«Γρηγορῶμεν καί νήφωμεν»

ΠΑΤΗΡ  ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ ΚΑΤΡΑΚΟΥΛΗΣ.

Προσπαθώντας να καταστήση διαυγή τον νου του και κρυστάλλινη την καρδία του, ο ανύσταχτος αυτός εργάτης της νήψεως είχε αποκτήσει πείρα του πνευματικού αγώνος και ήταν σε θέση να καθοδηγεί με σοφία και διάκριση τους νέους κληρικούς, παρέχοντας Χάρι ακόμη και με την απλή παρουσία του.

«Η ζωή του ιερωμένου είναι μία διαρκής νήψις», έλεγε. «Η πνευματική επαγρύπνησης επί του νου και της καρδίας, είναι απαραίτητη προϋπόθεσης για τον αγιασμό του ιερέως. Και η νηπτική ζωή ασφαλίζεται με την συχνή συμμετοχή μας στα μυστήρια, και ιδίως στο μυστήριο της εξομολογήσεως. Είναι αδιανόητο να μη λούεται ο ιερωμένος στο ευώδες λουτρό των δακρύων της συντριβής. Και είναι επισφαλές να λειτουργή, αν δεν καθαρίζεται συχνά με το μυστήριο της μετανοίας. Ο λειτουργός πρέπει να είναι λαμπρότερος των ηλιακών άκτίνων. Εδώ που τα λέμε, πώς μπορεί ο Πνευματικός να ομιλή περί μετανοίας και εξομολογήσεως, εάν ο ίδιος δεν εξομολογείται;

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/