Οι άνθρωποι του κόσμου τούτου πιστεύουν πως ο περισπασμός είναι κάτι ασήμαντο, αθώο. Οι άγιοι πατέρες όμως τον περισπασμό τον λογαριάζουν ως ρίζα όλων σχεδόν των κακών. Εκείνος που επηρεάζεται και υποκύπτει εύκολα στον περισπασμό έχει κάποια πολύ επιπόλαιη και επιφανειακή γνώση για όλα τα θέματα, ακόμα και για τα πιο σπουδαία και σοβαρά. Εκείνος του οποίου ο νους περισπάται συχνά και περιφέρεται από δω και από κει είναι κατά κανόνα ασυνεπής. Τα συναισθήματά του δεν έχουν ούτε βάθος ούτε σταθερότητα. Πετάει σαν την πεταλούδα από λουλούδι σε λουλούδι και περνάει τον καιρό του από διασκέδαση σε διασκέδαση, η μια ματαιότητα διαδέχεται την άλλη.
Ο άνθρωπος που περισπάται συχνά δεν μπορεί να αγαπήσει το συνάνθρωπό του εύκολα. Τις δυστυχίες των άλλων τις αντιπαρέρχεται μ’ αδιαφορία και συνήθως φορτώνει τους άλλους με βάρη που δεν μπορούν να σηκώσουν.
Οι θλίψεις τον επηρεάζουν πολύ, επειδή ακριβώς δεν τις περιμένει. Το μόνο που επιθυμεί κι επιδιώκει είναι οι χαρές. Αν η θλίψη είναι πολύ σοβαρή αλλά παροδική, τότε την ξεχνάει εύκολα, αμέσως μόλις παραδοθεί στο θόρυβο κάποιας διασκέδασης. Όταν η θλίψη αυτή όμως διαρκέσει πολύ, τότε τον καταρρακώνει, τον οδηγεί στην απόγνωση.
Οι θλίψεις τον επηρεάζουν πολύ, επειδή ακριβώς δεν τις περιμένει. Το μόνο που επιθυμεί κι επιδιώκει είναι οι χαρές. Αν η θλίψη είναι πολύ σοβαρή αλλά παροδική, τότε την ξεχνάει εύκολα, αμέσως μόλις παραδοθεί στο θόρυβο κάποιας διασκέδασης. Όταν η θλίψη αυτή όμως διαρκέσει πολύ, τότε τον καταρρακώνει, τον οδηγεί στην απόγνωση.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου