Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2016

«Τά παρόντα εἶναι μάταια καί πρόσκαιρα»,Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης



Συνεχίζουμε καί σήμερα μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ νά μιλᾶμε γιά τήν ματαιότητα τοῦ κόσμου. Ἕνας κατάλληλος τίτλος γιά τήν σημερινή ὁμιλία θά ἦταν αὐτό πού λέει ὁ Ἅγιος Νικόδημος στό Συμβουλευτικό του Ἐγχειρίδιο: «Τά παρόντα εἶναι μάταια καί πρόσκαιρα». Ἴσως ἔχετε ἀκούσει τήν φράση «ματαιότης ματαιοτήτων, τά πάντα ματαιότης» (Ἐκκλ. 1,2), πού εἶναι γραμμένη στήν Παλαιά Διαθήκη στόν Ἐκκλησιαστή, στό βιβλίο πού ἔχει γράψει ὁ σοφός Σολομών. Βεβαίως μετά οἱ Πατέρες τό ἀξιοποιοῦν, τό σχολιάζουν καί μᾶς ἔχουν ἀφήσει ὡραῖα διδάγματα.
Μιλούσαμε λοιπόν τήν προηγούμενη φορά γιά τήν πολυτέλεια τῶν ἐνδυμάτων, τήν προσοχή πού πρέπει κανείς νά ἔχει στήν αἴσθηση τῆς ἁφῆς καί γενικῶς γιά ὅλη αὐτήν τήν ματαιότητα πού ὑπάρχει στήν χρήση τῶν ἀγαθῶν. Μποροῦμε νά σκεπαστοῦμε γιά παράδειγμα μέ ἁπλά ροῦχα, ἀλλά ἐμεῖς προτιμᾶμε τά πολύτιμα ἤ ἐπιλέγουμε νά μεταφερθοῦμε μέ πολυτελή αὐτοκίνητα κ.λ.π.
Ἐδῶ ὁ Ἅγιος παρακαλεῖ τόν Ἐπίσκοπο στόν ὁποῖο στέλνει αὐτό τό μεγάλο γράμμα, οὐσιαστικά ἕνα ὁλόκληρο βιβλίο καί τοῦ λέει : «Ἄφησε, ἀδελφέ μου, αὐτήν τήν ματαιότητα. Θυμήσου ὅτι κατά τόν Ἀπόστολο παρέρχεται ἡ μορφή αὐτοῦ τοῦ κόσμου καί αὐτοί πού ἀσχολοῦνται μέ τόν κόσμο αὐτόν νά εἶναι σάν νά μήν ἀσχολοῦνται. Καί ὅλα ὅσα βλέπουμε εἶναι πρόσκαιρα καί ὅσα δέν βλέπουμε ἐκεῖνα εἶναι τά αἰώνια. Γιατί ἔρχεται θάνατος καί θάνατος μάλιστα ἄδηλος καί ἀπρόσμενος. Καί μετά τόν θάνατο ἔρχεται ἡ κρίση, κρίση ἀπόλυτη. Καί μετά τήν Κρίση ἔρχεται ἡ κόλαση, κόλαση ἀτέλειωτη. Ὅταν ἔρχεται ὁ θάνατος, τότε παρέρχεται καί ἡ νεότητα, ἡ πολυτέλεια τῶν ἐνδυμάτων καί ὅλα τά τερπνά αὐτοῦ τοῦ αἰῶνα στό τέλος ἀφανίζονται».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις τίς τελευταίες 7 ημέρες