…Πάντοτε πρέπει να είμεθα έτοιμοι, αλλ’ όσον όμως και να είμεθα δεν μπορούμε, γιατί ο άνθρωπος έχει πολλές αδυναμίες.
Είναι και ο
εχθρός ο παμπόνηρος και δεν τον αφήνει, αλλά τον πολεμά και πολλές φορές
τον πηγαίνει από τα δεξιά και τον ανεβάζει στα υψηλά και από εκεί τον
κρημνίζει, όπως εκρημνίσθει και ο εαυτός του. Δι’ αυτό προσοχή μεγάλη χρειάζεται, και προσευχή αδιάλειπτος και ταπείνωση· διότι όπου υπάρχει ταπείνωση εκεί δεν μπορεί ο Σατανάς, όσας τέχνας και να μεταχειρισθεί. Τας συντρίβει η ταπείνωση…
Η ζωή παρέρχεται. Έχω 97 χρόνια και πως πέρασαν ούτε το κατάλαβα
καθόλου. Σαν μια ώρα. Έτσι και όλα τα χρόνια περνούν. Η αιώνιος ζωή
είναι αιώνιος. Εκεί ούτε πόνος, ούτε ασθένεια, ούτε πειρασμός, ούτε
θλίψη, ούτε νύχτα, ούτε χειμών, ούτε καύση ηλίου, ούτε κανένα κακό. Όλα
είναι χαροποιά, όλα ουράνια, όλα αιώνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου