Ὁμοτίμου Καθηγητοῦ Παν/μίου ἐπὶ τῆς
Παλαιᾶς Διαθήκης
Στὴν σύντομη αὐτὴ παλαιοδιαθηκική
μας μελέτη θὰ μιλήσουμε γιὰ ἕνα θεολογικὸ θέμα, τὸ ὁποῖο ταράσσει πραγματικὰ ὅλη
τὴν Παλαιὰ Διαθήκη, χωρὶς νὰ δίνεται ἐπαρκὴς λύση σ΄ αὐτό. Εἶναι τὸ θέμα τῆς
θεοδικίας. Βασικὰ μόνο στοιχεῖα θὰ δώσουμε ἐδῶ στὸ θέμα αὐτό, γιατί ἡ διεξοδική
του ἀνάπτυξη ἀποτελεῖ ὁλόκληρη πραγματεία.
1. Τὸ περὶ θεοδικίας θέμα ἀρχίζει
ἀπὸ τὴν ἀλήθεια ὅτι ἡ Παλαιὰ Διαθήκη ἔχει ἐγκόσμιο χαρακτῆρα καὶ διὰ τοῦτο
τονίζεται πολὺ ὁ πλοῦτος τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν ὡς εὐλογία Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπο γιὰ
τὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν Του. Ἀντὶ ἄλλου χωρίου λέγουμε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ στὸ
βιβλίο τοῦ Ἡσαΐου: «Ἐὰν θέλητε καὶ εἰσακούσητέ μου, τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς φάγεσθε»
(1,19). Ἀποτελεῖ πρόβλημα τὸ γιατί ἡ Παλαιὰ Διαθήκη ἔχει ἐγκόσμιο χαρακτῆρα, ὅπως
εἴπαμε παραπάνω. Ἀλλὰ ἡ καλυτέρα λύση στὸ πρόβλημα αὐτὸ εἶναι νὰ ποῦμε ὅτι αὐτὸ
συμβαίνει λόγῳ...
τοῦ πολέμου τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης κατὰ τῆς νεκρομαντείας, τὴν ὁποία
ἐξασκοῦσαν οἱ Χαναναῖοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου