Τίποτα δεν προξενεί τόση
ευχαρίστηση αλλά και τόση υγεία, όσο το να τρώει και να πίνει κανείς με
κριτήριο την πραγματική ανάγκη του σώματός του, έτσι που να μην παίρνει
βάρος μεγαλύτερο από το κανονικό. Και για να πεισθείς, παρατήρησε πρώτα
εκείνους που τρώνε με μέτρο κι υστέρα εκείνους που τρώνε υπερβολικά. Τα
σώματα των πρώτων είναι κατά κανόνα γερά, υγιή, εύρωστα, με όργανα που
λειτουργούν ομαλά, ενώ των άλλων είναι πλαδαρά, βαριά, δυσκίνητα και
ευπρόσβλητα από ασθένειες.
Αυτό, λοιπόν, είναι ευχάριστο; Και μπορούμε να πούμε ότι ο λαίμαργος
αισθάνεται πραγματικά ηδονή, τρώγοντας πολλά και ποικίλα φαγητά; Αλλά
πότε υπάρχει αληθινή ηδονή; Όταν προηγείται επιθυμία και ακολουθεί
ικανοποίηση της επιθυμίας αυτής. Αν, όμως, επιδιώκεται μια απόλαυση
χωρίς να υπάρχει επιθυμία ή πέρα από τα όρια της επιθυμίας, τότε η
ευχαρίστηση από την ηδονή εξαφανίζεται.
Όπως ένα πλοίο, όταν φορτωθεί με περισσότερα εμπορεύματα απ’ όσα μπορεί
να σηκώσει, βουλιάζει, έτσι και το σώμα μας, όταν πάρει περισσότερη
τροφή απ’ όση χρειάζεται, βυθίζεται στο πέλαγος της καταστροφής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου