![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSRc62NQJotoyF5hgXet695zVzXmJ5Xb8s_nEKxttqDAODCbcO2d4LWuhS4UwxI7qx6tWsZ2XpkGyEvcnXKfy3U-Wg7WHq-OWMdXsQXUltahbZTh38mDJ9x03Azf262N9Kl-OcukJfRTc/s320/883b883c8df64be22b9c365bbcf095df_L.jpg)
Κεφ. ΙΒ, Επιστολή δωδεκάτη΄
΄
Ελεύθερη απόδοση σε απλή νεοελληνική
Για την προσευχή που γράφεις παιδί
μου, εφόσον ο Γέροντας έχει γνώση της προσευχής δεν υπάρχει φόβος να πλανηθείς.
Εσύ κάνε όπως σου λέει ο Γέροντάς σου κι αν η χάρη πηγαίνει κι έρχεται μην
λυπάσαι, επειδή έτσι γυμνάζει τον άνθρωπο να έχει ταπεινό φρόνημα και να μην
υπερηφανεύεται.
Στην αρχή έτσι κάνει ο αρχάριος. "Αλίμονο
σε σένα πόλη, που ο βασιλιάς σου
(είναι) νεότερος" λέει η θεία Γραφή· “αλίμονό σου ψυχή που ο νους
σου είναι αρχάριος σε τέτοια».
Ο νους παιδί
μου δεν μπορεί να σταθεί σε μία στάση. Μάλιστα ο νους εκείνου που είναι
αδύνατος στα πνευματικά θέλει άλλη ώρα ανάγνωση άλλη ψαλμωδία άλλοτε σιωπή.
Όταν σιωπά ο άνθρωπος ο νους βρίσκει ευκαιρία
να ρεμβάζει πάνω σε διάφορες προτάσεις της Γραφής που πρόλαβε να μελετήσει.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου