Παρασκευή 12 Ιανουαρίου 2018

Ἡ ἀγάπη πρός τόν πλησίον



Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσανίνωφ


Τί μπορεῖ νά εἶναι πιό ὑπέροχο καί πιό εὐχάριστο ἀπό τήν ἀγάπη πρός τόν πλησίον;

Τό νά ἀγαπᾶ κανείς εἶναι μακαριότητα, τό νά μισεῖ εἶναι βασανιστήριο.

Ὅλος νόμος καί οἱ προφῆτες συνοψίζονται στήν ἀγάπη πρός τόν Θεό καί τόν πλησίον1.

ἀγάπη πρός τόν πλησίον εἶναι τό μονοπάτι πού ὁδηγεῖ στήν ἀγάπη πρός τόν Θεό, γιατί Χριστός, ἀληθινός Θεός2, εὐδόκησε νά ντυθεῖ μυστικά τόν κάθε πλησίον μας.

Μή νομίζεις, ἀγαπητέ μου ἀδελφέ, πώς ἡ ἀγάπη πρός τόν πλησίον μας εἶναι μέσα ἤ ἔστω κοντά στήν πεσμένη καρδιά μας. Γιατί ἡ ἐντολή τῆς ἀγάπης εἶναι ἐντολή πνευματική, ἐνῶ ἡ καρδιά μας εἶναι σαρκική. Ἡ ἐντολή εἶναι νέα, ἐνῶ ἡ καρδιά μας εἶναι παλαιά.
Μέ τήν πτώση τῶν προπατόρων μας στήν παρακοή καί τήν ἁμαρτία, ἡ φυσική μας ἀγάπη ἀλλοιώθηκε ἀνεπανόρθωτα. Πρέπει, λοιπόν, νά τή νεκρώσουμε –ἔτσι μᾶς προστάζει ὀ Χριστός– καί νά ἀντλήσουμε ἀπό τό Εὐαγγέλιο τή θεία ἀγάπη πρός τόν πλησίον, τήν ἀγάπη «ἐν Χριστῶ».
Ὅλα τά χαρακτηριστικά τοῦ νέου ἀνθρώπου, τοῦ ἀναγεννημένου ἀπό τόν Χριστό, πρέπει νά εἶναι νέα, καινούρια. Κανένα ἀπό τά παλαιά χαρακτηριστικά του δέν τοῦ ταιριάζει πιά.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ὁμιλία τοῦ Ἀρχιμ/τη Σάββα Ἁγιορείτη στά Γιαννιτσά μέ θέμα «Ἡ ἁμαρτία καί οἱ ὀδυνηρές συνέπειές της»


 Τήν Κυριακή 14 Ἰανουαρίου 2018 καί ὥρα 18.00-19.00 μ.μ., στόν Ἱερό Ναό Ἁγίων Πέτρου καί Παύλου στά Γιαννιτσά   ὁ Ἀρχιμ/της Σάββας Ἁγιορείτης, θά ἀναπτύξει  τό θέμα:«Ἡ ἁμαρτία καί οἱ ὀδυνηρές συνέπειές της» . 

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Κάθε δοκιμασία εἶναι δῶρο ἀπὸ τὸν Θεό, εἶναι ἕνας βαθμὸς γιὰ τὴν ἄλλη ζωή


Ἁγίου Παϊσίου, Ὁ πόνος τοῦ Θεοῦ γιὰ τὶς δοκιμασίες τῶν ἀνθρώπων
 
Πόσα βάσανα ἔχει ὁ κόσμος! Πόσα προβλήματα! Καὶ ἔρχονται μερικοὶ ἐδῶ νὰ μοῦ τὰ ποῦν σὲ δύο λεπτὰ στὸ πόδι, γιὰ νὰ παρηγορηθοῦν λίγο. Μία βασανισμένη μάνα μοῦ ἔλεγε: «Γέροντα, ἔρχονται στιγμὲς ποὺ δὲν ἀντέχω ἄλλο καὶ τότε λέω: "Χριστέ μου, κᾶνε μία μικρὴ διακοπὴ καὶ ὕστερα ἂς ξαναρχίσουν τὰ βάσανα"». Πόση ἀνάγκη ἀπὸ προσευχὴ ἔχουν οἱ ἄνθρωποι! Ἀλλὰ καὶ κάθε δοκιμασία εἶναι δῶρο ἀπὸ τὸν Θεό, εἶναι ἕνας βαθμὸς γιὰ τὴν ἄλλη ζωή.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Κάλεσμα 22 Ὀρθοδόξων Χριστιανικῶν Σωματείων Θεσσαλονίκης στό συλλαλητήριο


 

Κάλεσμα 22 Ορθοδόξων Χριστιανικών Σωματείων Θεσσαλονίκης στο συλλαλητήριο

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Τό θαῦμα μέ τόν τρίχρονο Χριστό!


Κάποια κόρη, ενάρετη και ευλαβής, είχε πολύ πόθο να δει τον Κύριο παιδί τριών χρόνων, όπως Αυτός ήταν κατά σάρκα, όταν άρχισε να μιλάει. Προσευχήθηκε, λοιπόν, πολλές φορές στον Κύριο γι’ αυτό το θέμα. Τελικά, την άκουσε ο Πανοικτίρμων και Πολυέλεος Χριστός.
Μια μέρα πήγε στην εκκλησία να λειτουργηθεί· και όταν τελείωσε η Λειτουργία και έφυγε όλος ο λαός, έμεινε αυτή και προσευχόταν προς την Παναγία με ευλάβεια και κατάνυξη μέχρι την ώρα του γεύματος, όπως είχε πάντοτε συνήθεια να κάνει, λέγοντας τον «Αρχαγγελικό Χαιρετισμό» το: «Θεοτόκε Παρθένε») και όσα άλλα ήξερε, μελετώντας του Κυρίου τα θεία Μυστήρια, δηλαδή τη Σάρκωση, το Πάθος και την Ανάσταση. 
Καθώς, λοιπόν, στεκόταν σε αυτή τη θεία μελέτη και την ουράνια θεωρία, είδε εκεί ένα παιδί περίπου τριών χρόνων που περιφερόταν γύρω από την αγία Τράπεζα, το οποίο έδειχνε πολύ όμορφο και ενδοξότατο. Και αυτή, επειδή νόμιζε ότι ήταν το παιδί κάποιου άρχοντα που το άφησαν εκεί από απροσεξία, το πήρε και έπαιζε μαζί του και το καταφιλούσε πολλή ώρα και το αγκάλιαζε, γιατί φαινόταν πολύ ωραίο και πιο χαριτωμένα απ’ όλα τα νήπια. Και όταν το ρώτησε ποιανού παιδί ήταν, αυτό δεν αποκρίθηκε καθόλου, μόνο την κοίταζε με βλέμμα γλυκύτατο και θαυμάσιο. 
Και εκείνη νόμιζε ότι τούτο το παιδάκι δε μιλούσε, επειδή ήταν ακόμη μικρό στην ηλικία· και επειδή πόθησε να το κάνει να μιλήσει, του λέει: «Πες, παιδί μου, “Χαίρε Κεχαριτωμένη”!».
http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἱερά Μητρόπολις Πειραιῶς - Γραφεῖο ἐπί τῶν Αἱρέσεων: Κατεδάφιση τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης ἀπό τήν Ρωσική Ἱεραρχία



ΝΕΟ ΚΑΙΡΙΟ ΠΛΗΓΜΑ ΤΗΣ ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΡΩΣΙΚΗ ΙΕΡΑΡΧΙΑ!
Aρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου
Διευθυντού του Γραφείου επί των Αιρέσεων
και Παραθρησκειών της
Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς

Εν Πειραιεί τη 8η Ιανουαρίου 2018.

Η ψευδοσύνοδος της Κρήτης, (18-26 Ιουνίου 2016), κατέστη χωρίς αμφιβολία ο σύγχρονος μέγας πειρασμός της ορθοδοξίας. Όπως απέδειξαν τα εκ των υστέρων επακολουθήσαντα γεγονότα,  όχι μόνο δεν λειτούργησε θετικά και ευεργετικά στο σώμα της Εκκλησίας, αλλά απεναντίας προκάλεσε και συνεχίζει να προκαλεί μέχρι σήμερα με συνεχώς αυξανόμενη ένταση σοβαρούς κραδασμούς, διαιρέσεις, αποτοιχίσεις και σχίσματα. Την τραγική αυτή έκβαση των πραγμάτων προείδε ο σοφός και διορατικός σύγχρονος άγιος της Εκκλησίας μας Ιουστίνος ο Πόποβιτς, ο οποίος σε βαρυσήμαντο υπόμνημά του προς την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Σερβίας, με τίτλο «Περί την μελετωμένην “Μεγάλην Συνοδον” τής Ορθοδόξου Εκκλησίας», το οποίο υπέβαλε τον Απρίλιο του 1977, έγραφε μεταξύ άλλων τα εξής: «Εις αυτήν την αποκαλυπτικήν εποχήν είναι δύσκολον, η μάλλον αδύνατον, εις πολλούς ιεράρχας των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών, λόγω ανθρωπίνων αδυναμιών να ομολογήσουν ορθοδόξως και αγιοπατερικώς εις αυτήν την ενδεχομένως μέλλουσαν να συνέλθη Οικουμενικήν Σύνοδον τα Ορθόδοξα δόγματα και τας κανονικάς αληθείας. Ένεκα τούτου το ορθοδοξότερον θα ήτο να μη συγκληθεί καθόλου η Οικουμενική Σύνοδος, η τουλάχιστον να μη συμμετάσχη τις εις αυτήν…Και εις το τέλος, τέλος τι δύναται να περιμένη κανείς από μίαν τοιαύτην Οικουμενικήν Σύνοδον; Εν και μόνον εν: σχίσματα και αιρέσεις και διαφόρους άλλας συμφοράς. Αυτό είναι η βαθεία μου αίσθησις και πλήρης οδύνης επίγνωσις. Δι’ αυτό παρακαλώ και ικετεύω την ΙεράνΣύνοδον της Ιεραρχίας, να απόσχει από την συμμετοχήν εις την προετοιμασίαν της Συνόδου και από την συμμετοχήν εις την ιδίαν την Σύνοδον, εάν ατυχώς συγκληθεί». Οι παρά πάνω προφητικές προρρήσεις του αγίου δυστυχώς επαληθεύτηκαν πλήρως.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Πέμπτη 11 Ιανουαρίου 2018

Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης: Κύριε και Σωτήρα μου, ὑψώνω τά μάτια τῆς καρδιᾶς μου ψηλά στόν οὐρανό, πρός ἐσένα καί σοῦ ζητῶ νά μέ σώσεις, μέ τή φώτιση τοῦ Ἁγίου σου Πνεύματος!


Αποτέλεσμα εικόνας για Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης:
Κύριε και Σωτήρα μου, υψώνω τα μάτια της καρδιάς μου ψηλά στον ουρανό, προς εσένα και σου ζητώ να με σώσεις, με τη φώτιση του Αγίου σου Πνεύματος!
 
Ήχος Β.΄ Ἀντίφωνον Α΄

«Ἐν τῷ οὐρανῷ τὰ ὄμματα, ἐκπέμπω μου τῆς καρδίας, πρὸς σὲ Σωτήρ, σῶσόν με σῇ ἐπιλάμψει».
 
Απόδοση στην Νεοελληνική  Σάββας Ηλιάδης, δάσκαλος- Κιλκίς
Αδελφοί μου, είναι μεγάλο καλό το να βρίσκεται ο άνθρωπος σε στενοχώρια και θλίψη. Και το βλέπετε αυτό στους Ιουδαίους, οι οποίοι εξορίστηκαν και σκλαβώθηκαν στη Βαβυλώνα. Διότι, καθόσον αυτοί βρίσκονταν στην εξορία, έδειξαν μεγάλη φιλοσοφία και θεοσέβεια. Και όταν μεν βρίσκονταν στην πατρίδα τους Ιερουσαλήμ και απολάμβαναν τον εκεί ευρισκόμενο, περίφημο ναό του Σολομώντος, ζούσαν μακριά από τον Θεό κατά τη διάνοιά  τους και καταγίνονταν με τα μάταια πράγματα του κόσμου. Όταν δε έγιναν δούλοι από τον Ναβουχοδονόσορα και εξορίστηκαν στη Βαβυλώνα, τότε θυμήθηκαν τον Θεό και έτρεξαν σ` αυτόν, χρησιμοποιώντας λόγια συγγνώμης και παράκλησης, τα οποία περιέχει ο τέταρτος Αναβαθμός του Δαβίδ και έλεγαν: «Πρὸς σὲ ἦρα τοὺς ὀφθαλμούς μου τὸν κατοικοῦντα ἐν τῷ οὐρανῷ».(Ψαλμ. 122,1). 

Διότι, πραγματικά, κατά τον Ευθύμιο, από τους Ιουδαίους, που ήταν στη Βαβυλώνα προφέρεται αυτός ο ψαλμός, είτε για όσα έχουν σχέση με τον Ζοροβάβελ και τον Ιησού, τον γιο του Ιωσεδέκ, είτε για τον Νεεμία και τον Έσδρα, οι οποίοι ταλαιπωρούνταν κατά την πορεία τους, όταν επέστρεφαν στην Ιερουσαλήμ. Γι` αυτό και ο Χρυσόστομος λέει: «Αν αγρυπνούμε και είμαστε προσεκτικοί, όχι μόνο δεν θα πάθουμε κανένα κακό από τη θλίψη, αλλά θα απολαύσουμε και μυριάδες αγαθά. Αν όμως πέφτουμε σε οκνηρία και νωθρότητα, η άνεση αυτή θα μας καταστρέψει». (Ανδριαντ. Δ΄)
http://hristospanagia3.blogspot.gr/

ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΑΘΗΝΑ!










 ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΑΘΗΝΑ! 
 Ευχαριστούμε που μας φιλοξενείς τόσα χρόνια και μας κάνεις μετόχους της Ζωής των Αγίων σου! 
 
Αθήνα του Αγίου Νεκταρίου! 
Αποτέλεσμα εικόνας για αγιος νεκταριος
      Eκεί στο Αρεταίειο είναι ακόμα το κρεββάτι που άφησε η Αγιασμένη ψυχή του Αγίου Νεκταρίου το πονεμένο σώμα για να ανέβει στον Βασιλέα των Ουρανών!
      Εκεί κάπου στο Κουκάκι ήταν το φτωχικό σπίτι που έμενε κυνηγημένος από τους συκοφάντες, μη έχοντας να πληρώσει το νοίκι.
      Εκεί τον είδε η αγανακτισμένη απλήρωτη σπιτονοικοκυρά όταν άνοιξε απότομα το δωμάτιό  του, και έκπληκτη τον είδε αρπαγμένο στην προσευχή διάπυρο,  με σηκωμένα τα χέρια στον Θεό!
http://hristospanagia3.blogspot.gr/

«Βλέπει τόν πατέρα Νικηφόρο νά αἰωρῆται ὡς ἕνα μέτρο ἀπό τό ἔδαφος μέ τά χέρια ὑψωμένα καί νά προσεύχεται»


Ο πατήρ Ευμένιος έλεγε ότι, κάποιο βράδυ, αφού ετοίμασε τον πατέρα Νικηφόρο (Όσιος Νικηφόρος ο Λεπρός)και τον έβαλε να κοιμηθή, πήγε κι αυτός στο κελλάκι του να αναπαυθή. Δεν τον έπαιρνε, όμως, ο ύπνος. Είχε μια έντονη ανησυχία, μήπως κάτι δεν έκανε καλά, μήπως δεν έκλεισε καλά τη σόμπα.
Αυτά και άλλα πολλά περνούσαν άπ’ τον λογισμό του. Σηκώνεται, λοιπόν και πηγαίνει στο κελλάκι του Παππούλη.
Για να μη τον ενοχλήση, αν τον είχε πάρει ο ύπνος, θεώρησε καλό να μη κτυπήση την πόρτα, ούτε να πή το “Δι’ ευχών των αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός, ελέησον ημάς” και να περιμένη την απάντηση από μέσα του “Αμήν”, όπως γίνεται μεταξύ μοναχών. Ανοίγει σιγά-σιγά την πόρτα και, τι να δή; Βλέπει τον πατέρα Νικηφόρο να αιωρήται ως ένα μέτρο από το έδαφος με τα χέρια υψωμένα και να προσεύχεται.
Το πρόσωπό του έλαμπε υπέρ τον ήλιο. Μόλις αντίκρυσε αυτό το όντως φοβερό θέαμα ο πατήρ Ευμένιος, χωρίς να μιλήση καθόλου, έκλεισε πολύ προσεκτικά την πόρτα και έτρεξε στο κελλάκι του.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἡ Ἐκκλησία δὲν δέχεται τὴν ἀπονομὴ τοῦ ὄρου «Μακεδονία» ἢ παραγώγου του ὡς συστατικοῦ ὀνόματος ἄλλου Κράτους


Πρώτη καὶ δεύτερη συνεδρία τῆς Δ.Ι.Σ. γιὰ τὸ μήνα Ἰανουάριο (10/1/2018).
 
Συνῆλθε χθὲς καὶ σήμερα ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τῆς 161ης Συνοδικῆς Περιόδου, γιὰ τὸν μήνα Ἰανουάριο, ὑπὸ τὴν προεδρία τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου.
Κατὰ τὴ χθεσινὴ καὶ σημερινὴ Συνεδρία:
Ἐξ ἀφορμῆς τῆς ἔντονης διπλωματικῆς κινητικότητας ποὺ ὑπάρχει γιὰ τὸ θέμα τῶν Σκοπίων, καὶ ἐν συνέχεια τῆς ἀπὸ 15.12.2017 Ἀνακοίνωσής Της περὶ τῆς σχισματικῆς Ἐκκλησίας τῶν Σκοπίων ἡ Δ.Ι.Σ. συμμεριζομένη τὴν ἀγωνία τῶν Ἱεραρχῶν ποὺ διαποιμαίνουν τὶς Ἱερὲς Μητροπόλεις στὴν περιοχὴ τῆς Μακεδονίας, ἀλλὰ καὶ τοῦ λαοῦ, μὲ Ἀπόφασή Της ὑπενθυμίζει ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἔχει μαρτυρήσει μὲ τὸ λόγο καὶ τὸ αἷμα κλήρου καὶ λαοῦ τὴν ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας ἀπὸ ἀρχαιοτάτων χρόνων, γι’ αὐτὸ καὶ δὲν μπορεῖ νὰ ἀποδεχθεῖ τὴν ἀπονομὴ τοῦ ὄρου «Μακεδονία» ἢ παραγώγου του ὡς συστατικοῦ ὀνόματος ἄλλου Κράτους, τὸ ὁποῖο θὰ ἔχει ἐπιπτώσεις καὶ...
στὴν ὀνομασία τῆς σχισματικῆς αὐτοαποκαλούμενης ἐκκλησίας τῆς «Μακεδονίας». Ἀναμένει δὲ ἀπὸ τὴν ὑπεύθυνη Ἑλληνικὴ Κυβέρνηση, ἡ ὁποία διαχειρίζεται τὸ θέμα, νὰ κατανοήσει τὴν ἀνησυχία Της, ποὺ εἶναι καὶ ἀνησυχία τοῦ οἰκουμενικοῦ ἑλληνισμοῦ.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Τετάρτη 10 Ιανουαρίου 2018

Προκατήχηση 3ο Μέρος, Κατηχήσεις Ἁγίου Κυρίλλου, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης



Νά συνεχίσουμε σήμερα μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ τήν Προκατήχηση στούς Φωτιζομένους, τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων καί νά δοῦμε τό 6ο μέρος. Λέει, λοιπόν, ὁ Ἅγιος Κύριλλος ἀπευθυνόμενος στούς Φωτιζόμενους: «Βλέπε μοι πηλίκην [σοι] ἀξίαν ὁ Ἰησοῦς χαρίζεται». Πρόσεξε, λέει, σέ παρακαλῶ, νά δεῖς, πόσο μεγάλη ἀξία σοῦ χαρίζει ὁ Ἰησοῦς. «Κατηχούμενος ἐλέγου, ἔξωθεν περιηχούμενος». Ὁνομαζόσουν ἀπό πρίν Κατηχούμενος καί ἄκουγες πράγματα ἀπ’ ἔξω, πού δέν τά καταλάβαινες, τί θά πεῖ Κατηχούμενος, πράγματα γιά τήν πίστη κ.λ.π.
Εἴπαμε ὅτι Κατηχούμενοι ἦταν αὐτοί, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἑλκυστεῖ ἀπό τό ἱεραποστολικό κήρυγμα τῆς Ἐκκλησίας καί εἶχαν ἐκδηλώσει τήν σαφή ἀπόφασή τους νά γίνουν μέλη τῆς Ἐκκλησίας, εἶχαν ἀποφασίσει δηλαδή νά βαφτιστοῦν. Ἦταν ἰδιαίτερη τάξη στήν Ἐκκλησία οἱ Κατηχούμενοι καί παρακολουθοῦσαν, ἐκτός ἀπό εἰδικές ἐξαιρέσεις, γιά τρία χρόνια τήν διδασκαλία τῆς πίστεως καί ἐν μέρει τίς λατρευτικές συνάξεις τῶν πιστῶν. Ὄχι ὁλόκληρη, ἀλλά ἕνα μέρος τῆς Θείας Λειτουργίας μέχρι τοῦ σημείου πρίν ἀπό τό Πιστεύω, μέχρι ἐκεῖ πού λέμε «ὅσοι κατηχούμενοι, προέλθετε· οἱ κατηχούμενοι, προέλθετε». Ἔφευγαν λίγο πρίν ποῦμε τό Χερουβικό. Ὅποιος ἐνδιαφερόταν νά μπεῖ σ’ αὐτές τίς τάξεις τῶν Κατηχουμένων, ἀναζητοῦσε πρῶτα ἕναν πιστό, ἕναν ἄνθρωπο δηλαδή βαφτισμένο, ὁ ὁποῖος θά ἀναλάμβανε τήν εὐθύνη τῶν ἀπαιτούμενων σχετικῶν διατυπώσεων. Τό πρόσωπο αὐτό ἦταν ἐκεῖνο πού δίδασκε τή χριστιανική πίστη στόν ὑποψήφιο, τοῦ μιλοῦσε δηλαδή γιά τόν Χριστό. Συνήθως αὐτός ἀναλάμβανε καί τήν εὐθύνη.

Φωτογραφίες: ἀπό τό Κελλάκι τοῦ Ἁγίου Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ.


Ὅταν ἀντιμετωπίζουμε θλίψεις καί πειρασμούς τί πρέπει νά κάνουμε;


Λέγει ο Αγ. Κοσμάς ο Αιτωλός: «Ήτο μία κόρη ονομαζομένη Μαρία. Ο πατήρ της ήτο χριστιανός και εζήτει να την υπανδρεύση· εκείνη δεν ήθελε, θέλουσα να φυλάξη παρθενίαν. Την έβαλεν εις ένα μοναστήριον γυναικείον και την παρέδωκε της ηγουμένης να την έχη ως παιδί της. Και αφού απέθανεν ο πατήρ της, έγινεν άλλος αφέντης εις την χώραν εκείνην, όστις εβγήκε μίαν ημέραν και υπήγεν εις το μοναστήριον οπού ήτο η Μαρίας. Και ευθύς οπού την είδεν ο αφέντης, ετρώθη η καρδιά του έρωτα σατανικόν· και γυρίζοντας εις το σπίτι του έστειλε γράμματα εις την ηγουμένην και της έλεγεν: Αμέσως να μου στείλης την Μαρίαν, διότι την είδον και με είδε, με ηγάπησε και την ηγάπησα. Διαβάζει το γράμμα η ηγουμένη, κράζει την Μαρίαν και της λέγει: Παιδί μου, τι καλόν είδες εις τον πασάν και τον εκοίταξες με αγάπην; Κοίταξε τι μου γράφει εδώ! Λέγει η Μαρία: Εγώ δεν ηξεύρω τίποτε· τον εκοίταξα με άλλον σκοπόν και είπα: Άρα, Θεέ μου, ταύτην την δόξαν οπού έχει εδώ τούτος ο πασάς, θα την έχη και στον άλλον κόσμον; Και αυτός μ’ εκοίταξε με διαβολικόν σκοπόν. Εγώ αν ήθελα υπανδρείαν, με υπάνδρευε και ο πατέρας μου και έπαιρνα χριστιανόν. Τότε γράφει η ηγουμένη εις τον πασάν: Καλύτερα σου στέλνω το κεφάλι μου, παρά την Μαρίαν. Στέλλει πάλιν ο πασάς και λέγει της ηγουμένης:

Ἐμφάνιση τῆς Παναγίας στόν ὅσιο Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ



Τὸ ἀκόλουθο ὅραμα τοῦ ὁσίου εἶναι τὸ πιὸ ἐντυπωσιακό. Τὸ διηγεῖται ἡ μοναχὴ τοῦ Ντιβέγιεβο Εὐπραξία, γιατὶ ἀξιώθηκε κι αὐτὴ νὰ τὸ ἀπολαύσει μαζὶ μὲ τὸν ἅγιο: Νωρὶς τὸ πρωὶ τῆς 25ης Μαρτίου 1831 ἀκούστηκε μία δυνατὴ βοὴ καὶ ἀκολούθησε ἕνας ἁρμονικὸς ὕμνος. Ἡ πόρτα τοῦ δωματίου ἄνοιξε μόνη της κι ἁπλώθηκε παντοῦ φῶς κι εὔωδια. Ὁ στάρετς Σεραφεὶμ ἦταν γονατιστὸς μὲ τὰ χέρια ὑψωμένα. Ἐγὼ ἔτρεμα. Ξαφνικὰ σηκώνεται καὶ μοῦ λέει: - Μὴ φοβᾶσαι, παιδί μου. Νά, ἡ Δέσποινά μας, ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος ἔρχεται κοντά μας! Πράγματι, μπροστὰ πήγαιναν δυὸ ἄγγελοι κρατώντας ἀνθισμένα κλαδιά. Ἀκολουθοῦσαν ὁ Τίμιος Πρόδρομος καὶ ὁ Θεολόγος ἅγιος Ἰωάννης, ἐνῶ πίσω τοὺς ἔκανε τὴν ἐμφάνισή της ἡ Παναγία μὲ δώδεκα παρθενομάρτυρες. Ἡ Θεοτόκος, φορώντας ἕνα λαμπρὸ μανδύα κι ἕνα ὑπέροχο στέμμα, μὲ πλησίασε, ἐνῶ ἤμουν πεσμένη κάτω. Μὲ ἄγγιξε καὶ εὐδόκησε νὰ μοῦ πεῖ:

Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου -Περί τῶν δύο ἄκρων καί τήν ἀπαισιοδοξία μέσα στούς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας


Μία φορά μου είπε κάποιος: «Δεν υπάρχει κανένας Ορθόδοξος να εκπροσωπήση στο εξωτερικό την Ορθοδοξία, στα συνέδρια κ.λπ.». Έλεγε, έλεγε, έλεγε, έφερε τον αποκλεισμό.
«Ο Προφήτης Ηλίας*, του λέω, όταν τον ρώτησε ο Θεός: «Τι ζητάς, Ηλία, στο Χωρήβ;». «Έμεινα μόνος», απάντησε. Τότε ο Θεός του είπε: «Επτά χιλιάδες λαός δεν έκλινε γόνυ στον Βάαλ». Επτά χιλιάδες άνθρωποι ήταν πιστοί, και ο Προφήτης Ηλίας έλεγε: «Έμεινα μόνος!», και εσύ φέρνεις τέτοιον αποκλεισμό, ενώ υπάρχουν τόσοι πιστοί!... Τι είναι ο δικός μας ο Παντοκράτορας; Είναι σαν τον Παντοκράτορα του τρούλλου που παρουσιάζει ρωγμές από τον σεισμό και σκεφτόμαστε τι να κάνουμε για να τον κρατήσουμε, για να μην πέση, και καλούμε την Αρχαιολογική Υπηρεσία, για να τον υποστυλώσουμε;». «Εκεί στην Αμερική, μου λέει, δεν υπάρχει κανένας». «Μα εγώ τόσους πιστούς γνώρισα απ’ την Αμερική», του λέω. «Ναι, αλλά οι Καθολικοί, μου λέει, εργάζονται πονηρά». «Μα οι Καθολικοί, του λέω, σιχάθηκαν τον Παπισμό και επιστρέφουν τώρα στην Ορθοδοξία. Καλά, όταν πήγε ο Πατριάρχης Δημήτριος στην Αμερική, οι ίδιοι οι Καθολικοί δεν φώναζαν: «Ο Πατριάρχης είναι αληθινός Χριστιανός και ο Πάπας είναι έμπορας»; Δεν το έλεγαν με αγανάκτηση αυτό οι Καθολικοί; Τι μου λες ότι πάνε με πονηριά οι Καθολικοί να εισχωρήσουν στην Ορθοδοξία, για να την αλλοιώσουν κ.λπ.; Ο Θεός πού είναι; Ο διάβολος μπορεί να κάνη προκοπή;».

Τρίτη 9 Ιανουαρίου 2018

«Τά νέα βιβλία τῶν Θρησκευτικῶν-Φάκελοι Δημοτικοῦ καί Γυμνασίου»,Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης



Εὐχαριστῶ πρῶτα τόν Πανάγιο Τριαδικό Θεό πού μοῦ δίνει τήν εὐλογία νά βρεθῶ ἀνάμεσά σας καί νά ἀσχοληθοῦμε μέ αὐτό τό τόσο φλέγον θέμα τῶν Θρησκευτικῶν. Εὐχαριστῶ καί τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας πού μοῦ ἔδωσε τήν εὐλογία νά ἔρθω ἐδῶ καί παρακαλῶ τούς σεβαστούς Πατέρες νά εὔχονται, γιά νά ἔχουμε ὅλοι πνευματική ὠφέλεια. Εὐχαριστῶ καί τούς ἐκπροσώπους τῶν τοπικῶν Ἀρχῶν, τούς κυρίους Ἀντιδημάρχους καί ὅποιους ἄλλους συνετέλεσαν σ’ αὐτή τήν ἐκδήλωση.
Ἤθελα ν’ ἀρχίσω μέ μία ἐπιστολή πού ἔστειλε ἡ Ἱερά Κοινότης τοῦ Ἁγίου Ὄρους σχετικά μέ τό θέμα τῶν Θρησκευτικῶν. Ἐπισημαίνει τά ἑξῆς: «Οἱ Ὀρθόδοξοι μαθητές θά διδάσκονται ἕνα πανθρησκειακό μάθημα, τό ὁποῖο ἐντέχνως θά ἐνσταλάζει στίς ψυχές τους τήν ἰδέα ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι λίγο-πολύ τό ἴδιο καί ἐν τέλει θά τούς ὁδηγεῖ στόν ἀγνωστικισμό καί τήν ἀθεΐα».
Ἐπιτρέψτε μου λίγο νά σχολιάσω. Ὅταν λέμε πανθρησκειακό μάθημα καί Πανθρησκεία ἐννοοῦμε τήν σχεδιαζόμενη «Νέα Θρησκεία», ἡ ὁποία ἔχει σχεδιαστεῖ ἀπό τούς Παγκοσμιοποιητές, ἀπό τήν Νέα Τάξη Πραγμάτων. Ἀπό πίσω βέβαια κρύβεται ἡ Θεοσοφία τοῦ 19ου αἰῶνα μέ τήν Μπλαβάτσκυ καί ὁ Μασονισμός. Αὐτά εἶναι πέρα ἀπό κάθε ἀμφιβολία. Ὑπάρχουν στοιχεῖα ἀτράνταχτα γι’ αὐτά. Ἄν δεῖ κανείς τίς διακηρύξεις τῆς Θεοσοφίας, ταιριάζουν ἀπόλυτα μέ αὐτά πού πρεσβεύουν οἱ Πανθρησκειαστές – ἄς τούς ποῦμε ἔτσι, κατ’ ἀντιστοιχία τῶν Οἰκουμενιστῶν.
Τί σημαίνει Πανθρησκεία καί τί σημαίνει Οἰκουμενισμός θά τό ἀναλύσουμε, μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ. Νά ποῦμε τώρα ἁπλά, ὅτι εἶναι τό ἀνακάτεμα ὅλων τῶν θρησκειῶν. Αὐτό τό φαινόμενο λέγεται συγκρητισμός, ἀπό τό σύν καί Κρῆτες. Οἱ Κρῆτες παρόλο πού ἦταν μέ διαφορετικές ἀπόψεις καί ἰδέες, ὅταν ἀντιμετώπιζαν ἕναν κίνδυνο, ἑνωνόντουσαν - ἀνακατευόντουσαν. Ἀπό ἐκεῖ βγῆκε αὐτή ἡ λέξη συγκρητισμός. Στό θρησκευτικό ἐπίπεδο σημαίνει τό ἀνακάτεμα τῶν διαφόρων θρησκειῶν.

Μνήμη Ὁσίου Χατζη-Γεώργη τοῦ Ἀθωνίτου - 31 Δεκεμβρίου (ν.ἡ.)


Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Ὁσίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου: «Γέρων Χατζη-Γεώργης ὁ Ἀθωνίτης 1809-1886» Ἅγιον Ὅρος, ἔκδοση Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Μοναζουσῶν «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος» Βασιλικά Θεσσαλονίκης.
 
Ἐὰν γιὰ τὶς ἀρετὲς τῶν δικαίων ψυχῶν (Ἁγίων Πατέρων μας) πρέπει νὰ μιλᾶμε καὶ νὰ γράφουμε, πόσο μᾶλλον δὲν πρέπει νὰ ἀμελοῦμε ἢ νὰ σιωποῦμε γιὰ τὶς ψυχὲς τῶν δικαίων, ἀλλὰ καὶ πολὺ ἀδικημένων Ἁγίων Πατέρων μας, ποὺ ταλαιπωρήσαμε μὲ διωγμοὺς καὶ ἐξορίες ἐμεῖς οἱ ταλαίπωροι ἄνθρωποι μὲ τὶς ἀνθρώπινες ἀδυναμίες μας, ζήλειες, φθόνους!...
Μεταξὺ λοιπὸν τῶν ἀδικημένων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι καὶ ὁ Ὀσιώτατος Πατὴρ Γεώργιος, ὁ Χατζη-Γεώργης, ὁ ὁποῖος εἶναι ἕνας σύγχρονος Ἅγιος τῆς ἐποχῆς μας, ἀλλὰ μποροῦμε νὰ ποῦμε, καὶ μεγάλος Ἅγιος ἀνάλογα μὲ τὴν ἐποχή μας.
Εἶχε ἀφήσει μεγάλο ὄνομα ὁ Γέροντας! «Μεγάλος ἀσκητὴς καὶ πολὺ νηστευτής», ἔλεγαν. Ἄφησε δὲ καὶ τὸ ὄνομά του ἀκόμη ὡς ἐπίθετο γιὰ τοὺς πολὺ νηστευτᾶς· «Αὐτὸς εἶναι Χατζη-Γεώργης!», ἔλεγαν.
Εἶχε καὶ τὸ διορατικὸ χάρισμα ὁ Γέροντας· δηλαδὴ πνευματικὴ τηλεόραση. Πολλὲς φορές, ἄφηνε ξαφνικὰ τὴν δουλειά του καὶ βγαίνοντας στὸν δρόμο πλησίαζε ἀνθρώπους ποὺ ἔρχονταν σὲ ἀπόγνωση καὶ τοὺς παρηγοροῦσε καὶ τοὺς βοηθοῦσε νὰ σωθοῦν.
Στὸ πρόσωπο τοῦ Χατζη-Γεώργη ἔβλεπαν οἱ ἄνθρωποι θεϊκὴ λιακάδα καὶ εὔκολα ἄνοιγαν τὶς πονεμένες τους καρδιὲς καὶ θεραπεύονταν. Ὅλοι μιλοῦσαν μὲ θαυμασμὸ καὶ εὐλάβεια γιὰ τὸν Γέροντα. Ἕλληνες καὶ Σλαῦοι Ἁγιορεῖτες τὸν παραδέχονταν γιὰ τὴν ἀσκητικότητά του καὶ...
τὴν ἁγιότητα ποὺ σκορποῦσε καὶ ἀκτινοβολοῦσε στὸν Ἄθωνα.
Θεοφώτιστες ἦταν οἱ νουθεσίες του καὶ ἡ φιλοξενία του Ἀβραμιαία! Διπλὴ τροφὴ πρόσφερε στοὺς ἐπισκέπτας. Εἶχε καὶ δύο Πνευματικοὺς στὴν Συνοδία του γιὰ νὰ ἐξομολογοῦν τοὺς προσκυνητᾶς, τὸν Παπα-Ἰσαὰκ καὶ τὸν Παπα-Ἀντώνη.
Τὸ ἐργόχειρό τους ἦταν ἡ Ἁγιογραφία. Ἕνας ἀπὸ τοὺς σπουδαίους Ἁγιογράφους ἦταν καὶ ὁ εὐλαβέστατος Ἱερομόναχος Μηνᾶς. Ἔκαναν δὲ καὶ ἄλλα ἐργόχειρα, ἀλλὰ δὲν ἔπαυαν νὰ ἐγάζωνται καὶ νοερῶς μὲ τὴν ἀδιάλειπτη προσευχή.

Ἐκπληκτικός θαυματουργός



… Σε κάποια άλλη περίσταση ο ίδιος ο Αγ. Σεραφείμ ανέφερε τα ακόλουθα γεγονότα. «Δυο μοναχές , οι οποίες είχαν ανέλθει και οι δύο στο αξίωμα της Ηγουμένης, πέθαναν. Ο Κύριος μου φανέρωσε πως είχαν υποβληθεί οι ψυχές τους στις δοκιμασίες των πνευμάτων του αέρα, πως είχαν δοκιμασθεί και πως είχαν καταδικασθεί. Για τρεις ημέρες και νύχτες προσευχόμουν, ο άθλιος εγώ, ικετεύοντας την Θεομήτορα για αυτές και ο Κύριος με την αγαθότητά Του τις συγχώρησε δια μέσου των προσευχών Της Μητέρας του Θεού∙ πέρασαν όλες τις εναέριες δοκιμασίες και έλαβαν την συγχώρεση μέσω του ελέους του Θεού».
Το νερό της πηγής του Αγ. Σεραφείμ είχε ιδιαίτερη θεραπευτική δύναμη σύμφωνα με την προσευχή του, ακόμη και κατά τη διάρκεια της επίγειας ζωής του.
Ο Ιερομόναχος Αναστάσιος του Σαρώφ ανέφερε ότι κάποτε συνέβη να είναι μαζί με τον π. Σεραφείμ ο οποίος του είπε κατά την διάρκεια της συζητήσεώς τους: «προσευχήθηκα , Πατέρα, ώστε αυτό το νερό της πηγής να έχει την δύναμη να θεραπεύει ασθένειες».
Η προσευχή αυτή του Αγίου, ο οποίος ακόμη και τότε είχε μεγάλη παρρησία προς τον Θεό , εξηγεί δύο γεγονότα: πρώτον: ότι το νερό από την πηγή του Σεραφείμ δεν αποκτά ποτέ δυσωδία , όσον καιρό και αν διατηρηθεί, ακόμη και σε ανοικτό δοχείο∙ και δεύτερον: όσοι επισκέπτονται την Μονή του Σαρώφ και λούζονται μέσα στα περίπτερα που είναι χτισμένα κοντά στην πηγή όλες τις εποχές του χρόνου, δεν δοκιμάζουν κανένα επιβλαβές για την υγεία τους επακόλουθο, αλλά αντίθετα γίνονται καλύτερα και αναλαμβάνουν από τις ασθένειές τους, παρόλο ότι το νερό στην πηγή ακόμα και το καλοκαίρι έχει θερμοκρασία από 6 μέχρι 10 βαθμούς.

Ἰωσήφ Ρόδερφορδ: Ὁ Δεύτερος πρόεδρος τῆς ἑταιρίας «Σκοπιά»


ΙΩΣΗΦ ΡΟΔΕΡΦΟΡΔ
κ. Άννας Μπουρδάκου, μέλους του Δ.Σ. της Π.Ε.Γ

Δεύτερος πρόεδρος της εταιρίας «Σκοπιά» και διάδοχος του Καρόλου Τ. Ρώσσελ εκλέχτηκε ο Ι. Ρόδερφορδ. Η εκλογή του πραγματοποιήθηκε στην ετήσια συνέλευση της 6-1-1917. Αμέσως μετά την εκλογή του ο Ρόδερφορδ έλαβε δραστικά μέτρα για την αύξηση του έργου κηρύγματος στον αγρό προς αίνο του Ιεχωβά, δηλ. έσοδα στην εταιρία.
1983 Βιβλίον του έτους, σελ. 91: «Δεν ήταν όμως όλοι ευτυχισμένοι μέσα στην οργάνωση όταν εκλέχθηκε ο Ι. Ρόδερφορδ. Στην πραγματικότητα από το 1917 πολλά φιλόδοξα άτομα επεδίωξαν να κερδίσουν το διοικητικό έλεγχο της Εταιρίας. Έπαψαν να συνεργάζονται πρόθυμα και έτσι άρχισε μία περίοδος πύρινης δοκιμασίας «Ο Ιεχωβά και ο άγγελος της διαθήκης» του, Ιησούς Χριστός, ήρθαν να επιθεωρήσουν τον πνευματικό ναό το 1918 μ.Χ. Τότε άρχισε η κρίση στον οίκο του Θεού και ξεκίνησε μία περίοδος καθαρισμού και εξαγνισμού. Κάτι άλλο συνέβει ακόμη, εμφανίστηκαν άνθρωποι με χαρακτηριστικά του «πονηρού δούλου». «Ο Ιησούς Χριστός έδειξε ότι μία τάξη «πιστού και φρόνιμου δούλου» θα εμφανίζονταν δίνοντας πνευματική τροφή». Όπως μας περιγράφει η ίδια η «Σκοπιά» στα γεγονότα κατά την εκλογή του Ρόδερφορδ, παρουσιάζονται τα χαρακτηριστικά μιας πραγματικής εταιρίας και μάλιστα όχι από τις σοβαρές και αξιόπιστες και όχι θρησκείας, η οποία να διεκδικεί την απόλυτη αλήθεια. Βεβαίως επικαλείται την επίσκεψη του Ιεχωβά με βοηθό τον Ιησού Χριστό, οι οποίοι αναλαμβάνουν την τακτοποίηση με πύρινες εκκαθαρίσεις αλλά αυτό είναι κάτι που το διαβάζομε συχνά στα έντυπα της εταιρίας, δεν είναι η πρώτη φορά. Παρ' όλα αυτά οι διενέξεις συνεχίσθηκαν η ομάδα που παρέμεινε πιστή στον Ρώσσελ και η ομάδα του Ρόδερφορδ είχαν κηρύξει σφοδρό πόλεμο για την νομή της εξουσίας.

Τό μυστήριο κατανοεῖται μέσα ἀπό μιά βαθιά ἄσκηση, προσευχή καί ταπείνωση!


Τοῦ πατρὸς Κωνσταντίνου Σταρτηγόπουλου 

Στό τέλος μιᾶς χρονιᾶς ἤ στήν ἀρχή μιᾶς ἄλλης, κάνουμε συνήθως προϋπολογισμούς σέ ἀπολογισμούς, πιθανῶς ξεχνώντας τό βασικότερο ἐκφραστικό μέγεθος αὐτοῦ πού κάνουμε, γιατί εἶναι ὁ χρόνος καί ἡ ἱστορία. Καί ἀφοῦ μπῆκε ὁ Θεός μέσα στήν ἱστορία, κάνει τήν ἱστορία μυστήριο, τό εἶπε καί τό δοξαστικό πού ἀκούσαμε πρίν ἀπό λίγο στόν ὄρθρο, πού ἔλεγε «μέγα τό μυστήριον τῆς ἐνανθρωπήσεώς Σου Κύριε». Ἡ ἱστορία ἔγινε μυστήριο, ξεπερνάει δηλαδή τίς λογικές ἀναλύσεις τοῦ τί κάνουμε ἤ τί θά κάνουμε. Ἡ ἱστορία ἔγινε μυστήριο. Και ἐπειδή ὅλοι συμπορευόμαστε, μᾶς ἀρέσει, δέν μᾶς ἀρέσει, καθημερινά μέ τήν ἱστορία, εἴμαστε πλάσματα πού ζοῦμε ἐν τῇ ἱστορίᾳ, ἔχει πολύ ἐνδιαφέρον νά μποροῦμε νά σταθοῦμε σ᾽ αὐτό πού εἶναι ὁ συνοδηγός μας καί συνοδοιπόρος μας καθημερινά καί νά μποροῦμε νά τό ἀξιολογήσουμε σωστά, νά τό ἀναλύσουμε. 
Τά κείμενα τά δύο πού ἀκούσαμε πρίν ἀπό λίγο καί τό εὐαγγελικό καί τό ἀποστολικό κάνουν μιά τέτοια προσέγγιση. Καί δίνουν ἐργαλεῖα, γιά μᾶς προσωπικά, τό πῶς θά σταθοῦμε μπροστά στό χρόνο. Νά τό δοῦμε λίγο ἁπλά καί νά τό προσδιορίσουμε. Ὑπῆρχε ἕνα κείμενο συγκεκριμένο πού ξεκινοῦσε ἀπό τούς μάγους πού ἀναχώρησαν καί περιγράφει τά γεγονότα τά πάρα πολύ γνωστά. Θά σᾶς δώσω τώρα δύο ἐργαλεῖα, θά τά δώσω ὡς παραδείγματα μέσα ἀπό τό Εὐαγγέλιο καί κρατῆστε γιά σᾶς, γιά τό πῶς στεκόμαστε καί ἀναλύουμε τό χρόνο, παρόλο πού παραμένει μυστήριο. Ἀλλά ὅσο μποροῦμε, νά τόν προσεγγίσουμε τό χρόνο.

Δευτέρα 8 Ιανουαρίου 2018

«Πῶς καταξιωνόμεθα ὡς ἄνθρωποι», Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης



«Τοῦτο οὖν λέγω καί μαρτύρομαι ἐν Κυρίῳ, μηκέτι ὑμᾶς περιπατεῖν καθώς καί τά λοιπά ἔθνη περιπατεῖ ἐν ματαιότητι τοῦ νοός αὐτῶν». Αὐτά λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν πρός Ἐφεσίους ἐπιστολή, στό 4ο κεφάλαιο, στόν 17ο στίχο. Δηλαδή, λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, αὐτό σᾶς λέγω καί δίδω μαρτυρία ἐν Κυρίω, νά μή ζεῖτε, νά μή περιπατεῖτε, ὅπως καί τά ὑπόλοιπα ἔθνη, τά ὁποῖα εἶναι εἰδωλολατρικά καί τά ὁποῖα περιπατοῦν μέσα στήν ματαιότητα καί στούς μάταιους λογισμούς τοῦ νοῦ τους.
Λέγει, λοιπόν, καί ἑρμηνεύει ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης τά ἑξῆς: «τοῦ διδασκάλου εἶναι ἴδιον», ἰδίωμα, χαρακτηριστικό, «ὄχι μόνο νά συμβουλεύει ἀλλά καί νά φοβίζει κάνοντας τόν Θεό ἔφορο καί ἐπιστάτη στούς μαθητές του». Καί ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, βλέπετε, μᾶς φοβίζει μέ τήν αἰώνια κόλαση, ὄχι γιά νά μᾶς τρομοκρατήσει ἀλλά γιά νά μᾶς δώσει ἀφορμή γιά ἐγρήγορση, γιά μετάνοια καί γιά πνευματική ζωή ἔτσι ὥστε νά μήν πᾶμε στήν κόλαση. Τό ἴδιο καί ὁ καλός διδάσκαλος συμβουλεύει ἀλλά καί φοβίζει, δίνει δηλαδή τίς ἐνδεχόμενες συνέπειες πού θά ἔχει ἡ ἀμετανοησία, ἡ ἁμαρτία, ἡ ὅποια ἁμαρτία στούς μαθητές. Κι ἄν κρυφτεῖς ἀπό τούς ἀνθρώπους, δέν μπορεῖς νά κρυφτεῖς ἀπό τόν Θεό. Ὁ Θεός εἶναι ὁ Παντοκράτωρ, ὁ Ὀφθαλμός πού βλέπει τά πάντα, ὁ Ἔφορος καί Ἐπιστάτης ὅλων μας.
Γι’ αὐτό καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὡς διδάσκαλος τῆς Οἰκουμένης, τό κάνει λίγο αὐτό ἐδῶ, τούς φοβίζει. Μαρτύρομαι γάρ ἡμᾶς, λέγει, ἐν Κυρίῳ. Δηλαδή κάνω μάρτυρα τόν Κύριο ὅτι δέν ἔκρυψα ἀπό λόγου σας ἐκεῖνα πού ἔπρεπε νά σᾶς πῶ. Ὁ καλός δάσκαλος δέν λέει μόνο αὐτά πού ἀρέσουν, αὐτά πού κνήθουν τήν ἀκοή, πού χαϊδεύουν τά αὐτιά, ὅπως λέμε σήμερα, τῶν ἀκροατῶν, ἀλλά καί αὐτά πού δέν ἀρέσουν. Γιά παράδειγμα τό θέμα τῆς ὑποκρισίας.

Χωρίς τόν Θεό ἡ ἀνθρωπότητα θά ὁδηγηθεῖ στόν παραλογισμό



Αγίου Νικολάου Επισκόπου Αχρίδος
 
Αν οι Ευρωπαίοι πρώτα έψαχναν τον ουράνιο Πατέρα και αναζητούσαν πριν από όλα την Βασιλεία των ουρανών, όλα τα υπόλοιπα θα τους δίνονταν και τότε όλοι τους θα ήταν χαρούμενοι. Με τη χαρά τους θα φώτιζαν όλο τον μη χριστιανικό κόσμο, θα δόξαζαν το Θεό και λόγω αυτού όλοι οι λαοί στη γη θα αρνιόντουσαν τα είδωλα και θα έσπευδαν να βαπτιστούν, να γίνουν μέλη του θεϊκού ευρωπαϊκού χορού.

Και όμως οι Ευρωπαίοι πήραν λανθασμένο δρόμο, μακριά από τον Χριστό. Σκοτώνονται, παλεύοντας για ψωμί και πάντα είναι πεινασμένοι. Παρανόησαν, αρπάζουν αυτό που δεν τους ανήκει και πάλι δεν τους είναι αρκετό.

Η Ευρώπη διαβάζοντας βιβλία για να αποκτήσει περισσότερες γνώσεις τυφλώθηκε, βάρυνε το νου της με το βάρος των γνώσεων και κατέληξε πιο ανόητη, πιο σκοτεινή, πιο φτωχή. Συνήθισε να ψάχνει το ψωμί, την ευτυχία, τη γνώση, μακριά από τον ουράνιο Πατέρα, μακριά από το δρόμο του Χριστού.

Συγκλονιστικό θαῦμα τοῦ Ἁγίου Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ μέ ἄθεο φοιτητή


Ο γιός του πρωτοπρεσβύτερου Σβιντίνσκι Νικόλαος,μόλις μπήκε στο πανεπιστήμιο, έχασε την πίστη του.
Σταμάτησε να εκκλησιάζεται, να προσεύχεται.  Παραμονές Χριστουγέννων του είπε η μητέρα του:
«Δεν θα πας στον πανηγυρικό εσπερινό; Αύριο είναι μεγάλη γιορτή»
Επηρεασμένος από το αθεϊστικό κλίμα,της απαντά:
«Τι να κάνω εγώ εκεί;
Δεν έχω να κάνω τίποτα. Πολύς ο κόσμος, στρίμωγμα, δυσκολεύεσαι καλά-καλά να αναπνεύσεις.’Αφησέ με μητέρα»
«Πρόσεξε παιδί μου,είναι βαριά τα λόγια σου» του είπε εκείνη με πόνο.
Το ίδιο βράδυ,το παληκάρι πήγε στη βιβλιοθήκη του και σήκωσε το χέρι για να πιάσει κάποιο βιβλίο.Ούρλιαξε από τον πόνο.Δεν μπορούσε ούτε να σηκώσει το χέρι,ούτε να κουνήσει τα δάκτυλα.Αισθάνθηκε στην μασχάλη του έναν όγκο, ο οποίος ολοένα μεγάλωνε.Όλη νύχτα δεν έκλεισε μάτι.Το πρωί πήγε ο γιατρός και τον εξέτασε.Είπε ότι είναι σοβαρή αρρώστεια και ότι πρέπει να περιμένουν να ωριμάσει ο όγκος κι ύστερα να γίνει η επέμβαση.Ο νεαρός υπέφερε.Μέσα στην αφόρητη ταλαιπωρία του σκέφτηκε νηφάλια το πότε άρχισε η ασθένεια…

Νόστιμο φαγητό μέ λίγο ... ὑδροκυάνιο!

Ο π. ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ
Νόστιμο φαγητό με λίγο ... υδροκυάνιο!

-Γέροντα, ο Καζαντζάκης εκτός από τα τόσα στραβά που λέει, έχει και κάποια καλά. Γιατί τον πετάμε εξ ολο­κλήρου και δεν τον αξιολογούμε, να πούμε αυτό είναι καλό, εκείνο κακό;
- Αν κάποιος φτιάξη ένα ωραίο φαγητό με ακριβά υλικά και πολλή τέχνη και το κάνη πεντανόστιμο, αλλ’ ύστερα ρίξη καμμιά δεκαπενταριά σταγόνες υδροκυανί­ου, θα φάη κανείς αυτό το φαγητό; Σάς ερωτώ. Μα είναι νόστιμο, μα έχει καλά υλικά, μα... Ναι, αλλά έπεσε δηλη­τήριο επάνω. Ποιος θα τολμήση, έστω να δοκιμάση, ένα φαγητό, που έχει μέσα υδροκυάνιο, που όχι άνθρωπο, αλλά ελέφαντα σκοτώνει;
    Αυτό έχει κάνει και ο Καζαντζάκης. Κι αν κάπου - κά­που έχη και κάποια σελίδα της προκοπής, λίγο πιο πέρα, στην άλλη, ρίχνει υδροκυάνιο μέσα. Γιατί να συστήσου­με να τον διαβάσουν οι νέοι μας; Θα οικοδομηθούν, θα ωφεληθούν; Τι να πάρουν από τον Καζαντζάκη, που κά­θε λίγο και λιγάκι λέγει αθλιότητες και αισχρότητες; Δεν ξέρεις σε ποια σελίδα θα σου πη κάτι καλό και σε ποια σελίδα θα σου πη τις αχρειότητές του.
    Και επί τέλους γιατί είναι τόσο αναγκαίο να διαβάσω τον Καζαντζάκη; Χάθηκαν οι άλλοι λογοτέχνες; Ή μή­πως πρόκειται για αναντικατάστατα επιστημονικά συγ­γράμματα; Αν κάποιος μεγάλος εφευρέτης, ένας επι­στήμονας (δεν τα κάνουν αυτά οι εφευρέτες) σ’ ένα βι­βλίο επιστημονικό γράφη και μερικές σελίδες τέτοιες, θα πη κανείς, τι να κάνω, πρέπει να το διαβάσω, διότι έχει μέσα π.χ. ιατρικά θέματα και πρέπει να τα μάθω. Στη λογοτεχνία όμως δεν ισχύει αυτό. Γιατί, λοιπόν να διαβάσω τον Καζαντζάκη; Για να αντιμετωπίζω σε κάθε σελίδα την κόπρο που προσφέρει;
http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Κυριακή 7 Ιανουαρίου 2018

«Γιά νά ἀλλάξει ὁ χρόνος, πρέπει νά ἀλλάξουμε ζωή».


Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου
 
 Λένε μερικοί ότι δεν μπορούμε σε λίγο χρόνο να εκριζώσουμε αμαρτωλές πολύχρονες συνήθειες, που μας έχουν γίνει δευτέρα φύση. Κι όμως για πράγματα που προστάζει ο Θεός είναι δυνατόν. Δώστε μου άνθρωπο, που περισσότερο ορκίζεται μάλλον παρά ομιλεί, δέκα μέρες. Θα τον αλλάξω οπωσδήποτε, εάν συνεργαστεί μαζί μου. 
Δεν κομπάζω, απλώς το λέω, επειδή έχω το παράδειγμα της Νινευή.

 Βάρβαροι, ανόητοι, χωρίς τη βοήθεια των προφητών οι Νινευΐτες. Κι όμως, μόλις άκουσαν τον Ιωνά να λέγει:
 «Έτι τρεις ημέραι, και Νινευή καταστραφήσεται», (Ιωνά 3,4) αμέσως σε τρεις ημέρες άφησαν κάθε πονηρή συνήθεια. Δεν σταμάτησαν ένα πάθος τους, αλλά όλα μαζί. Και είχαν πολλά, ανήκουστα πάθη. Διότι λέγει· «Ανέβη η κραυγή της κακίας αυτής (της Νινευή) προς με». (Ιων. 1,2) Αυτό σημαίνει ότι έφθασε η κακία τους μέχρι των ουρανών.
Το ίδιο συνέβη και στα Σόδομα. «Κραυγή Σοδόμων και Γομόρρας πεπλήθυνται προς με, και αι αμαρτίαι αυτών μεγάλαι σφόδρα. Καταβάς ουν όψομαι, ει κατά την κραυγήν αυτών την ερχομένην προς με αυντελούνται, ει δε μη, ίνα γνω». (Γεν. 18,20-21)

 Και όμως αυτοί που είχαν πέσει σε πολλά και ανήκουστα πάθη μέσα σε τρεις ημέρες απέβαλαν όλες τις αμαρτίες τους. «Και είδεν ο Θεός τα έργα αυτών, ότι απέστρεψαν από των οδών αυτών των πονηρών, και μετενόησεν ο Θεός επί τη κακία ή ελάλησε του ποιήσαι αυτοίς, και ουκ εποίησε». (Ιων. 3,10) Απέστρεψαν από των οδών αυτών». Δεν είπε από την πορνεία, την μοιχεία, την κλοπή, αλλά από όλους τους δρόμους τους πονηρούς συλλήβδην.
Οι Νινευΐτες σε τρεις μέρες απέβαλαν όλη την κακία τους. Εμείς χρόνια ολόκληρα ακούμε κηρύγματα και δεν αλλάζουμε. Δεν είναι ντροπή αυτό; Δεν είναι αίσχος; «Ανέβη η κραυγή της κακίας αυτών προς με».
Υπερβολική η κακία τους, αλλά και κεραυνοβόλα η μετάνοια!
http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Δημοφιλείς αναρτήσεις τίς τελευταίες 7 ημέρες