Ἡ Ἁγία Γραφή καί τό ποιμαντικό μας
καθῆκον ἐπιβάλλουν τόν ποιμαντικό διάλογο. Ο διάλογος αὐτός δέν πρέπει
νά ἀποβλέπει στόν συγκρητισμό καί στήν ἐναρμόνιση τῆς πίστεώς μας μέ τίς
ἐξωχριστιανικές τάσεις καί κοσμοθεωρίες, μέ τήν ἐκτός Χριστοῦ «συνταγή
σωτηρίας». Ὁ διάλογος κινεῖται βέβαια στόν πολιτιστικό-φιλοσοφικό χῶρο
τῶν ἀνθρώπων στούς ὁποίους ἀπευθυνόμαστε. Ὅμως δέν γίνεται μέ τίς δικές
μας δυνατότητες καί μ᾽ ἀνθρώπινα ἐπιχειρήματα, ἀλλά μέ τή δύναμη τοῦ
Πνεύματος τοῦ Θεοῦ καί ἀποβλέπει στή μετάδοση τοῦ μηνύματος τῆς ἐν
Χριστῷ σωτηρίας.
Πρίν μποῦμε σ᾽ ἕνα τέτοιον ποιμαντικό-ἀπολογητικό διάλογο εἶναι ἀνάγκη
νά λάβουμε σοβαρά ὑπόψη μας πώς καλούμεθα σέ μία πραγματική «πάλη» καί
πώς αὐτή ἡ πάλη ἀφορᾶ «τόν κοσμοκράτορα τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου,
τά πνεύματα τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις», πού χρησιμοποιοῦν συχνά
τεχνάσματα ἀπάτης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου