Μοναστικοί ἀγῶνες 2, Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης, π. Σωφρονίου 5ο Μέρος, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Μοναστικοί ἀγῶνες 2, Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης, π. Σωφρονίου

5ο Μέρος, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ὁμιλία στίς 07-03-2015

Συνεχίζουμε μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ τόν Ἅγιο Σιλουανό καί εἴμαστε στό κεφάλαιο πού ἀναφέρεται στήν ἐμπειρία τοῦ Χριστοῦ πού εἶχε ὁ Ἅγιος, ὁ Ὁποῖος τόν καθοδήγησε μέ τά λόγια «κράτα τόν νοῦ σου στόν Ἅδη καί μήν ἀπελπίζεσαι» καί κατάλαβε ὁ Ἅγιος Σιλουανός ὅτι ἡ αἰτία πού εἶχε χάσει τήν Χάρη ἦταν ἡ ὑπερηφάνεια.

Συνεχίζει ὁ π. Σωφρόνιος: «Νέο στάδιο ἄρχισε στήν πνευματική ζωή τοῦ μοναχοῦ Σιλουανοῦ. Ἡ πρώτη ἐμφάνιση τοῦ Κυρίου ἐνώπιόν του ἤτανε γεμάτη ἀπό ἀπερίγραπτο φῶς. Ξεχύθηκε πάνω του πλοῦτος ἀπό αἰσθήματα: πλῆθος ἀγάπης, ἡ χαρά τῆς ἀναστάσεως, τό ἀληθινό καί ἑδραῖο συναίσθημα πώς διάβηκε «ἐκ θανάτου πρός ζωήν» (Ἰω. 5,24)». Αὐτή ἦταν ἡ πρώτη ἐμπειρία. Ἀλλά τήν ἔχασε τήν Χάρη καί ρωτάει: «Γιατί κρύφτηκε ἐκεῖνο τό φῶς; Γιατί τό χάρισμα δέν ἦταν ἀμετάκλητο, σύμφωνα μέ τά λόγια τοῦ Κυρίου: «καί τήν χαράν ὑμῶν οὐδείς αἴρει ἀφ᾿ ὑμῶν»; (Ἰω. 16,22)», πού λέει στό δέκατο ἕκτο κεφάλαιο τοῦ κατά Ἰωάννη Εὐαγγελίου. «Ἀφοῦ ὁ Χριστός λέει ὅτι κανένας δέν παίρνει τήν χαρά σας, γιατί ἐγώ ἔχασα τήν χαρά μου;», ἀναρωτιότανε ὁ μετέπειτα Ἅγιος Σιλουανός. «Ἦταν ἄραγε τό δῶρο ἀτελές, ἤ ἡ ψυχή ἀνίκανη νά τό βαστάσει;». Προφανῶς τό δεύτερο…

Τώρα, μέ τήν δεύτερη ἐμπειρία, πού, θά θυμάστε, εἶχε προσπαθήσει νά προσκυνήσει τήν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ καί εἶδε μπροστά της ἕναν δαίμονα, ὁ ὁποῖος περίμενε τήν προσκύνηση… καί συνομιλώντας μέ τόν Κύριο, τοῦ εἶπε ὅτι αὐτό τό παθαίνει αὐτός πού ἔχει ὑπερηφάνεια. Τώρα, λοιπόν, κατάλαβε ὅτι αἰτία τῆς ἀπώλειας τῆς Χάρης δέν ἦταν ὁ Θεός οὔτε ἠ ἀτέλεια τοῦ δώρου ἀλλά ὁ ἴδιος, ἡ ὑπερηφάνειά του, ὅτι «ἡ ψυχή δέν κατεῖχε τήν σωστή γνώση καί οὔτε εἶχε τίς ἀπαιτούμενες δυνάμεις γιά νά τήν διαφυλάξει». Πῆρε ἀπό τήν ἀρχή τῆς μοναχικῆς του πορείας μία πολύ μεγάλη δόση Θείας Χάρης, ἀλλά ἡ ψυχή του δέν γνώριζε πῶς θά φυλάξει αὐτή τήν Χάρη. Γιατί τό ζητούμενο δέν εἶναι νά πάρει κανείς τήν Χάρη, ἀλλά καί νά τήν βαστάξει καί νά τήν φυλάξει.

Τώρα, ἡ δεύτερη ἐμπειρία, αὐτή ἡ φανέρωση τοῦ δαίμονος, ἔγινε βεβαίως κατά παραχώρηση τοῦ Θεοῦ, ἔτσι ὥστε ὁ Σιλουανός νά ταπεινωθεῖ, νά ζητήσει τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ καί νά μάθει τό μάθημα τῆς ταπείνωσεως. «Τώρα, λοιπόν, δόθηκε στόν Σιλουανό τό «φῶς τῆς γνώσεως» καί τό «συνιέναι τάς Γραφάς».

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/