«Περί ἀγάπης, ἐλπίδος και πίστεως»,Κλῖμαξ Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου

ΛΟΓΟΣ ΤΡΙΑΚΟΣΤΟΣ

Περί ἀγάπης, ἐλπίδος καί πίστεως

(Διά τόν σύνδεσμον τής εναρέτου τριάδος τών αρετών, τής αγάπης, τής ελπίδος καί τής πίστεως)

^12. Η αύξησις του φόβου είναι αρχή της αγάπης. Και το τέλος της αγνείας είναι προϋπόθεσις της θεολογίας. Εκείνος που ένωσε τελείως τις αισθήσεις του με τον Θεόν, μυσταγωγείται στην θεολογία από τον ίδιο τον Θεόν. Εάν όμως οι αισθήσεις δεν έχουν ενωθή με τον Θεόν, είναι δύσκολο και επικίνδυνο να θεολογή κανείς ^[2].

^13. Ο ενυπόστατος Λόγος του Θεού Πατρός, σε εκείνον πού θα κατοικήση, θα χαρίση τελεία αγνότητα και καθαρότητα, νεκρώνοντας τον θάνατο, _{(δηλαδή τα πάθη πού νεκρώνουν την ψυχή)}. Μετά από την νέκρωσι αυτή, ο μαθητής του Χριστού φωτίζεται και γίνεται γνώστης της θεολογίας. _{(Ο αγνός γνωρίζει τον Αγνόν)}, εφ΄ όσον «ο Λόγος Κυρίου, δηλαδή ο Υιός του Κυρίου και Θεού, αγνός _(εστί) διαμένων είς αιώνα αιώνος» ^{(πρβλ. Ψαλμ. ια΄ 7, ιη΄ 10)}. Και όποιος δεν εγνώρισε κατ΄ αυτόν τον τρόπο τον Θεόν, ομιλεί περί Θεού «στοχαστικώς».

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/