«Μυστήριον θεῖον ἡ πίστις εἰς τόν ἀνάδοχον Γέροντα»

Παπαχαράλαμπος Διονυσιάτης

«Μία φορά πάλιν ὅταν ἤμουν ἀρχάριος πέρασε ἕνας μοναχός ἀπό τά καλύβια μας καί μᾶς λέει:

“Ἄστε! ἦλθε ἐδῶ στήν σκήτην ἀπό τόν κόσμον ἕνας πνευματικός θεοφόρος”.

Μόλις τόν ἀκούω σκέφτηκα: “Βρέ, εὐκαιρία νά ὠφεληθοῦμε”. Τρέχω στόν Γέροντα.

• Γέροντα ἔχει εὐλογία νά γνωρίσω αὐτόν τόν θεοφόρον πνευματικόν νά ὠφεληθῶ;
• Ἅμα θέλεις, πήγαινε, μοῦ λέγει ὁ Γέροντας.

Δέν χάνω καιρόν· τρέχω καί τόν βρίσκω. Μά ἄκουσα τόσον ὡραῖα λόγια, τόσον ὡραῖες διδαχές, ὥστε μέ τόν λογισμό μου ἐδικαίωσα ἀπόλυτα τόν μοναχόν πού τόν ἐσύστησε.

Γυρνάω ἐνθουσιασμένος καί λέω στόν Γέροντα:

• Γέροντα, πολύ ὠφελήθηκα· πράγματι εἶναι θεοφόρος.

Ὁ Γέροντας κούνησε τό κεφάλι. Φεύγοντας, μοῦ λέει:

• Ἀπόψε μετά τήν ἀγρυπνίαν, νά περάσης ἀπό κοντά μου.

Πράγματι, πέρασα, ἀλλά αὐτήν τήν φορά σκυθρωπός καί μέ κατεβασμάνο κεφάλι. Ρωτᾶ ὁ Γέροντας.

• Γιά πές μου, πῶς πῆγε ἀπόψε ἡ ἀγρυπνία;

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/